P-II.3120.8.2.2014.UM - Stawka podatku od nieruchomości.

Prezydent Miasta Kielce działając na podstawie art. 14j § 1, art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku dane chronione na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.) w Kielcach z dnia 29 lipca 2014 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości, stwierdza:

- w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku dane chronione na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.) w Kielcach, dotyczącego zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości obiektu budowlanego stanowiącego budynek w rozumieniu przepisów art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, będący własnością Wnioskodawcy, opisany szczegółowo w pkt "Stan Faktyczny", który nie jest i nie może być wykorzystywany ze względów technicznych do prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki podatkowej właściwej dla kategorii "budynki pozostałe", jest właściwe w obowiązującym stanie prawnym.

Wnioskiem z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu do urzędu 1.08.2014) dane chronione na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.) w Kielcach wystąpiły z prośbą o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od nieruchomości w przypadku gdy obiekt budowlany stanowiący budynek w rozumieniu przepisów art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, będący własnością Wnioskodawcy, opisany szczegółowo w pkt "Stan Faktyczny", który nie jest i nie może być wykorzystywany ze względów technicznych do prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki podatkowej właściwej dla kategorii "budynki pozostałe".

Wnioskodawca we wniosku opisując stan faktyczny przedstawia, iż jest właścicielem nieruchomości położonych w Kielcach. Na terenie nieruchomości należących do Wnioskodawcy, znajdujących się w Kielcach, zlokalizowany jest obiekt budowlany będący kompleksem budynków, widniejących w ewidencji Wnioskodawcy pod nazwą "Kompleks A" numer 102-000/00012 oraz "Hala 56" numer 102-000/00063. Obiekt ten posadowiony jest na działce ewidencyjnej dane chronione na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.).

W celu doprecyzowania opisu stanu faktycznego Wnioskodawca załączył Określenie Stanu Technicznego ww. budynków, opracowanego przez osobę z uprawnieniami budowlanymi.

Wnioskodawca podnosi, iż zgodnie z informacjami zawartymi w dostępnych protokołach z rocznych przeglądów technicznych, już w roku 2009 obiekt był nieużytkowany. Osoba dokonująca przeglądu, posiadająca uprawnienia budowlane w protokołach rocznych przeglądów, w latach 2009-2013 stwierdziła, ze stan techniczny budynku jest zły, występowały liczne przecieki z dachu, uszkodzeniu uległy tynki wewnętrzne i zewnętrzne, stolarka okienna w części była zdewastowana, występowały liczne uszkodzenia posadzek. W protokole z roku 2013 stwierdzono postępującą degradację i zniszczenie przedmiotowego budynku, czego dowodem było m.in. stwierdzenie zaawansowanej korozji dźwigarów dachowych oraz brak oświetlenia. W celu ustalenia m.in. aktualnego stanu technicznego przedmiotowego budynku, w szczególności możliwości jego wykorzystania w prowadzonej działalności Wnioskodawca zwrócił się do specjalisty o wykonanie ekspertyzy technicznej budynku. Szczegółowy opis budynku oraz wnioski z analizy dotyczące m.in. stopnia zużycia technicznego znajdują się w załączonym do wniosku dokumencie "Opinia" dane chronione na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.).

W treści opinii stwierdzono, iż budynek wykazuje duży stopień zniszczenia, który został spowodowany m.in. wiekiem obiektu. Adaptacja budynku dla celów użytkowych niestwarzających zagrożenia pożarowego oraz dla zdrowia i bezpieczeństwa przebywających w nich ludzi jest nieopłacalna ze względu na aktualny stan techniczny części obiektów.

Obiekt nie kwalifikuje się zatem do użytkowania ze względów technicznych. Nie jest dopuszczalny w nim stały bądź czasowy pobyt ludzi w przedmiotowych częściach obiektu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W opinii dokonano również oceny pod katem zużycia obiektu: funkcjonalnego - 100%, środowiskowego - 100%, technicznego - 75%.

