PB5/MC-033-70/01 - Opodatkowanie zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do pracy.

Mając na celu zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, na podstawie art. 14 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), uprzejmie wyjaśniam:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - zwaną dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 i 52. Zatem wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, w tym również świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

Przepisy ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku zwróconych przez pracodawcę pracownikowi kwot z tytułu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do pracy. Zatem świadczenie to stanowi dla pracownika przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu na tych samych zasadach co wynagrodzenie ze stosunku służbowego (stosunków pokrewnych). Konsekwencją zakwalifikowania przedmiotowego świadczenia do przychodów ze stosunku służbowego (stosunków pokrewnych) jest możliwość stosowania kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2, 2a oraz 11 ustawy.

Bez znaczenia w tym przypadku jest fakt, iż pracodawca dokonuje pracownikowi zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do pracy na podstawie postanowień zawartych w odrębnych ustawach (np. art. 75 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej, art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa).

Zgodnie z art. 30 i 49 ust. 5 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Sądu (w tym również w uchwale Sądu wyjaśniającej wątpliwość prawną) wiąże wyłącznie w danej sprawie. Zatem również uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów podjęta w dniu 17 maja 1999 r. (sygn. akt FPS 3/99) - stanowiąca, iż zwrot kosztów przejazdu przysługujący sędziemu na podstawie art. 75 § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych nie jest przychodem ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wiąże jedynie w tej konkretnej sprawie, w której została podjęta.

Przedstawiając powyższe, zwracam się z prośbą o sprostowanie wszelkich wcześniejszych odpowiedzi, w których informowano, iż zwrot przedmiotowych kosztów przejazdu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.