PD-2-415-13-06 - Sposób rozliczania różnic kursowych w sytuacji, gdy podatnik dokonuje za granicą zakupów na potrzeby działalności gospodarczej i reguluje płatności gotówką w walucie obcej.

Pytanie podatnika

W jaki sposób należy rozliczać różnice kursowe w sytuacji gdy podatnik dokonuje za granicą zakupów na potrzeby działalności gospodarczej i reguluje płatności gotówką w walucie obcej, zakupionej w kantorze oraz jakie są zasady księgowania ich w koszty uzyskania przychodów?

Postanowienie

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17.02.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą i dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które dalej sprzedaje na polskim rynku. Faktury od dostawcy zagranicznego wycenia po kursie średnim NBP z dnia poniesienia kosztu (tj. z daty wystawienia faktury przez dostawcę). Za faktury dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia należność jest określona w EURO. W związku z tym, że kursy kantorowe są korzystniejsze niż bankowe, dokonuje zakupu waluty w kantorze i dokonuje jej wpłaty na własne konto walutowe w swoim banku, po czym wykonuje przelew-zapłatę na konto dostawcy towarów.

Pytanie podatnika

Czy powstają w wymienionej sytuacji różnice kursowe, a jeśli tak, to jak prawidłowo ustalić ich wartość:

1) czy między dniem zarachowania, a dniem zapłaty należy przyjąć do ustalenia różnic kursowych kurs kantorowy, czy też średni kurs sprzedaży tej waluty stosowany przez bank tego dnia, w którym wykonuje przelew za granicę,

2) czy też nie uwzględniać kursu kantorowego i pozostawić w kosztach uzyskania przychodu wartość tej faktury wg wyceny po średnim kursie NBP z dnia poniesienia wydatku,

3) czy też należy ustalić różnice kursowe, jako różnicę między wartością faktury z dnia zarachowania i wartością z dnia pozyskania waluty wg kursu kantorowego, a następnie jako od środków własnych, ustalić różnice kursowe od wartości nabycia waluty po kursie kantorowym i wartości waluty w momencie zapłaty po średnim kursie sprzedaży banku z którego korzysta,

4) czy w sytuacji, kiedy waluta znajduje się na koncie walutowym kilka dni, należy ustalać za te dni różnice kursowe i traktować je jako różnice od środków własnych.

Zasady przeliczania poniesionych kosztów z działalności gospodarczej wyrażonych w walutach obcych na złote określone zostały w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.). Przepis ten stanowi że:

- koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

- koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Ww. przepisy stanowią wprost, że koszty w walutach obcych poniesione w ramach działalności gospodarczej mogą być przeliczane po kursie średnim z dnia poniesienia kosztu ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski.

Koszty zarachowane wystąpią w przypadku różnicy kursu walut między dniem zarachowania kosztu a dniem zapłaty. W takiej sytuacji jak mówi powyższy przepis koszty odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty oraz zastosowania kursu średniego NBP z dnia zarachowania kosztów. Kurs sprzedaży walut z dnia zapłaty należy wziąć z tego banku, z którego usług podatnik korzystał. Natomiast kurs średni z dnia zarachowania kosztów należy wziąć -jak wspomniano - z NBP.

Różnice kursowe powstają w związku ze spłatą zobowiązań przez podatnika, wyrażonych w walucie obcej.

Z wymienionych wyżej przepisów wynika, że za koszt uzyskania przychodu ustala się tylko w przypadku, gdy zgromadzona na rachunku bankowym waluta posłużyła podatnikowi do spłaty jego zobowiązań (dzień faktycznej zapłaty).

W związku z tym podziela się stanowisko podatnika, że nie należy brać pod uwagę do przeliczenia kursów kantorowych.

Na dzień wydania postanowienia nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa jak również postępowanie przed sądem administracyjnym.

Powyższa interpretacja:

- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących

- nie jest wiążąca dla podatnika (następcy prawnego podatnika) osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Nowym Sączu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.