PD-415/6/05 - Prowadzenie ksiąg rachunkowych dla dwóch rodzajów działalności, prowadzonych w tej samej formie, po przekroczeniu limitu 800.000 euro

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 marca 2005 r. Urząd Skarbowy w Jaśle PD-415/6/05 Prowadzenie ksiąg rachunkowych dla dwóch rodzajów działalności, prowadzonych w tej samej formie, po przekroczeniu limitu 800.000 euro

Pytanie podatnika Podatnik prowadzi jako osoba fizyczna pozarolniczą działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej. Prócz tej działalności (również jako osoba fizyczna) prowadzi odrębną działalność gospodarczą jako adwokat na podstawie wpisu w Okręgowej Radzie Adwokackiej. Każda z tych działalności jest odrębnie księgowana dla celów rachunkowych. Czy w takim przypadku, gdy przychody z jednej działalności przekroczą limit przychodów wskazany w ustawie o rachunkowości, podatnik jest zobowiązany do stosowania przepisów tej ustawy również do drugiej działalności (jako adwokat), z której przychód jest niższy aniżeli 800.000 euro?

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 24a ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), po rozpatrzeniu pana wniosku z dnia 28 stycznia 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawnopodatkowych w przedmiocie z zakresu stosowania ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, stwierdza, iż przedstawione we wniosku własne stanowisko w sprawie nie jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2005 r. wpłynął do tut. organu podatkowego wniosek o interpretację przepisów prawnopodatkowych w przedmiocie z zakresu stosowania przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Przedstawiając stan faktyczny podaje pan, że prowadzi jako osoba fizyczna pozarolniczą działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej pod nazwą Kancelaria Prawnicza - A. Prócz tej działalności (również jako osoba fizyczna) prowadzi pan odrębną działalność gospodarczą jako adwokat na podstawie wpisu w Okręgowej Radzie Adwokackiej. Każda z tych działalności jest odrębnie księgowana dla celów rachunkowych. Problem sprowadza się do udzielenia interpretacji - czy w przypadku, o którym mowa wyżej, gdy przychody z jednej działalności przekroczą limit przychodów wskazany w ustawie o rachunkowości, podatnik jest zobowiązany do stosowania przepisów tej ustawy również do drugiej działalności (jako adwokat), z której przychód jest niższy aniżeli 800.000 euro. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie uważa pan, iż przekroczenie limitu wskazanego w ustawie o rachunkowości z jednej działalności nie powoduje konieczności stosowania przepisów ustawy do drugiej działalności, z której przychód jest mniejszy niż 800.000 euro. W opinii podatnika przepis art. 2 ustawy o rachunkowości należy interpretować w ten sposób, iż limit w nim wskazany powinien być odnoszony do każdej z osobna działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną, co w konsekwencji oznacza, iż przekroczenie wskazanego limitu w przypadku jednej działalności nie wywiera wpływu na zasady księgowania w odniesieniu do drugiej.

Stosownie do art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, o której mowa w sentencji, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych - zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. Z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 wymienionej na wstępie ustawy o rachunkowości wynika, iż przepisy ustawy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Jaśle przepis powyższy stanowi o obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych przez osoby fizyczne bez względu na zakres i rodzaje działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika (osobę fizyczną) w tej samej formie prawnej. Dla wypełnienia przez podatnika w przedstawionym stanie faktycznym tego obowiązku bez znaczenia pozostaje fakt, że podatnik prowadzi obecne dwie odrębne księgi podatkowe przychodów i rozchodów, odrębnie dla każdego rodzaju prowadzonej w tej samej formie prawnej przedsiębiorstwa. W świetle powyższego, jeżeli przychody netto z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika w tej samej formie prawnej z obydwu wskazanych we wniosku rodzajów działalności gospodarczej za poprzedni rok obrotowy przekroczyły 800.000 euro - podatnik ma obowiązek zaprowadzić księgi rachunkowe dla obydwu rodzajów działalności wskazanych we wniosku.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:

- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,

- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl