PDFIII/415/1/323/2006 - Kwota dopłaty do kredytu a koszty uzyskania przychodów

Pytanie podatnika

Spółka zawarła umowę o finansowanie akcji promocyjnej dotyczącej sprzedaży samochodów Mercedes przy pomocy kredytu DC Services Bank. Zgodnie z umową DC Bank i Dealer współfinansują promocyjną sprzedaż określonego typu samochodu marki Mercedes w ten sposób, że klient uzyskuje kredyt z zerową stopą procentową 0,00% na okres 12 miesięcy, a Dealer pokrywa część kosztów odsetek od tego kredytu. Czy kwota dopłaty do kredytu stanowi koszt uzyskania przychodów?

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W dniu 21.07.2006 r. wpłynął wniosek spółki o udzielenie interpretacji o zakresie stosowania prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o finansowanie akcji promocyjnej dotyczącej sprzedaży samochodów Mercedes - Benz Sprinter 313CDI przy pomocy kredytu DC Services Bank.

Zgodnie z umową - DC Bank i Dealer współfinansują promocyjną sprzedaż określonego typu samochodu marki Mercedes w ten sposób, że klient uzyskuje kredyt z zerową stopą procentową 0,00% na okres 12 miesięcy, a Dealer pokrywa część kosztów odsetek od tego kredytu.

Na podstawie tych okoliczności Spółka formułuje pytanie "czy kwota dopłaty do kredytu stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów?". Zdaniem Spółki istnieje bezpośredni związek pomiędzy promocją nazwaną "kredyt 0,00%", a zwiększeniem wartości sprzedaży, a więc został spełniony warunek poniesienia tych kosztów w celu osiągnięcia przychodów, a tym samym zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie stwierdza, że stanowisko to jest prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zawierają definicji "sprzedaży premiowej" wobec tego do ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników należy zastosować wykładnię językową.

Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka definiuje pojęcie promocja jako działanie mające na celu zwiększenie przychodów ze sprzedaży własnych towarów poprzez uatrakcyjnienie dystrybucji tych towarów.

Kwalifikując poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, należy uwzględnić przepisy art. 22 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera katalogu wydatków, które mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodów. Zatem generalnie można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, gdy pomiędzy tymi wydatkami a osiąganymi przychodami zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tzn. poniesienie wydatków ma wpływ na powstanie lub powiększenie przychodów z konkretnego źródła.

Tak więc w przypadku Spółki działanie jej niewątpliwie zmierza do zwiększenia przychodów poprzez uatrakcyjnienie sprzedaży - korzystne udzielenie warunków kredytu na zakup samochodu, a w konsekwencji zmniejszenie ceny samochodu, a tym samym sprzedaż większej ilości samochodów. Wydatek firmy poniesiony na dofinansowanie odsetek od kredytu będzie można uznać za koszt podatkowy.

Wobec powyższego wydatek Spółki poniesiony na promocyjną sprzedaż samochodów pozostaje w bezpośrednim związku z przychodami, a więc stanowi w całości koszt uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie.