OS-1-OPR-2/WT/99

Właściwości finansowego organu dochodzenia. W związku z wątpliwościami dotyczącymi stosowania przepisów Kodeksu karnego skarbowego Ministerstwo Finansów Departament Organizacji Skarbowości uprzejmie informuje:

W stanie prawnym obowiązującym przed 17 października 1999 r., zgodnie z przepisem art. 132 u.k.s., jeżeli czyn sprawcy wyczerpywał znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej skarbowej, właściwość finansowego organu orzekającego należało ustalić według przepisu przewidującego karę najsurowszą. Stosownie natomiast do dyspozycji przepisu art. 177 § 1 u.k.s. w zakresie właściwości organów dochodzenia stosowano odpowiednio art. 132-134 u.k.s. Jeżeli zatem czyn zabroniony wypełniał znamiona przestępstw skarbowych celnych i podatkowych (np. określonych w art. 80 § 1 i art. 94 § 1 u.k.s.) pozostających w zbiegu na zasadzie art. 5 u.k.s. i za przestępstwo podatkowe groziła zasadnicza kara grzywny surowsza niż za przestępstwo celne - urzędy celne zasadnie przekazywały sprawy, zgodnie z właściwością rzeczową, do prowadzenia właściwym miejscowo urzędom skarbowym.

Stosownie natomiast do dyspozycji obecnie obowiązującego przepisu art. 135 § 1 k.k.s., w wypadku gdy sprawcy zarzucono kilka przestępstw albo wykroczeń skarbowych, względnie gdy zachodzi zbieg przepisów określony w art. 7 § 1 k.k.s., a sprawy należą do właściwości różnych organów dochodzenia, właściwy jest organ, który pierwszy wszczął postępowanie. Stosownie natomiast do dyspozycji art. 6 ustawy z 10 września 1999 r. przepisy Kodeksu karnego skarbowego stosuje się również do spraw wszczętych przed dniem wejścia jego w życie, jeżeli przepisy art. 7-15 cytowanej ustawy nie stanowią inaczej. Powyższy artykuł ma zatem charakter ogólny i jest modyfikowany przez szereg przepisów szczególnych, między innymi przez normę art. 11 cytowanej ustawy. W myśl zaś dyspozycji art. 11 ustawy przepisy wprowadzające k.k.s., czynności procesowe, jak również czynności w zakresie postępowania wykonawczego i inne czynności wykonawcze dokonane przed dniem wejścia w życie Kodeksu karnego skarbowego są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów dotychczasowych.

Ponieważ, zgodnie z ogólnymi zasadami prawa, przepis specjalny deroguje przepis generalny, w przedmiotowych przypadkach zastosowanie znajduje norma art. 11 cytowanej ustawy. Tak więc, postanowienia urzędów celnych o przekazaniu sprawy zgodnie z właściwością rzeczową są skuteczne również w stanie prawnym obowiązującym po 17 października 1999 r. Organami właściwymi do prowadzenia postępowania w powyższych sprawach są zatem nadal urzędy skarbowe właściwe ze względu na miejsce popełnienia czynu zabronionego.