PO 5/AMR-1173-0376/98 - Opodatkowanie wynagrodzenie komornika.

W związku z pismem z dnia 13 lutego 1998 r. znak PD-F 077/2/98 dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882) komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym. Komornika powołuje Minister Sprawiedliwości na jego wniosek.

Zgodnie z art. 13 powołanej ustawy komornik obowiązany jest w terminie miesiąca od dnia zawiadomienia o powołaniu utworzyć lub objąć kancelarię i zawiadomić o tym Ministra Sprawiedliwości. Z dniem zgłoszenia o objęciu lub utworzeniu kancelarii Ministrowi Sprawiedliwości nawiązuje się stosunek pracy z komornikiem.

Wynagrodzenie komornika składa się z dwóch części:

1) wynagrodzenia miesięcznego w wysokości prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia - wypłacanego przez sąd rejonowy,

2) wynagrodzenia prowizyjnego pobieranego bezpośrednio z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Za wynagrodzenie prowizyjne uważa się opłaty egzekucyjne pobrane i ściągnięte w danym miesiącu, pomniejszone o koszty działalności egzekucyjnej, określone w art. 34, oraz o kwotę opłat, o których mowa w art. 59 ust. 4, i powiększone o wartość ruchomości, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

W związku z powyższym wynagrodzenia wypłacane przez sąd rejonowy, wynagrodzenia prowizyjne, w tym wartość ruchomości, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, zalicza się do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.).

Sąd rejonowy jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy tylko od wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w art. 61 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, w wysokości i na zasadach określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również tylko te wynagrodzenia sąd jako płatnik obowiązany jest wykazać w rocznej informacji PIT-11.

Natomiast zgodnie z art. 62 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w zakresie wynagrodzenia prowizyjnego komornik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Ponieważ ustawa o komornikach sądowych i egzekucji nałożyła na komorników obowiązki płatników, a ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera regulacji dotyczącej właściwości miejscowej organu podatkowego właściwego dla komornika sądowego, należy stosować przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa, która zawiera ogólną normę, zgodnie z którą, w przypadkach nie uregulowanych w innych ustawach podatkowych, właściwość miejscową organów podatkowych dla płatnika ustala się według miejsca zamieszkania lub siedziby (art. 17 § 1 ordynacji).

A zatem w przypadku komornika, który występuje jako funkcjonariusz publiczny, właściwym organem podatkowym do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy jest urząd skarbowy właściwy dla siedziby kancelarii. W świetle powyższego komornik sądowy, jako płatnik, ma obowiązek pobrania miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia prowizyjnego (bez pomniejszenia o koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 i 2a ustawy, oraz kwotę zmniejszającą podatek, o której mowa w art. 32 ust. 3 ustawy) i przekazania jej do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę kancelarii, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę na podatek. W tym samym terminie komornik przekazuje do urzędu skarbowego deklarację PIT-4. Po zakończeniu roku komornik ma obowiązek wykazać w rocznej informacji PIT-11 przychody z wynagrodzenia prowizyjnego, w tym wartość ruchomości, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, komornik w zeznaniu podatkowym kumuluje dochody osiągnięte za dany rok podatkowy i oblicza należny podatek według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 powołanej ustawy.