PD.01.GK.31100/3/2010 - Stawka podatkowa w podatku od nieruchomości.

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 lutego 2010 r. złożonego przez (...) z siedzibą (...) przy ul. (...) o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

* uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy polegające na tym, że budynek domu pomocy społecznej powinien w całości być opodatkowany podatkiem od nieruchomości według stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych lub ich części, w świetle przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe,

* uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy polegające na tym, że grunt pod budynkiem domu pomocy społecznej powinien być opodatkowany podatkiem od nieruchomości według stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych, w świetle przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2010 r. do organu podatkowego wpłynął wniosek (...) o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.).

Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny, według którego ma w trwałym zarządzie nieruchomości oraz budynki oddane na cele prowadzenia domu pomocy społecznej. W deklaracjach na podatek od nieruchomości za lata 2008-2010 Wnioskodawca zgłosił do opodatkowania grunty wg stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych, a budynki wg stawki dla budynków mieszkalnych i w ten sposób opłacił podatek od nieruchomości. Jak twierdzi Wnioskodawca ani powierzchnia gruntów, ani budynków nie została oddana na cele prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorcom. W budynkach są gabinety lekarskie, które przeznaczone są dla lekarzy sprawujących opiekę medyczną wyłącznie nad mieszkańcami Domu Pomocy Społecznej w ramach opieki medycznej finansowanej z NFZ.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawca zwrócił się o interpretację przepisów poprzez odpowiedź na pytanie czy nieruchomości w zarządzie Domu Pomocy Społecznej powinny być deklarowane według zróżnicowanych stawek tj. według faktycznego wykorzystania powierzchni w następujący sposób:

stanowiące mieszkania,

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym grunty powinny być opodatkowane według stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych, a budynki według jednej stawki dla.-budynków mieszkalnych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca podaje, że zgodnie z art. 231 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) podstawę wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. W przypadku braku odpowiednich zapisów ewidencji gruntowo i budynków o sposobie zakwalifikowania danego budynku winna decydować dokumentacja budowlana budynku. Natomiast gdy brak jest zarówno odpowiedniego zapisu w ewidencji jak i dokumentacji budowlanej, to zdaniem Wnioskodawcy istnieje możliwość odwołania się do klasyfikacji i nomenklatury wprowadzonych na podstawie ustawy o statystyce publicznej. I tak zgodnie z rozporządzeniem z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni wykorzystywana jest na cele mieszkalne. Niezbędnym warunkiem do uznania danego budynku za mieszkalny jest to, by osoby zamieszkujące go realizowały w ten sposób swoje. podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Dopełnieniem tej argumentacji jest zdaniem Wnioskodawcy brzmienie zapisów części C załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie ewidencji podatkowej nieruchomości (Dz. U. z 2004 r. Nr 107, poz. 1138) tj. "Tabeli typów powierzchni i ich części", gdzie osobno wymienia się budynki mieszkalne i ich części (symbol BM) i budynki niemieszkalne i ich części (symbol BN). Wszystkie te elementy mają wskazywać przyjęcie rozwiązani polegającego na tym, iż rodzaj budynku determinuje stawkę podatku. Na potwierdzenie tej tezy Wnioskodawca przytacza wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 346/09 (opubl. LEX nr 514952), w którym sąd uznał, że w przypadku gdy uchwała rady gminy różnicuje stawkę podatku dla budynków lub ich części mieszkalnych, to "słowo "mieszkalne" dotyczy rodzaju budynku, co do jego podstawowej funkcji użytkowej, a nie funkcji poszczególnych lokali, ponieważ przedmiotem opodatkowania jest budynek lub jego część". Dalej powołując się na cytowane orzeczenie oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. II FPS 1/09) Wnioskodawca podnosi, że "częścią budynku podlegającą opodatkowaniu jako odrębny przedmiot opodatkowania może być jedynie wyodrębniony lokal. Ponieważ w budynku Domu Pomocy Społecznej nie ma wyodrębnionych lokali mieszkalnych mogących stanowić część budynku, cały budynek powinien być opodatkowany wg stawki dla budynków mieszkalnych. W przypadku gdyby powierzchnia budynku zajęta na gabinety lekarskie została opodatkowana stawką przewidzianą dla części budynków zajętych na udzielania świadczeń zdrowotnych, doprowadziłoby to zdaniem Wnioskodawcy do opodatkowania jednego budynku w części jak dla budynku mieszkalnego, a w części jak dla budynku niemieszkalnego. Takie opodatkowanie, w świetle cytowanego wyroku WSA w Bydgoszczy, nie jest w opinii Wnioskodawcy dopuszczalne. Jedynie części budynków mieszkalnych zajęte naprowadzenie działalności gospodarczej mogą być opodatkowane wg wyższej stawki (przewidzianej dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm. - dalej: ustawa) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części Podstawę opodatkowania w przypadku budynków lub ich części stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy). Budynkiem natomiast jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy). Powołane wyżej przepisy wskazują, że opodatkowaniu podlegają nie tylko budynki, ale także ich części. Potwierdzeniem tej zasady jest treść przepisu art. 5 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, która różnicuje stawki podatku od nieruchomości. Między innymi przewidziana została odrębna wysokość stawki podatku dla budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Ustawodawca konsekwentnie zatem uznaje, że możliwe jest opodatkowanie części budynku mieszkalnego stawką jak dla budynków mieszkalnych, natomiast w części zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej - wyższą stawką, zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b) ustawy, tj. przewidzianą dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem tego stanowiska zawarte zostało w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 454/09, gdzie jednoznacznie stwierdzono, że możliwe jest zastosowanie innej stawki dla niemieszkalnej części budynku.

