KS 9/2127/99/1301 - (bez tytułu).

W nawiązaniu do nadesłanego w piśmie z dnia 30.06.1999 r. o nr D-151-7/99 zapytania dotyczącego nieoprocentowanych pożyczek udzielanych w znacznych kwotach przez udziałowców spółce z o.o., Departament K.S. przedstawia następujące stanowisko.

Zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 1993 r., Nr 106, poz. 482, z późn. zm.), gdzie przychodami jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, oraz w związku z brakiem wyłączenia skapitalizowanych odsetek od otrzymanych pożyczek w art. 12 ust. 4 pkt. 1, nie ma podstaw do nie uznania nie naliczonych i nie zapłaconych odsetek od otrzymanych przez sp. z o.o. od swoich udziałowców, nie oprocentowanych pożyczek, za świadczenie nieodpłatne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1999 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ratio legis przytoczonych przepisów był fakt, iż praktyka obrotu gospodarczego dostarcza liczne przykłady spółek kapitałowych (szczególnie sp. z o.o.) prowadzących działalność o znacznych rozmiarach, w których wysokość kapitału zakładowego ustalona została w minimalnej, wymaganej przez przepisy prawa, wysokości. Wielkość ta jest nieadekwatna do zakresu prowadzonej działalności. Jednocześnie podmioty te są finansowane pożyczkami od własnych udziałowców. Nie ulega zaś wątpliwości, że kalkulacja ryzyka działalności gospodarczej - także dla wierzycieli spółki - jest ściśle związana z wielkością prowadzonej działalności. Ustalenie kapitału zakładowego w minimalnej wysokości powoduje przerzucenie tego ryzyka z udziałowców spółki, odpowiadających za jej zobowiązania do wysokości ustalonego kapitału, na jej kontrahentów, co zdecydowanie osłabia pewność obrotu gospodarczego