Strona dalej we wniosku podnosi, iż biorąc pod uwagę stan, zużycie techniczne i funkcjonalne budynku o nazwie "kompleks A" oraz "Hala 56", co potwierdza przygotowana opinia architekta, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy obiekt, w części nieużytkowanej, a przez to niezwiązanej z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie powinien być kwalifikowany jako przedmiot opodatkowania do kategorii "budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej", w świetle zasad wynikających z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych lecz do kategorii "budynków pozostałych". Konsekwentnie, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w związku z tym, że przedmiot opodatkowania stanowią budynki lub ich części, przy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości zastosowanie do przedmiotowego obiektu lub jego części, powinna mieć stawka właściwa dla kategorii "budynków pozostałych" oraz "budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej". Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady, wszystkie budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy powinny być opodatkowane według stawki właściwej dla "budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej", z wyjątkiem tych wskazanych w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Oznacza to, że budynki (ewentualnie ich części), które nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej powinny być opodatkowane stawką właściwą dla kategorii "budynki pozostałe". W opinii Wnioskodawcy, zakwalifikowanie przedmiotu opodatkowania (budynku w całości lub jego części) do kategorii "budynki pozostałe" powinno opierać się na wnioskach, po przeprowadzeniu rozpoznania w dwóch obszarach, tj:

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w sprawie interpretacji pojęcia "względów technicznych" poprzez wyjaśnienie jego pojęcia w wykładni językowej, systemowej i celowościowej zdaniem tut. organu podatkowego jest prawidłowe.

Strona we wniosku uzasadnia swoje stanowisko szeregiem wyroków, m.in. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1662/11, wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1062/10, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 20010 r., sygn. Akt III SA/Po 409/10, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 901/10.

Tut. organ podatkowy wyjaśnia, iż na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 tekst jednolity), przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W słowniczku ustawowym, znajdującym się w art. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, sformułowana została definicja budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z ww. definicją za "budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" uznać należy "budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych (...), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych".

W obecnym stanie prawnym, stosownie do zapisów art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 tekst jednolity), grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Aby budynek mógł zostać wyłączony z opodatkowania stawką jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, względy techniczne o jakich mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 uopl, muszą mieć charakter obiektywny, a więc nie zależny od przedsiębiorcy oraz trwały.

"Względy techniczne to takie, które mają związek ze stanem technicznym budynku, powodujące, ze przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia konkretnej działalności wykonywanej przez przedsiębiorcę. Do tego rodzaju przyczyn nie mogą zostać zaliczone przyczyny technologiczne, ekonomiczne czy finansowe. Wyjaśnienie czy w konkretnej rozpatrywanej sprawie wystąpiły przyczyny dające się zakwalifikować jako "względy techniczne", powinno stanowić istotny składnik postępowania wyjaśniającego. To na przedsiębiorcy, powołującym się na tego rodzaju przyczyny, ciąży obowiązek wykazania, że dany przedmiot opodatkowania nie jest i nie może ze względów technicznych być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej." (wyrok z dnia 22 czerwca 2007 r. NSA, sygn. akt II FSK 773/06).

Okoliczności czy w sprawie zachodzą "względy techniczne" muszą być badane ad casum, co oznacza, że może być dowodzone wszelkimi środkami dowodowymi. Do tych środków należą m.in. orzeczenia organów nadzoru budowlanego, jak i opinie specjalistów z zakresu budownictwa.

Załączony przez Stronę do wniosku o wydanie interpretacji operat z miesiąca maja 2014 r. wraz ze zdjęciami przedmiotowego budynku - Określenie Stanu Technicznego ww. budynków, opracowanego przez osobę z uprawnieniami budowlanymi, wskazuje że uwarunkowania techniczno-konstrukcyjne obiektu będącego w posiadaniu podatnika uniemożliwiają jego wykorzystanie do prowadzenia działalności gospodarczej, w konsekwencji stanowią podstawę do zastosowania stawki preferencyjnej, tj. dla budynków pozostałych.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko przedstawione przez podatnika w złożonym wniosku dotyczącym sposobu interpretacji przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25 - 366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Urzędu Miasta Kielce, Prezydent Miasta Kielce, Rynek 1, 25 - 303 Kielce.