LK-835-19/MB/06/116 - Opłata skarbowa od wniosków o wydanie decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

W odpowiedzi na pismo z dnia 10 lutego 2006 r., Nr (...), w sprawie opłaty skarbowej od podań składanych w interesie publicznym, Ministerstwo Finansów wyjaśnia:

Zgodnie z pkt 5 kolumny 4 części I załącznika do ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.) zwolnione z obowiązku zapłaty tej daniny są podania składane w interesie publicznym.

Należy stwierdzić, iż brak jest normatywnej definicji pojęcia "interes publiczny". Można go utożsamiać z interesem społecznym rozumianym jako pewna zmienna, stanowiąca funkcję wartości wyznawanych przez określone społeczeństwo w określonym czasie.

Zwolnienie ustanowione w przywołanym wyżej przepisie dotyczy podań składanych co do zasady w cudzym - a nie własnym - interesie, chronionym przepisami prawa materialnego, zasługującym na ochronę z punktu -widzenia powszechnie uznawanych wartości społecznych. Przykładem podań podlegających omawianemu zwolnieniu są podania składane przez organizacje społeczne, których celem statutowym jest m.in. ochrona środowiska, a złożenie podania ma wywołać reakcję organu administracji, wpływającą bezpośrednio lub pośrednio na ochronę środowiska (np. odmowę wydania pozwolenia na budowę).

Odnosząc się do wniosków o wydanie decyzji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego, składanych w trybie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o "inwestycji celu publicznego" - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.). Celami publicznymi w rozumieniu art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami są m.in.: wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa i utrzymywanie tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, części lotniczych lotnisk oraz służących do kierowania, kontroli, nadzoru i zabezpieczania ruchu lotniczego, w tym rejonów podejść, a także łączności publicznej i sygnalizacji, wydzielenie gruntów pod linie kolejowe oraz ich budowa i utrzymanie, budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania, i inne wymienione w tym przepisie cele.

Jak wynika z art. 52 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego składany jest przez inwestora w jego własnym interesie. W wyniku złożenia takiego wniosku wydawana jest decyzja, której adresatem jest inwestor. Wprawdzie cele, o których mowa w ww. art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, o realizację których ubiega się inwestor składając wniosek, są celami publicznymi - jednak nie sposób przyjąć, iż wnioski o ich realizację składane są w interesie publicznym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że wnioski o lokalizację inwestycji celu publicznego podlegają opłacie skarbowej na zasadach ogólnych.