PP3-8218/264/96 - Wydatki na zakup towarów i usług nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, którymi rozporządzono w sposób nie pozwalający na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym". Należy zwrócić uwagę, iż w wyżej przytoczonym przepisie ustawodawca używa wyrażenia "rozporządzono" a nie rozporządził - w sensie podatnik. Oznacza to, że jedyną istotną przesłanką do pozbawienia podatnika prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego jest fakt niezaliczania wydatków poniesionych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą do kosztów uzyskania przychodu. W przypadku zdarzeń losowych, np. kradzieży, sposób zaliczania powstałej straty do kosztów uzyskania przychodu reguluje art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 482 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodu straty w środkach trwałych i obrotowych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi oraz otrzymanym odszkodowaniem z tytułu ubezpieczenia. Analogiczny przepis występuje w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznym (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.). Powyższe oznacza, iż w przypadku straty nie zawsze wystąpi obowiązek dokonywania korekty kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem towarów uległych niedoborowi niezawinionemu. Obowiązek ten wystąpi wtedy, gdy wydatek związany z zakupem towarów, które następnie zostały utracone wskutek zdarzeń losowych, zostanie podatnikowi zwrócony w formie odszkodowania. W takim przypadku podatnik ma obowiązek do skorygowania kwoty podatku naliczonego w miesiącu korekty kosztów uzyskania przychodu. Nie powstaną przy tym żadne odsetki za zwłokę, jeżeli podatnik dokona korekty w tym terminie. Argumenty dotyczące rozliczenia odszkodowania między ubezpieczycielem a jego klientem nie są w żaden sposób regulowane przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Warunki wypłaty odszkodowania i jego wysokość regulują postanowienia umowy o ubezpieczenie i Minister Finansów nie jest organem właściwym do rozstrzygania sporów jakie powstają przy wypłacie odszkodowania.