PO 3-722-98/WK/97 - Wydatki na działalność socjalną

Odpowiadając na pismo (...) Ministerstwo Finansów informuje, że zgodnie z postanowieniami art. 3 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzony jest przez pracodawców zatrudniających powyżej dwudziestu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Wyjątkiem są pracodawcy będący jednostkami organizacyjnymi, które prowadzą gospodarkę na zasadach określonych w ustawie z 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe (Dz. U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344, z późn. zm.)*. Muszą oni tworzyć fundusz bez względu na liczbę zatrudnionych pracowników. Natomiast w przypadku pracodawców zatrudniających poniżej dwudziestu pracowników ustawa dopuszcza możliwość prowadzenia przez nich działalności socjalnej w innej formie aniżeli za pośrednictwem funduszu. W takim przypadku pracownicy korzystający w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych - otrzymują od pracodawcy świadczenia urlopowe.

Stosownie do postanowień art. 4 ww. ustawy pracodawcy objęci układem zbiorowym pracy - jeżeli postanowienia tego układu tak stanowią - mogą nie tworzyć funduszu bądź nie wypłacać świadczeń urlopowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Przez sformułowanie "działalność socjalna, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych", użyte w ww. przepisie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy podatkowej - rozumie się wszelką działalność socjalną, o ile jej zakres odpowiada zakresowi zdefiniowanemu w ustawie o ZFŚS. Będą to zatem wydatki ponoszone przez pracodawcę w ramach świadczonych usług na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej oraz udzielania pomocy materialnej.

Oznacza to, że wszelkie wydatki na działalność socjalną sfinansowane przez pracodawców ze środków nie pochodzących z funduszu bądź świadczenia urlopowego - nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Odnosi się to zarówno od pracodawców tworzących fundusz (dla których kosztem uzyskania przychodów są tylko odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy), jak również i do pracodawców nie tworzących funduszu bądź nie wypłacających świadczeń urlopowych, a więc prowadzących działalność socjalną w oparciu o postanowienia układu zbiorowego pracy, a nie o przepisy ustawy o ZFŚS.

* Obecnie obowiązuje ustawa z 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 155, poz. 1014, z późn. zm.).