KS 9/1267/99 - (bez tytułu).

W odpowiedzi na pisma Urzędu z dnia 23 lutego 1999 r. znak: XIII-070-2/99 oraz z dnia 2 czerwca 1999 r. Znak DN-46/99, dotyczące kwestii rozliczania podróży służbowych, Departament Kontroli Skarbowej prezentuje następujący pogląd.

Do elementów obligatoryjnych umowy o pracę, zgodnie z dyspozycją art. 29 § 1 pkt 1 kodeksu pracy, należy min. określenie miejsca wykonywania pracy. W przypadku pracowników zatrudnionych w Urzędach Kontroli Skarbowej miejscem świadczenia pracy jest siedziba urzędu, siedziba ośrodka zamiejscowego lub inne miejsce np. pomieszczenia wynajęte przez urząd w innej miejscowości niż siedziba urzędu lub ośrodka zamiejscowego. Umowa o pracę musi jasno określać w jakim miejscu, również w jakiej miejscowości, praca ma być wykonywana. Szczególne znaczenie ma to w przypadku pracowników UKS. Zazwyczaj prowadzą oni czynności kontrolne nie w siedzibie urzędu, lecz na terenie miejscowości, gdzie znajdują się siedziby kontrolowanych podmiotów, a ponadto mają tam miejsce zamieszkania. Natomiast gdy kontrola jest przeprowadzana w innej miejscowości niż miejscowość wymieniona w umowie o pracę jako stałe miejsce wykonywania pracy, to taka sytuacja wyczerpuje normatywne przesłanki pojęcia podróży służbowej, zdefiniowane w przepisie § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 czerwca 1998 r. w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowych na terenie kraju (Dz.U. Nr 69, poz. 454).

Mając powyższe na uwadze, odpowiedzi na zadane przez Urząd pytania brzmią następująco:

1. W przypadku służbowych wyjazdów pracowników, dla których miejscem wykonywania pracy jest ośrodek zamiejscowy (miejscowość jego siedziby) do miejscowości, gdzie znajduje się siedziba urzędu, delegowanemu pracownikowi przysługują świadczenia przewidziane omawianym rozporządzeniem. W sytuacji, gdy delegowany pracownik zamieszkuje w miejscowości w jakiej ma siedzibę urząd, wówczas pracodawca nie musi zwracać mu kosztów przejazdu - § 3 pkt. 1 rozporządzenia (miejscowość zamieszkania pracownika jest ta sama co miejscowość określona jako cel podróży służbowej). Pracownikowi takiemu nie przysługuje także zwrot kosztów noclegu bądź ryczałtu za nocleg (§ 7 ust. 4 rozporządzenia).

2. Zwrot kosztów dojazdu na kontrolę do miejscowości, w której znajduje się ośrodek zamiejscowy urzędu przysługuje pracownikowi wówczas, gdy ośrodek zamiejscowy nie jest wyznaczony jako miejsce wykonywania pracy, a ponadto pracownik w miejscu kontroli nie ma miejsca zamieszkania. Zwrot kosztów dojazdu na kontrolę będzie przysługiwał pomimo - że kontrolowany podmiot ma siedzibę w miejscu zamieszkania kontrolującego - jeżeli kierownik zakładu pracy zastosuje do tego pracownika zasadę, że rozliczenie kosztów podróży następuje od miejscowości stałego miejsca pracy do miejscowości siedziby kontrolowanego.

3. Zwrot kosztów podróży pracownikom wykonującym czynności nadzoru podatkowego oraz inne czynności kontrolne w miejscowościach innych niż miejscowość wykonywania pracy określona w umowie pracy, w zależności od decyzji kierownika może być wyliczany z miejsca pracy bądź z miejsca zamieszkania do siedziby kontrolowanego - § 3 pkt. 1 rozporządzenia (cel podróży służbowej). Wyjątkiem jest sytuacja, gdy miejscowość siedziby kontrolowanego jest również miejscowością zamieszkania pracownika. Pracodawca wówczas może nie wypłacać pracownikowi zwrotu kosztów podroży służbowej.

4. Pracownikom wykonującym czynności stałego nadzoru podatkowego w jednostkach, w których znajduje się ich miejsce zamieszkania, co do zasady nie przysługuje zwrot kosztów podróży służbowej.