PBP/4218-005-5/07 - Uznanie za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kawy, herbaty, napojów chłodzących, orzeszków, ciasteczek, paluszków, mleczka i cukru, w celu zorganizowania poczęstunku kontrahentom w siedzibie Spółki.

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 18 czerwca 2007 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie z dnia 11 czerwca 2007 r., znak US.1/423-16/07, w sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kawy, herbaty, napojów chłodzących, orzeszków, ciasteczek, paluszków, mleczka i cukru, w celu zorganizowania poczęstunku kontrahentom w siedzibie Spółki,

Zaskarżonym postanowieniem organ I instancji udzielił pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego odnośnie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków, wymienionych w sentencji niniejszej decyzji, dokonanych w celu zorganizowania poczęstunku kontrahentom w siedzibie Spółki. Dokonując rozstrzygnięcia, Naczelnik Urzędu Skarbowego nie podzielił stanowiska Strony, zawartego we wniosku, zgodnie z którym, podanie kontrahentom napojów i skromnego poczęstunku stanowi pewien standard i zwyczaj biznesowy. Powyższe działania nie poprawiają wizerunku firmy, jak również nie świadczą o jej okazałości. Dlatego też, w opinii podatnika, należy wykluczyć uznanie poniesionych wydatków na zakup spornych artykułów za koszty reprezentacji Spółki, ponieważ mają na celu osiągnięcie przychodu, jak i zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów i jako takie nie znalazły się również w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów podatkowych, na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na poparcie powyższego stanowiska, Spółka przytoczyła definicję słownikową pojęcia "reprezentacja", użytą w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 17 lipca 1995 r., znak PO4/AK-722-702/95. Ponadto, podatnik powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt III SA 1994/96, w którym zawarty został pogląd, iż " (...) reprezentacja to okazałość, wystawność, a w przypadku firmy "dobre" jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Organ I instancji, kwestionując powyższe stanowisko, przytoczył wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1412/97, zgodnie z którym " (...) pojęcie reprezentacji nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, (...) sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów."

W opinii Naczelnika Urzędu Skarbowego, podstawowym warunkiem uznania wydatku za poniesiony na cele reprezentacji jest możliwość wpływania przez podatnika za pomocą tego wydatku na obraz firmy. Podane do spożycia: kawa, herbata, napoje, słodycze, itp., w czasie spotkań z kontrahentami, stanowią wydatki na potrzeby reprezentacji, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 z późn. zm.).

W złożonym zażaleniu Spółka podtrzymała swoje stanowisko, powtarzając argumenty użyte we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Zdaniem podatnika, dokonana przez organ podatkowy interpretacja jest niezgodna z przepisami prawa. Wobec powyższego, Spółka złożyła wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie oraz przyjęcie jej stanowiska w sprawie kwalifikacji wydatków, wskazanych we wniosku.

Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym, "P." Sp. z o.o. z/s w Olsztynie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, często organizuje spotkania z kontrahentami w swojej siedzibie w celach biznesowych. Na tych spotkaniach podawane są do spożycia napoje (kawa, herbata, napoje chłodzące) oraz orzeszki, ciasteczka, paluszki, itp. Do ciepłych napojów podawane jest również mleczko i cukier.

W związku z powyższym, powstała wątpliwość odnośnie kwalifikacji wydatków poniesionych na zakup ww. artykułów.

Stosownie do brzmienia art. 15 ust. 1 z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W przedmiotowej sprawie kluczową kwestią jest rozstrzygnięcie, czy poniesione przez Spółkę wydatki, wymienione w niniejszej decyzji, można uznać za koszty uzyskania uzyskania przychodów, czy za koszty niepodatkowe (koszty reprezentacji).

Pojęcie "reprezentacja" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W praktyce podatkowej, jaka jest stosowana w interpretacjach organów podatkowych, za typowe koszty reprezentacji uznaje się:

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2000 r., sygn. akt II SA 1994/99, na który powołuje się Strona, "(...) reprezentacja jest to okazałość, wystawność, a w przypadku firmy "dobre" jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Innymi słowy, reprezentacja (...) jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta".

Natomiast, w cytowanym przez organ I instancji wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1412/97, czytamy: "(...) pojęcie "reprezentacja" nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności" a odnosi się do "dobrego reprezentowania się firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów."

Dokonując oceny stanowiska podatnika w przedmiotowej sprawie, organ odwoławczy pragnie podkreślić, iż w każdym z ww. wyroków Sąd, analizując pojęcie "reprezentacji", odwołuje się do "dobrego reprezentowania" firmy, czyli takiego działania podmiotu, które ma na celu stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy. W opinii Dyrektora Izby Skarbowej, w zakresie tworzenia właściwego czy dobrego wizerunku firmy mieści się również spełnianie standardowych obyczajów, do których można zaliczyć także skromne poczęstunki, przygotowywane kontrahentom w siedzibie firmy. Przyjmowanie partnerów biznesowych, w sposób przedstawiony w przedmiotowej sprawie, ma znaczenie dla tworzenia wizerunku firmy, czyli budowania i promowania dobrych stosunków między Spółką a jej kontrahentami.

Tym samym, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na zakup kawy, herbaty, napojów chłodzących, orzeszków, ciasteczek, paluszków, mleczka i cukru, w celu zorganizowania poczęstunku kontrahentom w siedzibie Spółki "P.", stanowią koszty reprezentacji, nie zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw; w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wydanych przed dniem wejścia w życie ww. ustawy, tj. przed 1 lipca 2007 r. (art. 7 ustawy zmieniającej), stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z tym że wygasają one z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie orzekł, jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna. Podlega jednak zaskarżeniu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie przy ul. E. Plater 1. Skargę wnosi się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, w terminie 30 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji.