PBB1/421-88/05 - Moment poniesienia kosztów zaliczanych do wydatków kwalifikowanych w związku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej

Czy otrzymanie przez spółkę faktur dokumentujących zakupy inwestycyjne jest równoznaczne z poniesieniem kosztów inwestycji?

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20 października 2005 r. Sp. z o.o. na postanowienie Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 06 października 2005 r. Nr PD/423-89/05/60705 stwierdzające, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w kwestii momentu zaliczenia do kosztów wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w związku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

zmienia zaskarżone postanowienie poprzez stwierdzenie, że zaprezentowane we wniosku z dnia 24 sierpnia 2005 r. przez Sp. z o.o. stanowisko odnośnie momentu zaliczenia do kosztów wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w związku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 24 sierpnia 2005 r. Sp. z o.o. złożyła do Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, tj. o potwierdzenie, iż zgodnie z przepisami o specjalnych strefach ekonomicznych przez moment poniesienia kosztów zaliczanych do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (wydatki kwalifikowane) w związku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej należy rozumieć datę otrzymania faktury dokumentującej zakup towaru lub usługi.

Postanowieniem z dnia 06 października 2005 r. Nr PD/423-89/05/60705 Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej stwierdził, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w związku z inwestycją na terenie strefy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 20 października 2005 r. Spółka wniosła zażalenie na ww. postanowienie, w którym podniosła, iż organ pierwszej instancji bezpodstawnie za moment poniesienia kosztów kwalifikowanych - objętych pomocą, przyjmuje nie dzień obciążenia spółki kosztami na podstawie otrzymanej faktury, dokumentującej zakupy inwestycyjne, ale datę, w której dokonano zapłaty za tę fakturę. Według Spółki Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej dokonał błędnej interpretacji przepisu § 9 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej, regulującego dyskontowanie kosztów inwestycji i wielkości pomocy, m.in. z uwagi na nieuwzględnienie przepisu § 6 ust. 1 wym. rozporządzenia. Zdaniem Spółki utożsamianie terminu poniesienia wydatków z ich zapłatą jest niezgodne z wykładnią językową, celowościową i systemową dokonaną nie tylko na podstawie przepisów wym. rozporządzenia, ale i ustaw podatkowych, w tym ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 nr 54, poz. 654, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.). Na potwierdzenie słuszności swojego stanowiska Spółka powołała się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2003 r. sygn. akt I SA/Wr 235/01 i pismo Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 31 maja 2005 r. Nr DP/P1/423-0038/1/05/AP opublikowane na stronie internetowej Ministerstwa Finansów, w których zostały zaprezentowane poglądy odmienne od przedstawionego w zaskarżonym postanowieniu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

W myśl przepisu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 222, poz. 2251, z późn. zm.) za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1) zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,

2) rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z przepisu tego wynika, że wydatki kwalifikowane to - poniesione koszty określonych inwestycji, zaliczone do wartości początkowej środków trwałych. Określenie poniesione wskazuje, w jakiej dacie koszty inwestycji mogą być rozpoznane jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą.

W wym. rozporządzeniu nie zdefiniowano pojęcia kosztów poniesionych. Pojęcia tego nie definiują również ustawy podatkowe, w tym ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), czy ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.), pomimo iż pojęciem tym się wielokrotnie posługują.

W doktrynie ukształtował się natomiast pogląd, iż koszt poniesiony to koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym (rozchód pieniężny), ale również każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem, powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów osoby prawnej, w tym również stanu środków pieniężnych na rachunkach bankowych (por. Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2003, UNIMEX Wrocław 2003 r., str. 259).

Pogląd, iż koszty poniesione nie muszą być zapłacone, wyraziło również Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską w sprawie zasad potrącania kosztów uzyskania przychodów (...) nr 4735 (http://ks.sejm.gov.pl:8009/iz4/i-tresc/i4735-1.htm): (...) należy wyjaśnić, że ewidencja pozostałych kosztów (poza zakupem materiałów podstawowych i towarów handlowych) w księdze przychodów i rozchodów następuje w dniu, w którym podatnik wszedł w posiadanie dowodu stwierdzającego zdarzenie gospodarcze, będącego podstawą zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów np. faktura za paliwo, energię elektryczną itp. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakiej formie następuje zapłata zobowiązań wynikających z tego dowodu księgowego (raty, kompensata, odroczony termin płatności).

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że przez poniesione koszty inwestycji, o których mowa w przepisie § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej należy rozumieć zarówno koszty faktycznie zrealizowane w znaczeniu kasowym, jak i koszty, w związku z którymi nie dokonano płatności, ale które wpłynęły na zmianę aktywów lub pasywów podatnika. Otrzymanie przez Spółkę faktur dokumentujących zakupy inwestycyjne jest równoznaczne z poniesieniem kosztów inwestycji, które pod warunkiem zaliczenia ich do wartości początkowej środków trwałych stanowią koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą.

W nawiązaniu do interpretacji Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej wyjaśnia się, że przepis § 9 wym. rozporządzenia reguluje kwestię dyskontowania kosztów inwestycji oraz wielkości pomocy na dzień uzyskania zezwolenia. W ust. 6 tego paragrafu podany jest wzór, wg którego należy dokonać zdyskontowania ww. wielkości. Dla celów dyskontowania przyjmuje się, że dniem poniesienia wydatku jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek. Oznacza to, że dniem poniesienia kosztów inwestycyjnych dla celów zdyskontowania wydatków objętych pomocą jest nie dzień otrzymania przez podatnika faktury, ale ostatni dzień miesiąca, w którym podatnik fakturę otrzymał. Z przepisu tego w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej nie można wywodzić, że dzień poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą kosztów inwestycyjnych, określonych w § 6 ust. 1 wym. rozporządzenia w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej, jest dniem zapłaty za faktury dokumentujące zakupy towarów i usług inwestycyjnych.

W tym stanie rzeczy zażalenie Spółki uznano za zasadne, w związku z czym orzeczono o zmianie zaskarżonego postanowienia Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej.