PO-RWP-31100/4/1/09 - Podatek od nieruchomości przy współwłasności.

Na podstawie art. 14j § 1, art. 14c ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 3 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 21 stycznia 2009 r. o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego niniejszym:

Udzielam wnioskodawcy następującej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego tj. art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych - stwierdzając że podatnikiem oraz płatnikiem podatku od nieruchomości w przypadku nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty mieszkaniowej są ich właściciele.

W dniu 23 stycznia 2009 r. został złożony przez Stronę wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Sytuacja prawna przedstawiona przez Stronę jest następująca:

- teren na którym postawiono garaże jest własnością podmiotów tworzących wspólnotę proporcjonalnie do posiadanych udziałów,

- wspólnota podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na postawienie na działce 5 garaży przez osoby fizyczne (wskazując je imiennie), które są zarazem współwłaścicielami w tej wspólnocie,

- koszty budowy garaży zostały pokryte w całości przez osoby, które uzyskały zgodę wspólnoty na ich wybudowanie,

- z tytułu dzierżawy części działki pod poszczególne garaże od momentu zakończenia budowy i uzyskania pozwolenia na użytkowanie właściciele wybudowanych garaży płacą czynsz na rzecz wspólnoty.

Zdaniem wnioskodawcy płatnikiem podatku od nieruchomości od przedmiotowych garaży są poszczególni właściciele.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: czy płatnikiem podatku od nieruchomości za przedmiotowe garaże jest Wspólnota Mieszkaniowa czy poszczególni właściciele tych obiektów budowlanych postawionych na działce wchodzącej w skład nieruchomości tworzącej wspólnotę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), podatek obciąża - co jest regułą, od której są wyjątki, właścicieli nieruchomości, posiadaczy samoistnych, użytkowników wieczystych gruntów. Wyjątkiem od tej reguły są nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa i jednostki samorządu terytorialnego w sytuacji, gdy są one w posiadaniu innych podmiotów na podstawie umowy lub bez tytułu prawnego. Jeżeli nieruchomości te lub ich części znajdują się posiadaniu zależnym, obowiązek podatkowy na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ciąży na posiadaczu, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) wspólnotę mieszkaniową tworzą właściciele wszystkich lokali wchodzących w skład danej nieruchomości.

Właściciele nieruchomości lokalowych mają ułamkowo określony udział w tzw. nieruchomości wspólnej, która obejmuje grunt oraz wszelkie części budynku, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Współwłaścicielami nieruchomości wspólnej są właściciele lokali i oni też są podatnikami podatku od nieruchomości. Prawo własności nieruchomości przysługuje tylko właścicielom lokali, a nie wspólnocie, co prowadzi do obciążenia ich podatkiem od nieruchomości na zasadach określonych w art. 3 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zatem wspólnota mieszkaniowa, czyli ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, nie ponosi odpowiedzialności za podatek od nieruchomości. Wynika to z faktu, że nie jest posiadaczem, właścicielem nieruchomości. Właściciele mieszkań, lokali użytkowych, garaży we wspólnotach mieszkaniowych są podatnikami podatku od nieruchomości od ich powierzchni oraz od gruntu i części wspólnych budynku np. strychów, piwnic (jeżeli nie zostały uznane za pomieszczenia przynależne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Pouczenie: Przytoczona interpretacja indywidualna nie podlega zaskarżeniu odwołaniem, gdyż nie jest decyzją podatkową. Strona niezadowolona z tej interpretacji może zaskarżyć ją skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach przy ulicy Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) tj. Prezydenta Miasta Gliwice.