PB3-2099-IP-722-314/99 - Dokumentowanie nieściągalności wierzytelności.

Odpowiadając na pismo (...) Ministerstwo Finansów wyjaśnia, co następuje.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.) za koszty uzyskania przychodów uważa się wierzytelności odpisane jako nieściągalne, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

Jak z powyższego wynika, w zakresie tego postanowienia ustawy istotą sprawy jest stwierdzenie nieściągalności poprzez udokumentowanie tej nieściągalności postanowieniem wydanym przez organ postępowania egzekucyjnego.

Wielkość wierzytelności wynika z prawomocnego orzeczenia sądu i ksiąg podatnika. W przypadku gdy podatnik wystąpi do organu postępowania egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną. Dowodem zatem do uznania całej wierzytelności za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części tej wierzytelności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.