PB4-6/SR-033-096-64-180/06 - Zakład w rozumieniu Umowy między RP a RFN w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Działając na podstawie art. 14e § 1 oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,

W dniu 12 października 2005 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego wniosek spółki X International GmbH (dalej: wnioskodawca lub Komandytariusz) z dnia 3 października 2005 r., o wydanie pisemnej interpretacji w indywidualnej sprawie, w zakresie m.in. postanowień Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: Umowa między Polską a Niemcami).

Z dniem 1 września 2005 r., zgodnie z art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), organem właściwym w sprawie wydawania pisemnych interpretacji w indywidualnych sprawach, w których nie toczyło się i nie toczy postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, wyłącznie w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej jest Minister właściwy do spraw finansów publicznych.

W dniu 10 stycznia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie uznające stanowisko podatnika za prawidłowe i jednocześnie informujące, że w części dotyczącej rozstrzygnięcia, czy spółka komandytowa, której komandytariusz jest wspólnikiem, stanowi zakład w rozumieniu Umowy między Polską a Niemcami, został przekazany do Ministra Finansów. Stosownie do art. 170 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał wniosek spółki Ministrowi Finansów do załatwienia zgodnie z właściwością.

Zdaniem wnioskodawcy, z definicji zawartej w art. 3 pkt 1 lit. d) Umowy między Polską a Niemcami za "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" uważa się przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie. Z tego wynika, że przedsiębiorstwo prowadzone przez spółkę komandytową nie stanowi przedsiębiorstwa państwa polskiego, gdyż nie jest prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie.

W ocenie wnioskodawcy, za "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" należy uznać posiadanie udziałów przez Komandytariusza w X Polska Sp. z o.o. Spółka komandytowa. W ujęciu funkcjonalnym przedsiębiorstwo spółki komandytowej stanowi zakład Komandytariusza, przy założeniu że są spełnione przesłanki powstania zakładu zawarte w Umowie między Polską a Niemcami. Na gruncie definicji zakładu zawartej w art. 5 tej Umowy, w przypadku spółki komandytowej X doszło do powstania zakładu Komandytariusza w Polsce, ponieważ siedziba spółki osobowej spełnia przesłanki "stałej placówki".

Rozpatrując wniosek Spółki Minister Finansów zważył, co następuje.

Stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. d) Umowy między Polską a Niemcami za "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" uważa się przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie. W tym przypadku Komandytariusz, będący rezydentem Niemiec, uzyskuje przychody i ponosi koszty z udziału w spółce komandytowej na terenie Polski. W tej części, w której Komandytariusz uzyskuje dochody z udziału w spółce komandytowej, uznaje się, że prowadzi "przedsiębiorstwo Niemiec" na terenie Polski. Oznacza to, że do opodatkowania dochodów Komandytariusza będzie miał zastosowanie art. 7 Umowy między Polską a Niemcami, zgodnie z którym jego zyski z udziału w spółce komandytowej, jako zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji Komandytariusza (tj. w Niemczech), chyba że w wyniku działalności prowadzonej przez spółkę komandytową powstaje w Polsce zakład. W takim przypadku zyski Komandytariusza z udziału w spółce komandytowej mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przesłanki powstania zakładu zostały określone w art. 5 Umowy między Polską a Niemcami. Zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Na gruncie tej definicji, w przypadku X Polska Sp. z o.o. Spółka komandytowa doszło do powstania zakładu Komandytariusza w Polsce, ponieważ siedziba spółki osobowej spełnia przesłanki "stałej placówki". Zatem z zasady zakładu wynika, że zyski Komandytariusza z udziału w spółce komandytowej podlegają opodatkowaniu w Polsce, czyli w państwie położenia zakładu, przy czym opodatkowuje się zyski w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W państwie rezydencji Komandytariusza znajduje natomiast zastosowanie odpowiednia metoda eliminacji podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

W pozostałym zakresie zapytania wnioskodawcy, zostało wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postanowienie.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.