PB1/4218-SIP-3/05 - Różnice kursowe, a koszt uzyskania przychodów.

Pytanie podatnika dotyczy możliwości stosowania różnic kursowych w zakresie tej części raty leasingowej, która stanowi spłatę wartości przedmiotu leasingu.

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia "..." Spółka z o.o. z siedzibą w... reprezentowanej przez Pana... z Kancelarii Prawniczej "..." s.c. z siedzibą we... z dnia 04 maja 2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radziejowie z dnia 22 kwietnia 2005 r. Nr ZDO-423/1/05 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym uznał przedstawione przez Spółkę stanowisko za nieprawidłowe

odmawiam zmiany zaskarżonego postanowienia organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 20 stycznia 2005 r. "..." Spółka z o.o. z siedzibą w... reprezentowana przez Pana... z Kancelarii Prawniczej "..." s.c. z siedzibą we... zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radziejowie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym.

"..." Spółka z o.o. mocą umów leasingowych - leasingu finansowego jest leasingobiorcą samochodów ciężarowych marki "Scania". Umowa leasingu zawarta jest i rozliczana w walucie obcej - CHF. Posługując się tą walutą ustalono wartość początkową samochodów i raty leasingowe. Dla celów księgowych przeliczono wartość początkową każdego pojazdu na złote wg kursu na dzień zawarcia umowy. Natomiast kolejne raty leasingowe przeliczane są z franków szwajcarskich na złote wg kursu na dzień wystawienia faktury przez firmę leasingową,

Na podstawie odrębnych przepisów w tym zakresie podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zapytanie Spółki dotyczyło możliwości stosowania różnic kursowych w zakresie tej części raty leasingowej, która stanowi spłatę wartości przedmiotu leasingu. Zdaniem Spółki możliwość taka istnieje ze względu na to, że wartość początkowa do amortyzacji została ustalona tylko raz w opisany wyżej sposób i nie ulega ona zmianie zależnie od kursu. Natomiast różnice kursowe powstają w momencie przeliczenia na złote rat leasingowych obejmujących spłatę wartości przedmiotu leasingu w dacie ich wystawienia. Dlatego też zdaniem Spółki niezmienność wartości początkowej przedmiotu leasingu przyjętej do amortyzacji, z jednoczesnym uwzględnieniem różnic kursowych od tej części rat leasingowych, które stanowią spłatę wartości środka trwałego objętego leasingiem, skutkuje niezwykle precyzyjnym przeliczeniem i rozliczeniem na złote realnej wartości umowy zawartej w walucie obcej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radziejowie postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2005 r. Nr ZDO-423/1/05 uznał, że przedstawione przez Podatnika stanowisko jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego powołał się na przepisy art. 16g ust. 1 pkt 3 i ust. 5 oraz art. 15 ust. 1 zdanie 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) w myśl których, ustalając wartość początkową środka trwałego, podatnik przelicza cenę jego nabycia (czyli określoną w umowie cenę spłaty środka trwałego) na złote wg kursu średniego NBP z dnia przyjęcia go do używania. Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał na art. 17f ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów korzystającego, czyli leasingobiorcy i odpowiednio do przychodów finansującego czyli leasingodawcy, nie zalicza się opłat ponoszonych przez leasingobiorcę na rzecz leasingodawcy, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych. Jednocześnie, w myśl art. 17a pkt 7 cyt. ustawy, ilekroć w tych przepisach mowa jest o spłacie wartości początkowej, rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu, równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g tej ustawy, a więc w złotych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego powołując się na art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 1a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdził, że koszty z tytułu różnic kursowych mogą wystąpić tylko w przypadku operacji wyrażonych w walutach obcych i realizowanych w takich walutach. Skoro Spółka - na podstawie otrzymanych faktur spłaca raty kapitałowo-odsetkowe w złotych, pomimo faktu, że umowa leasingowa została wyrażona w CHF i nazywana jest dewizową - różnice kursowe w odniesieniu do rat i odsetek leasingowych nie występują.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem pismem z dnia 4 maja 2005 r. Spółka złożyła zażalenie, w którym wniosła o uchylenie postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radziejowie i wydanie opinii co do istoty sprawy poprzez uznanie prawa podatnika do zaliczenia różnic kursowych jako kosztu uzyskania przychodów w przypadku niekorzystnych dla tegoż podatnika wahań kursu waluty obcej w której zawarta została umowa.

W zażaleniu Spółka twierdzi, iż pogląd wyrażony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w zaskarżonym postanowieniu nie jest słuszny i nie znajduje oparcia w konkretnym przepisie prawa podatkowego.

