PP1-0602/882/BM6-11325/2002/LJ - (bez tytułu).

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na przesłaną przy piśmie znak SPS-0202-2049/02 interpelację Pana Posła Jana Orkisza w sprawie interpretacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w zakresie art. 14a, uprzejmie informuję i wyjaśniam, co następuje:

W myśl art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) za zgodą urzędu skarbowego podatnikami mogą być również zakłady (oddziały) osoby prawnej wykonujące czynności, o których mowa w art. 2 ww. ustawy o VAT, jeżeli samodzielnie sporządzają bilans.

W związku z powyższym należy uznać, że skoro w myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy sprzedażą jest odpłatne przekazywanie towarów i odpłatne świadczenie usług między zakładami osoby prawnej posiadającymi podmiotowość podatkową, to nielogicznym byłoby uznanie, że nie ma sprzedaży przy wykonywaniu ww. czynności między centralą, która utożsamia osobę prawną - odrębnego podatnika VAT, a jej oddziałem (oddziałami). Skoro więc mamy dwóch podatników: jednego z mocy prawa - osobę prawną (centralę) i drugiego - z wybory (zakład), to uznać należy, że dla celów VAT stosuje się do nich przepisy tak jak dla niezależnych podmiotów.

Odnośnie powołanego w piśmie Pana Posła wyroku Sądu Najwyższego informuję, że zgodnie z art. 173 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej Sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz. W związku z powyższym oraz faktem, iż orzeczenia sądów dotyczą indywidualnych spraw i zapadają na podstawie określonych stanów faktycznych, Minister Finansów nie może ich komentować.

Jeżeli chodzi o poruszone kwestie wykładni Ministerstwa Finansów z lat poprzednich, należy zauważyć, że Ministerstwo nie wydawało żadnych zaleceń w zakresie rozliczeń VAT między osobą prawną a jej oddziałami. Powyższe dotyczy również pisma Ministerstwa Finansów z dnia 8 maja 1996 r. nr PP1-7201-79/96/ER. Należy zaznaczyć też, że każdy stan faktyczny musi być rozpatrzony indywidualnie także pod tym kątem, czy przepisy prawa nie są wykorzystywane do wyłudzeń nienależnych z budżetu zwrotów podatku VAT. Jeśli biura handlu zagranicznego tworzone są wyłącznie w celu dokonywania pozornych czynności eksportowych (art. 3 Kodeksu cywilnego) bądź też jedynie w celu takiego kształtowania umów, czy tworzenia "bytów" prawno-podatkowych, aby uzyskiwać określone świadczenia z budżetu (czasami kilkakrotnie), urzędy skarbowe mają prawo a wręcz obowiązek kwestionować ich rozliczenia.