Także stanowisko doktryny w tej kwestii jednoznacznie potwierdza argumentację organu podatkowego. Autorzy komentarza do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (L. Etel, S. Presnarowicz, G. Dudar, Podatki i opłaty lokalne. Podatek rolny. Podatek leśny. Komentarz, ABC, 2008) stwierdzają, że "art. 6 ust. 3 u.p.o.l. przewiduje możliwość zmiany wysokości opodatkowania podatkiem od nieruchomości w trakcie roku podatkowego, jeżeli zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, w szczególności zmiana sposobu użytkowania przedmiotu podatku lub jego części. Wówczas obniżka lub podwyższenie podatku następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta zmiana nastąpiła." Powołują tytułem przykładu sytuację, "gdy w budynku mieszkalnym znajduje się lokal niestanowiący odrębnej nieruchomości, który w ciągu roku jest użytkowany w następujący sposób: od dnia 1 do dnia 30 stycznia - lokal jest niewykorzystywany; od dnia 31 stycznia do dnia 15 kwietnia - wykorzystywany na sklep; od dnia 16 kwietnia do dnia 30 września - lokal zajmuje organizacja polityczna; a od dnia 1 października do końca roku - zakład usługowy (krawiecki)." W takim przypadku wg autorów komentarza podatek od nieruchomości powinien być wymierzany:

W związku z powyższym organ podatkowy stoi na stanowisku, że część mieszkalna budynku powinna być opodatkowana wg stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych lub ich części.

Część budynku, która nie spełnia funkcji mieszkalnych tj. np. pomieszczenia administracji - powinna być opodatkowana wg stawki jak dla pozostałych budynków lub ich części.

Odnośnie części budynku Wnioskodawcy zajętej na gabinety lekarskie, które przeznaczone są dla lekarzy sprawujących opiekę medyczną wyłącznie nas mieszkańcami domu pomocy społecznej w ramach opieki medycznej finansowanej przez NFZ, należy zauważyć, że art. 5 ust. 2 lit. d) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje odrębną stawkę dla części budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. Nie ma przy tym znaczenia, że budynek w pozostałej części jest np. wykorzystywany na cele mieszkalne. Decydujące znaczenie ma tutaj faktyczne zajęcie budynku lub jego części na opisane wyżej cele. W związku z tym, gabinety lekarskie w których prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych powinna być opodatkowaną właściwą stawką, przewidzianą w cyt. art. 5 ust. 2 lit. d) ustawy.

Część budynku faktycznie zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej (kiosk, automat do napojów) także należy uznać za powierzchnię podlegającą opodatkowaniu wg stawki dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

W odniesieniu do gruntów pod budynkiem Wnioskodawcy organ podatkowy stoi na stanowisku, że grunt ten należy opodatkować według stawki właściwej dla gruntów pozostałych. Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wyłącza bowiem grunty związane z budynkami mieszkalnymi ze stawki od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W przypadku, gdy w budynku mieszkalnym jest powierzchnia zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej, grunt pod nim powinien być opodatkowany wg stawki jak dla gruntów pozostałych.

W związku z powyższym organ podatkowy stoi na stanowisku, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy polegające na tym, że cały budynek domu pomocy społecznej, w części mieszkalny, w części zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej oraz w części wykorzystywany w jeszcze inny sposób (pomieszczenia gospodarcze) należy opodatkować wg stawki jak dla budynków mieszkalnych. Natomiast w kwestii opodatkowania gruntów, wskazać należy, że grunt pod budynkiem Domu Pomocy Społecznej winien być opodatkowany podatkiem od nieruchomości według stawki dla gruntów pozostałych. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest zatem prawidłowe.

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.