PII/423-16/05 - Delegacje służbowe pracowników - koszty uzyskania przychodów

Pytanie podatnika

Czy diety i inne należności wypłacane pracownikom z tytułu oddelegowania ich poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy, w celu wykonywania pracy, stanowi koszt uzyskania?

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o. z dnia 26.08.2005 r. (data złożenia w US 15.09.2005 r.), bez znaku, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłacanych diet i innych należności z tytułu oddelegowania pracowników poza miejscowość w której znajduje się siedziba pracodawcy w celu wykonywania pracy

stwierdzam, że

stanowisko Spółki przedstawione we wniosku jest prawidłowe w przypadku gdy diety i inne należności z tytułu podróży służbowej zostały wypłacone pracownikom zgodnie z przepisami ustawy Kodeks pracy.

Uzasadnienie

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się wykonywaniem prac budowlanych na terenie kraju. W tym celu pracownicy oddelegowani są do miejscowości, w których Spółka prowadzi prace budowlane.

W umowach o pracę, jako miejsce wykonywania pracy wskazano "teren kraju".

Spółka wypłaca pracownikom diety oraz ryczałty za dojazdy środkami komunikacji miejskiej.

Spółka powołując się na art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy uważa, że pracownikom, wykonującym pracę poza siedzibą pracodawcy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z oddelegowaniem pracowników i należności te stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, tut. organ podatkowy stwierdza jak niżej.

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie ze słownikiem pojęć, zawartym w art. 3 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych (pkt 2 art. 3 Ordynacji podatkowej). Natomiast jeżeli jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (pkt 1 art. 3 Ordynacji podatkowej).

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia podróży służbowej, dlatego w celu rozstrzygnięcia czy dany wyjazd ma charakter podróży służbowej, należy posiłkować się przepisami w zakresie prawa pracy.

Kwestie dotyczące zatrudnienia, w tym określenia istotnych składników umowy o pracę, regulują przepisy ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Natomiast, na podstawie delegacji, zawartej w art. 77⁵ § 2 wymienionej ustawy Kodeks pracy, minister właściwy do spraw pracy uzyskał upoważnienie do określenia, w drodze rozporządzenia, zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej.

Na podstawie w/w delegacji Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał rozporządzenie z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.).

Dyspozycja zawarta w art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązuje organ podatkowy do udzielenia pisemnej informacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, natomiast zapytanie Spółki w kwestii zasadności wypłat diet i ryczałtów za dojazdy środkami komunikacji miejskiej z tytułu podróży służbowej dotyczy przede wszystkim zagadnień z zakresu prawa pracy, a zatem nie wynika z przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym organ podatkowy nie jest właściwy do udzielenia informacji w powyższym zakresie.

W kwestii dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych przez pracodawcę, zgodnie z przepisami Kodeks pracy, należności z tytułu podróży służbowych, zastosowanie ma art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić jeżeli poniesione wydatki:

- pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami,

- nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Jak z powyższego wynika, o możliwości zakwalifikowania określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje związek przyczynowo-skutkowy powodujący, iż dany wydatek ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, chyba że stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy wydatek nie może być za taki koszt uznany lub może być uznany za koszt, o ile spełnione zostaną warunki wymienione w poszczególnych punktach tego przepisu.

Mając powyższe na uwadze, wydatki związane z delegacjami służbowymi pracowników Spółki, ustalone i przyznane, zgodnie z obowiązującymi w powyższym zakresie przepisami ustawy Kodeks pracy oraz wydanym na jej podstawie rozporządzeniem, zgodnie z cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r., stanowią koszty uzyskania przychodów.