PO 3-722-292/WK/95 - Uznanie odpisu na fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodów.

W związku z przesłanym za pośrednictwem Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej pismem z dnia 27 marca 1995 r. l.dz. 339/95 - Ministerstwo Finansów informuje, że zgodnie z przepisami art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163 z późn. zm.) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych utworzony być powinien jednorazowo w formie rocznego odpisu podstawowego, naliczonego nie później niż w I kwartale roku kalendarzowego lub w I kwartale działalności nowo utworzonego zakładu pracy.

Oznacza to, że samo naliczenie rocznego wymiaru odpisu na fundusz powinno nastąpić w I kwartale roku kalendarzowego. Stosownie do postanowień art. 12 ustawy środki funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym. W zasadzie więc równocześnie wraz z naliczeniem funduszu powinna nastąpić wpłata środków pieniężnych na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu. Jednakże - jak wynika z wyjaśnień Ministra Pracy i Polityki Socjalnej (pismo znak DWP.IV.IS.520/1342/146/94 z dnia 21 grudnia 1994 r.) - przekazanie na rachunek bankowy funduszu pieniężnego pokrycia naliczonego w I kwartale odpisu jest w praktyce uwarunkowane bieżącą sytuacją ekonomiczną zakładu. Ponieważ sytuacja finansowa zakładów jest bardzo różna, jednorazowe przelanie całości środków na rachunek funduszu jest niejednokrotnie utrudnione. W związku z powyższym, jeżeli zakład nie posiada na rachunku rozliczeniowym odpowiednich środków pieniężnych, aby jednorazowo pokryć należności funduszu wynikające z dokonanego odpisu, to powinien dokonywać wypłat na rachunek funduszu nie rzadziej niż raz w kwartale. Przepisy omawianej ustawy nie przewidują żadnych sankcji (np. odsetek za zwłokę) w przypadku nieprzelania w terminie, o którym była mowa wyżej, środków pieniężnych na rachunek funduszu.

Jednakże fakt ten rodzi określone skutki podatkowe, a to w związku z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.).

Dla celów bowiem podatku dochodowego warunkiem niezbędnym uznania odpisu podstawowego na fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodów jest nie tylko dokonanie odpisu (czynność o charakterze rachunkowym), lecz również faktyczne dokonanie wpłaty (przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej wyraźnie mówi o odpisach i wpłatach na fundusz). Zatem dokonanie jedynie samego odpisu na fundusz (bez dokonania wpłaty na rachunek funduszu) jest warunkiem niewystarczającym do uznania jego za koszt uzyskania przychodów.

Uznanie naliczonego odpisu na fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodów następuje zatem w momencie przekazania środków pieniężnych na wyodrębniony rachunek bankowy.