Spółka ponownie przedstawia swoje stanowisko prezentowane wcześniej we wniosku z dnia 20 stycznia 2005 r. Ponadto Spółka nie zgadza się z opinią Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażoną w postanowieniu, że przedmiotowe zawarte przez podatnika umowy "de facto" nie są to umowy zawarte w walucie obcej gdyż zapłata dla leasingodawcy następuje w PLN a nie w walucie obcej. W ocenie Spółki umowy te są umowami dewizowymi a podnoszony w postanowieniu fakt, iż zapłata dla leasingodawcy następuje w PLN nie ma w tym miejscu znaczenia.

Zdaniem Spółki istotą sprawy przesądzającą o potraktowaniu umowy jako zawartej w walucie obcej jest fakt, iż wartość umowy i raty leasingowe są wyrażone wyłącznie w walucie obcej a przeliczenie w/w wartości na PLN jest jedynie "technicznym" zabiegiem wynikającym z opisanych wyżej przepisów dewizowych i bankowych, które nie mogą rzutować na klasyfikację konkretnej umowy pod kątem jej "walutowości".

Reasumując Spółka stwierdza, iż w rozpatrywanym przypadku umowa leasingowa zawarta została w walucie obcej i dlatego też ma obowiązek rozliczać różnice kursowe będące kosztem jak i przychodem, zależnie od wahań kursu waluty CHF wobec PLN powstałych pomiędzy datą zawarcia umowy a datą faktycznej zapłaty raty leasingowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 17f ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,

suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

W art. 17b ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mowa jest o opłatach ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zagadnienie różnic kursowych jest uregulowane przepisami art. 15 ust. 1 i 1a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Mając na względzie ww. cytowane przepisy Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż koszty z tytułu różnic kursowych mogą wystąpić tylko w przypadku operacji wyrażonych w walutach obcych i realizowanych w takich walutach. Oznacza to, że w sytuacji, w której umowa leasingowa jak i spłaty poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych następowałoby w walucie obcej powodowałoby to możliwość wystąpienia "różnic kursowych" i odniesienia ich odpowiednio w kosztach uzyskania przychodów Spółki. Jeżeli jednak w następstwie zawarcia umowy leasingu finansowego Spółka spłaca raty kapitałowo-odsetkowe w złotówkach pomimo faktu, że umowa nominowana jest w CHF i nazwana jest "dewizową" różnice kursowe w odniesieniu do rat i odsetek leasingowych nie wystąpią.

Dyrektor Izby Skarbowej nie zgadza się z zarzutem Spółki jakoby w postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radziejowie stwierdził, iż przedmiotowe zawarte przez podatnika umowy "de facto" nie były umowami zawartymi w walucie obcej gdyż zapłata dla leasingodawcy następuje w PLN a nie w walucie obcej.

W zaskarżonym postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że "... w sytuacji, gdy "..." sp. z o.o. spłaca raty kapitałowo-odsetkowe w złotówkach - pomimo faktu, że umowa leasingowa została wyrażona w CHF i nazywana jest dewizową - różnice kursowe w odniesieniu do rat i odsetek leasingowych nie wystąpią".

Dyrektor Izby Skarbowej jeszcze raz podkreśla, że aby mówić o różnicach kursowych nie tylko operacje gospodarcze muszą być wyrażone w walutach obcych ale i ich realizacja musi następować w walutach obcych. Skoro, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, finansujący wystawia Spółce faktury na opłaty z tytułu rat i odsetek leasingowych w złotówkach, to jednoznacznie należy stwierdzić, iż różnice kursowe w odniesieniu do rat i odsetek leasingowych nie wystąpią.

W świetle powyższego za chybione należy uznać stwierdzenie Spółki, iż podnoszony w postanowieniu fakt, iż zapłata dla leasigodawcy następuje w PLN nie ma w tym miejscu znaczenia.

Nie można też zgodzić się z twierdzeniem Spółki, iż w rozpatrywanym przypadku umowa leasingowa zawarta została w walucie obcej i dlatego też Spółka ma obowiązek rozliczać różnice kursowe będące kosztem jak i przychodem, zależnie od wahań kursu waluty CHF wobec PLN powstałych pomiędzy datą zawarcia umowy a datą faktycznej zapłaty raty leasingowej.

Dokonując oceny poprawności stanowiska Spółki należy stwierdzić, iż nie ma znaczenia dla sprawy fakt zawarcia umowy leasingowej w walucie obcej, lecz fakt, iż faktury są wystawiane w PLN. W przedstawionej sytuacji koszt jest więc ponoszony w PLN, a nie w walucie obcej, co oznacza, że nie zachodzi przesłanka wymieniona w przywołanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki zawarte w zapytaniu w w/w kwestii nie jest zatem zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

Na decyzję tę służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.