PO 6-N/861-106-1887/95 - Tryb postępowania dotyczący potrącenia zobowiązań podatkowych pobieranych przez urzędy celne.

W związku z napływającymi sygnałami o występowaniu podatników podatków pobieranych przez urzędy celne z wnioskami o umożliwienie zapłaty tych zobowiązań w trybie art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 z późn. zm.) stwierdzam, że nie ma przeszkód do stosowania tego sposobu zapłaty, przy uwzględnieniu poniższego trybu postępowania.

Potrącenie zobowiązań podatkowych pobieranych przez urzędy celne może nastąpić wyłącznie na wniosek podatnika, złożony - wraz z załączonym potwierdzeniem wymagalności i bezsporności wierzytelności przez państwową jednostkę budżetową - w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na siedzibę podatnika.

Urząd skarbowy - po stwierdzeniu bezsporności i wymagalności wierzytelności oraz że przypada ona od państwowej jednostki budżetowej - zawiadamia urząd celny będący płatnikiem podatku oraz urząd skarbowy właściwy ze względu na siedzibę płatnika o złożonym wniosku o dokonanie potrącenia zobowiązania.

Przy naliczaniu odsetek za zwłokę ma wówczas zastosowanie § 9 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 stycznia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 7, poz. 33).

Urząd celny określa wysokość zobowiązania podatkowego i przekazuje informację w tym zakresie do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę podatnika, celem dokonania kompensaty.

Urząd skarbowy sporządza zawiadomienie o potrąceniu według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do Wytycznych dla izb skarbowych w sprawie potrąceń zobowiązań podatkowych i zadłużeń jednostek budżetowych z dnia 31 października 1991 r., które przesyła do:

– podatnika,

– urzędu celnego będącego płatnikiem,

– urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę płatnika,

– jednostki budżetowej,

– dysponenta odpowiedniej części budżetu,

– Ministerstwa Finansów.

Wraz z zawiadomieniem, urząd skarbowy przesyła jednostce budżetowej wezwanie do przekazania równowartości potrąconej kwoty na rachunek urzędu skarbowego.

Dalszy tryb jest analogiczny do określonego w wytycznych z 31 października 1991 r.

W przypadku gdy wysokość zobowiązania określonego przez urząd celny przewyższa kwotę wierzytelności przypadającej od Skarbu Państwa, podatnik zobowiązany jest wpłacić różnicę do kasy lub na rachunek urzędu skarbowego.