PD1/423-6/05/7932 - Czy jeśli w danym miesiącu pracownik pozostawał bez pracy znajdzie w stosunku do niego zastosowanie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.f.?

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 27 grudnia 2004 r. (wpływ do Urzędu 3 stycznia 2005 r.) dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia uznać stanowisko Spółki przedstawione ww. piśmie za prawidłowe.

Pismo Spółki Nr EF/MB/2137/2004 z dnia 27 grudnia 2004 r. wpłynęło do Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta w dniu 3 stycznia 2005 r., skąd zostało przekazane pismem przewodnim z dnia 7 stycznia 2005 r. do Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie (data wpływu 7 stycznia 2005 r.), w celu załatwienia sprawy zgodnie z właściwością miejscową płatnika.

Spółka zwróciła się z zapytaniem: czy prawidłowo zastosowała przepis art. 21 ust. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), ustalając podstawę naliczenia miesięcznej zaliczki za grudzień 2002 r. na podatek dochodowy dla pracownika Spółki pozostającego bez pracy w danym miesiącu, bez zwolnienia przedmiotowego określonego w powołanym wyżej artykule. Natomiast za przepracowany przez pracownika dzień 22 października 2002 r. zaliczkę miesięczną Spółka wyliczyła stosując zwolnienie przedmiotowe z art. 21 ust. 20 cyt. ustawy tekst jedn. pomniejszając dochód o równowartość diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę oraz z treści załączonego do pisma Wystąpienia z dnia 2 grudnia 2004 r. wydanego przez Państwową Inspekcję Pracy w Krakowie, dotyczącego przedmiotowej sprawy wynika, że:

Pracownik Spółki Pan X zatrudniony był na budowie eksportowej w Niemczech od dnia 11 sierpnia 2002 r. do dnia zakończenia robót. W miesiącu grudniu 2002 r., pracownik pozostawał bez pracy. W umowie o pracę zawartej z pracownikiem w dniu 9 sierpnia 2002 r. zawarto zapis, że w przypadku gdy czas wykonywanej pracy przez pracownika byłby dłuższy niż 6 miesięcy, umowa może być rozwiązana za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Pracodawca zastrzegł, że umowa może być rozwiązana bez wypowiedzenia z przyczyn określonych w Kodeksie Pracy lub w przypadku braku możliwości uzyskania dalszego pozwolenia na pracę dla pracownika lub przedłużenia ważności wizy. Aneksem do umowy Nr 1/2002 z dnia 30 sierpnia 2002 r. przedłużono okres zatrudnienia pracownika do dnia 31 grudnia 2004 r.

W toku kontroli Państwowej Inspekcji Pracy stwierdzono, że pracownik otrzymał listem poleconym świadectwo pracy, z którego dowiedział się iż jest zwolniony z pracy. W świadectwie pracy pracownika zamieszczono zapis, iż był zatrudniony w Spółce od 11 sierpnia 2002 r. do 30 listopada 2002 r. oraz, że stosunek pracy ustał w wyniku zakończenia określonej pracy, dla której umowa była zawarta.

Państwowy Inspektorat Pracy stwierdzając w toku przeprowadzonej kontroli naruszenia przez Spółkę przepisów prawa pracy w zakresie rozwiązywania umów o pracę oraz w zakresie obowiązku wypłaty pracownikowi należnego wynagrodzenia za pracę, zobowiązał Spółkę m.in. do wypłaty pracownikowi należnego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za miesiąc grudzień 2002 r. oraz za pracę wykonaną w dniu 22 października 2002 r. Wynagrodzenie wypłacone pracownikowi pozostającemu bez pracy za granicą w miesiącu grudniu 2002 r., zgodnie z art. 21 ust. 1 punkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu w wysokości równowartości diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca lub otrzymywane stypendium; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet (...). Wobec tego, iż pracownik w miesiącu grudniu 2002 r. pozostawał bez pracy, zwolnienie przedmiotowe o którym mowa w przedstawionym wyżej przepisie, nie ma zastosowania. Natomiast dla ustalenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za przepracowany przez pracownika dzień 22 października 2002 r., opisane wyżej zwolnienie ma zastosowanie, ponieważ zgodnie z przedstawionym stanem pracownik wykonywał w tym dniu pracę.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności faktyczne sprawy uznać należy, iż Spółka miała obowiązek naliczenia i poboru zaliczek od wynagrodzeń wypłaconych pracownikowi za pracę wykonywaną w Niemczech, z uwzględnieniem regulacji art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy podatkowej.

Wobec powyższego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Natomiast, na podstawie art. 14b § 2 cyt. ustawy, interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, stosownie do art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 cyt. wyżej ustawy. Zażalenie podlega opłacie skarbowej uiszczanej w postaci znaków opłaty skarbowej, która wynosi 5 zł od podania (50 gr każdy załącznik).