PP2-4407/SIP/5/05 - Zwolnienie od podatku VAT usług menedżerskich.

Na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 15 czerwca 2005 r. na postanowienie Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 6 czerwca 2005 r., Nr ZP-II/443-105-83/05, uznające stanowisko ... S.A. za prawidłowe

Pismem z dnia 15 kwietnia 2005 r., uzupełnionym w dniu 10 maja 2005 r. (pismo z dnia 9 maja 2005 r.), ... S.A. wystąpiły do Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy o potwierdzenie poprawności stosowania prawa podatkowego. W uzasadnieniu ww. pisma Spółka wskazała, że w 2003 r. zawarła z osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą umowę o zarządzanie (kontrakt menedżerski). Zdaniem Spółki działalność ta korzystała w 2003 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, stosownie do § 67 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.). Do wniosku Spółka dołączyła zgodną z ww. stanowiskiem interpretację Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 6 lipca 2004 r., Nr ZD/415-32/04, oraz interpretacje Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów:

* w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 10 września 2004 r., Nr US38/DF-2/415/1651/04, zgodnie z którą przedmiotową usługę zakwalifikowano w 2003 r. do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz

* w przedmiocie podatku od towarów i usług z dnia 20 września 2004 r., Nr US38/443/173/2004/JWN, gdzie zdaniem ww. organu w 2003 r. usługi polegające na zarządzaniu przedsiębiorstwem na rzecz jednego przedsiębiorcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie korzystały ze zwolnienia.

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2005 r., Nr ZP-II/443-105-83/05, Naczelnik Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku za prawidłowe.

Pismem z dnia 15 czerwca 2005 r. Spółka złożyła zażalenie na ww. postanowienie, podnosząc zarzut naruszenia art. 14a § 1 i 4 Ordynacji podatkowej w związku z brakiem udzielenia informacji, o którą wystąpiono. W uzasadnieniu wskazano, iż w związku z tym, że świadczący usługę w ramach kontraktu menedżerskiego członek zarządu zastosował się do krańcowo odmiennej interpretacji właściwego dla siebie naczelnika urzędu skarbowego, Spółka poniosła negatywne konsekwencje stosowania prawa przez organy podatkowe. Zdaniem Spółki w odpowiedzi na zapytanie Naczelnik Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy powinien zająć stanowisko, dlaczego jego interpretacja pozostaje właściwą, bowiem organ podatkowy winien wykazać najwyższą staranność dla utrzymania jednolitości wykładni polskiego prawa i zaufania podatnika do organów realizujących zadania w imieniu państwa. Podkreślono, że w przypadku rozbieżności interpretacyjnych organ powinien wystąpić z zapytaniem prawnym do organów wyższej instancji, w tym do Ministerstwa Finansów, celem ustalenia jednoznacznej interpretacji przepisów. W ocenie Spółki w przedmiotowej sprawie organ podatkowy nie udzielił odpowiedzi rozstrzygającej zaistniały problem, co czyni zasadnym złożone zażalenie.

Stosownie do art. 200 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa postanowieniem z dnia 5 lipca 2005 r., Nr PP2-4407/SIP/5a/05, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wyznaczył Spółce siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Z przysługującego prawa Spółka nie skorzystała.

Organ odwoławczy na podstawie zebranego materiału dowodowego oraz po ocenie wszystkich argumentów zawartych zażaleniu zważył, co następuje:

Stosownie do § 67 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.), mającego zastosowanie w przedmiotowej sprawie, przychody z tytułu osobiście wykonywanej działalności na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umów o podobnym charakterze, jako czynności, o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), korzystają ze zwolnienia w podatku od towarów i usług.

Od dnia 1 stycznia 2003 r. w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) pozarolniczą działalność gospodarczą zdefiniowano jako działalność w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej, z wyjątkiem działalności, o której mowa w art. 13. Z kolei art. 13 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przychodów zaliczanych do działalności wykonywanej osobiście, gdzie w pkt 9 wymieniono przychody z tytułu osobiście wykonywanej działalności na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umów o podobnym charakterze. Należy podkreślić, że ww. przychody zawsze będą zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, bowiem ustawodawca dla celów podatkowych tego rodzaju działalności (bez względu na to, jak jest traktowana w innych przepisach prawa) nie zalicza do pozarolniczej działalności gospodarczej. W konsekwencji oznacza to, że przychody osób fizycznych uzyskiwane na podstawie kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze nie mogą być opodatkowane, jak przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Organ odwoławczy zwraca uwagę na fakt, że zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu stanowisko Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy zgodne jest ze stanem prawnym, który ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie, orzecznictwem sądów administracyjnych (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 maja 2005 r., sygn. akt I SA/Bd 181/05), urzędową interpretacją Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2003 r., Nr PB2/MK-033-038-177/03, Pismem Ministerstwa Finansów z dnia 25 czerwca 2005 r., znak PB 2/MK-033-0343-310/03, skierowanym do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz stanowiskiem Spółki.

Ponadto należy wskazać, iż pisemne informacje o zakresie zastosowania przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników na podstawie przedstawionego przez nich we wniosku stanu faktycznego danej sprawy i wiążą organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej), nie są natomiast wiążące dla podatników (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej), co oznacza, że ustawodawca pozostawił swobodę wyboru zastosowania się, bądź też nie do udzielonej interpretacji. Podkreślenia wymaga także fakt, że powoływanie się na odmienne stanowisko innych organów podatkowych nie może być podstawą do zmiany, czy też uchylenia zaskarżonego postanowienia, tym bardziej w sytuacji, gdy jest ono zgodne z prawem, czego Spółka nie kwestionuje. Organy podatkowe pierwszej instancji nie mają także podstaw prawnych do oceny poprawności udzielonej przez inny organ podatkowy interpretacji przepisów prawa, bowiem kompetentny do weryfikacji pod kątem zgodności z prawem jest wyłącznie właściwy miejscowo organ podatkowy drugiej instancji. Także na organie odwoławczym spoczywa obowiązek występowania do Ministerstwa Finansów o zajęcie stanowiska w przypadku wątpliwości interpretacyjnych oraz wystąpienia rozbieżności w udzielonych przez organy podatkowe interpretacjach, które zamieszczone zostały na stronie internetowej Ministerstwa Finansów. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w przedmiotowej sprawie nie zachodzi taka konieczność, ponieważ udzielona przez Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy interpretacja zgodna jest, co wyżej już podkreślono, z prawem, orzecznictwem sądów administracyjnych, urzędową interpretacją Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2003 r., Nr PB2/MK-033-038-177/03, Pismem Ministerstwa Finansów z dnia 25 czerwca 2005 r., znak PB 2/MK-033-0343-310/03, skierowanym do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, a na stronie internetowej ministerstwa nie zostały opublikowane interpretacje, które byłyby odmienne w swej treści od interpretacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania.

Biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie dopatrzył się naruszenia prawa w postanowieniu wydanym przez Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, jak również nie znalazł podstaw do jego uchylenia lub zmiany i orzekł, jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na decyzję tę służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia