PO 4/AK-722-883/94 - VAT zagraniczny.

Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r., Nr 106, poz. 482 z późn. zm.) stanowią, iż kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów, wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie art. 16 ust. 1 pkt 46 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług poza określonymi wyjątkami. Przepis ten dotyczy jednak jedynie podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Jak z powyższego wynika, jeżeli podatnik w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą poniósł wydatek za granicą, to mimo, że faktura (rachunek) potwierdzająca ten wydatek zawiera uwidoczniony w niej podatek od wartości dodanej (MWst, VAT, TVA, BTV itp.) cała wartość faktury stanowi dla celów podatkowych koszt uzyskania przychodów. Uzyskanie przez podatnika zwrotu zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej stanowi zysk nadzwyczajny podatnika podlegający opodatkowaniu stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku starań polskich podmiotów gospodarczych o zwrot zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej, urzędy skarbowe powinny umożliwiać i ułatwiać podatnikom skorzystanie z tego uprawnienia.