PP3-8222-2468/95 - VAT a ceny.

Wysokość odszkodowania za powierzony przez wysyłającego do przewozu towar, który następnie został utracony (zgubiony, zniszczony) przez przewoźnika, winna wynikać z zawartej pomiędzy wysyłającym a przewoźnikiem cywilnoprawnej umowy przewozu. Zakres odpowiedzialności przewoźnika za utracony towar regulują zatem zasady kodeksu cywilnego (m.in. art. 788 k.c.). Jeżeli jednak w umowie nie określono, co rozumie się za wartość powierzonego do przewozu towaru, a mianowicie, czy chodzi o wartość sprzedaży brutto wraz z kwotą podatku od towarów i usług, czy też o wartość sprzedaży netto bez kwoty podatku od towarów i usług, to w razie wątpliwości poczytuje się, że chodzi o wartość ustaloną w oparciu o cenę w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach (Dz. U. z 1988 r. Nr 27, poz. 195 ze zm.). Powołany przepis z ustawy o cenach został zmieniony art. 41 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. i stanowi on, że cena towaru lub usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług obejmuje należność, którą nabywca obowiązany jest zapłacić sprzedawcy za towar lub usługę, wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem została powierzona przewoźnikowi określona wartość towaru bez wyszczególnienia o jaką wartość chodzi (brutto czy netto), to w myśl przytoczonej powyżej definicji ceny należy uznać, iż chodzi o wartość towaru wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług. Ministerstwo Finansów ponadto zauważa, iż ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. w art. 32 ust. 1 dla potrzeb obowiązku dokumentowania sprzedaży fakturą lub rachunkiem uproszczonym rozróżnia pojęcia "wartość sprzedaży" i "kwotę należności". Przy czym "wartość sprzedaży" oznacza wartość netto sprzedaży, zaś "kwota należności" wartość brutto sprzedaży. Dla uniknięcia ewentualnych sporów cywilnoprawnych w zakresie dotyczącym wartości przewożonych towarów, strony w umowach typu przewozu, ubezpieczenia itp., winny określać charakter tej wartości, tj. brutto lub netto.