PP3-8218-1762/94/MR - Rezerwy.

W odpowiedzi na pismo z dnia 14.04.1994 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje co następuje:

Ad1. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz.482 z późn. zm.) do kosztów uzyskania przychodów zalicza się rezerwy tworzone na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona o ile uprzednio, na podstawie art. 12 ust.3 wierzytelności te zostały zarachowane jako przychody należne. Nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności gdy:

1) dłużnik został postawiony w stan likwidacji lub upadłości,

2) na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków albo postępowanie układowe w rozumieniu przepisów prawa o postępowaniu układowym,

3) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu (art. 16 ust. 2 ww. ustawy)

Katalog przesłanek uznania nieściągalności wierzytelności za uprawdopodobnioną określony w tym przepisie nie jest zamknięty i może obejmować inne stany faktyczne. Nie jest przy tym konieczne wykazanie, iż należność jest nieściągalna; wystarczy nieściągalność uprawdopodobnić. W związku z powyższym przypadki gdy dłużnik pozostaje w upadłości lub wobec którego postępowanie komornicze jest nieskuteczne są wystarczającymi przesłankami uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności.

Ad.2 Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, iż w przypadku używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych stanowiących składniki majątkowe podatnika, wszelkie udokumentowane wydatki związane z ich używaniem (koszty paliwa, remontów, amortyzacji itp) z zastrzeżeniem określonym w art. 16 ust. 1 pkt 4, 42, 49 oraz 50 stanowią koszty uzyskania przychodów.

Podatnik nie jest w takim przypadku zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zaś karty drogowe mogą stanowić pomocniczy dokument w ocenie prawidłowości prowadzenia rachunkowości tych wydatków.

Ad.3 Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której to definicji nie podaje ani ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ani przepisy wykonawcze do tej ustawy, należy rozumieć wyodrębniony finansowo i organizacyjnie z podmiotu gospodarczego, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, zespół składników majątkowych materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa mogących stanowić odrębny podmiot gospodarczy. Sam fakt podziału nieruchomości na mniejsze części, nie przesądza jeszcze o istnieniu zorganizowanych części przedsiębiorstwa.

Istotą sformułowania "zorganizowana część przedsiębiorstwa" jest potencjalna zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego czyli składniki majątkowe wchodzące w skład tej zorganizowanej części mają umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej.

W celu rozstrzygnięcia, czy w przypadku spółki następuje sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Ministerstwo Finansów powinno otrzymać szczegółowe dane jakie części majątku spółki będą sprzedawane.