PB2/005-SIP-78/05 - Korekta zastosowanej stawki amortyzacyjnej dla nieruchomości użytkowej.

Na podstawie w art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

- zmieniam z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 14 kwietnia 2005 r. Nr DG/415-IX/37-7a/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 22 lutego 2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2005 r., wystąpili Państwo do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie zmiany błędnie zastosowanej stawki amortyzacyjnej dla nieruchomości użytkowej oraz możliwości dokonania z ww. tytułu korekty odpisów amortyzacyjnych za lata 1998-2003. Z przedstawionego w przedmiotowym podaniu stanu faktycznego wynikało, iż dla celów amortyzacji zakupionego przez Państwa w 1998 r. budynku niemieszkalnego (podgrupa 10 KŚT), który przed zakupem był używany powyżej 60 m-cy (tj. przez okres 20-30 lat), zastosowano stawkę amortyzacyjną w wys. 2,5%. Następnie, w latach 1998-2002 budynek ten został poddany modernizacji. Państwa zdaniem dla potrzeb amortyzacji przedmiotowego budynku zastosowano nieprawidłową (za niską) stawkę amortyzacyjną, która winna wynosić 10%. Możliwość stosowania indywidualnej stawki dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, w tym budynków i budowli, została wskazana w przepisach podatkowych obowiązujących w okresie amortyzowania budynku.

W takim stanie rzeczy uznali Państwo za zasadne dokonanie korekty ujętych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej (w formie spółki jawnej) działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych za lata 1998-2003, co rodzić będzie nadpłatę w Państwa podatku dochodowym od osób fizycznych za ww. ubiegłe lata.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w postanowieniu z dnia 14 kwietnia 2005 r. Nr DG/415-IX/37-7a/05, powołując się na zapis art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wywiódł, iż przepisy dotyczące amortyzacji nie zawierają szczególnych uregulowań dotyczących korekty wysokości dokonanych odpisów amortyzacyjnych, co uprawnia Państwa do korekty odpisów amortyzacyjnych za cały okres, w którym naliczane one były w zaniżonej wysokości. Zdaniem organu pierwszoinstancyjnego zastosowanie w sprawie znajdują zasady ogólne postępowania normujące problematykę korekty deklaracji, wskazując, iż w przypadku zaniżenia lub zawyżenia zobowiązania podatkowego, sporządza się korektę deklaracji i podatku dochodowego, w trybie przepisów art. 81-81b cyt. wyżej ustawy - Ordynacja podatkowa.

Tut. organ, weryfikując prawidłowość przedmiotowego postanowienia w trybie kontroli instancyjnej, uznał, że stan faktyczno-prawny sprawy wyczerpuje przesłanki wskazane w przepisie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej zarówno przepisy § 9 ust. 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 ze zm.), jak i obowiązujące od 1 stycznia 2001 r. przepisy art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wyraźnie wskazują, iż podatnicy przed rozpoczęciem amortyzowania środka trwałego dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji i metodę tę stosują do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. W świetle powyższego nie jest możliwa zmiana stawek amortyzacyjnych wynikających z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do cyt. ustawy na stawki indywidualne, czyli na przejście na metodę z art. 22j ustawy. Stanowisko to potwierdzają wyroki sądu administracyjnego (sygn. akt I SA/Łd 235/03, FSK 365/04).

Zatem nie zaistniały okoliczności uzasadniające wykazanie nadpłaty w podatku dochodowym za wskazane lata podatkowe, z tytułu zawyżenia dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej przez nieprawidłowe obliczenie kosztów uzyskania przychodów, na wskazanej przez organ pierwszoinstancyjny podstawie art. 22 ust. 8 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tej podstawie tut. organ uznał, że zawarte z ww. postanowieniu stanowisko Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w zakresie możliwości dokonania przez Państwa korekty odpisów amortyzacyjnych za lata 1998-2003 oraz złożenia korekt zeznań rocznych z ww. tytułu - narusza przepisy prawa w stopniu uzasadniającym uchylenie przedmiotowego postanowienia.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Od niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ul. dr E. Warmińskiego 18, 85-950 Bydgoszcz, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.