KDIPT2-1.4011.611.2020.1.RK - Wydatki na studia jako koszty podatkowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 20 lipca 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-...), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 20 lipca 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia ePUAP-...), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Następnie w dniu 20 lipca 2020 r. wpłynęło również potwierdzenie uiszczenia opłaty od powyższego wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od 18 kwietnia 2008 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej (kod PKD 61.10.Z) i z tego tytułu osiąga przychód. Dokumentacja podatkowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni planuje rozszerzyć działalność o usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (kod PKD 86.90.E). W związku z tym konieczne jest ukończenie przez Wnioskodawczynię minimum trzech lat odpowiedniego szkolenia przed rozpoczęciem prowadzenia działalności w tym zakresie, czyli przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu. Zatem w Jej przypadku pierwszy dochód z tej działalności zostanie osiągnięty nie wcześniej niż w 2023 r. W celu osiągnięcia odpowiednich kwalifikacji dnia 16 lipca 2020 r. zawarła umowę o kształcenie w Szkole Psychoterapii z siedzibą w.." oferującej kompleksowe przygotowanie do wykonywania zawodu psychoterapeuty. Szkoła realizuje program zgodny z wymaganiami E. oraz E..., po jej ukończeniu i dopełnieniu wymaganych formalności uzyska certyfikaty - E... oraz. Towarzystwa... zrzeszającego terapeutów w Polsce - posiadającego status... Łączny koszt pierwszego roku szkolenia to 9 999 zł, z czego 3 499 zł stanowi opłata za wpis na listę uczestników i została przez Wnioskodawczynię zapłacona w momencie podpisania umowy. Pozostała kwota 6 500 zł stanowi czesne, płatne w 10 miesięcznych, równych ratach, począwszy od 10 października 2020 r. Opłata za kolejne lata kształtować się będzie na podobnym poziomie. Zajęcia w szkole odbywają się w formie co miesięcznych 3-dniowych lub 4-dniowych zjazdów. Równocześnie z nauką w Szkole Psychoterapii zamierza podjąć studia licencjackie na kierunku psychologia w trybie niestacjonarnym na Akademii... w. Za świadczone przez Uczelnię usługi edukacyjne pobierane jest czesne. W pierwszym i drugim roku akademickim wynosi ono 5 040 zł i rozłożone jest na 12 miesięcznych rat po 420 zł. Natomiast w trzecim roku akademickim wynosi 5 580 zł i rozłożone jest na 9 miesięcznych rat po 620 zł. Termin wpłaty pierwszej raty czesnego to 5 października 2020 r. Studia te, choć na obecny stan prawny w Polsce, nie są niezbędne do wykonywania usług z zakresu psychoterapii, znacząco poszerzą Jej zakres wiedzy o psychice człowieka i podniosą jakość wykonywanej usługi. Ponadto ukończenie studiów jest warunkiem uzyskania członkostwa w. Towarzystwie Psychologicznym, które potwierdzi Jej kompetencje i jakość oferowanych usług psychoterapeutycznych w postaci wydawanych przez..TP rekomendacji, licencji i certyfikatów, a tym samym znacząco zwiększy szansę na uzyskanie przychodu. Dodatkowo nadmienia, że istnieje możliwość, że ukończenie studiów kierunkowych może stać się wymagane do pracy psychoterapeuty, jeśli wejdzie w życie obecny projekt ustawy o zawodzie psychoterapeuty. Wydatki związane z obiema ww. formami edukacji będą pokryte z własnych środków i nie zostaną zrefundowane w żaden sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawczyni może obniżyć osiągnięty przychód z obecnej przeważającej działalności o koszty związane z opłatami za szkołę i studia, w szczególności wpisowe i czesne?

2. Czy koszty dojazdu i noclegów poniesione w związku z nauką można również wliczyć w koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej?

3. Czy koszty zakupu podręczników poniesione w związku z nauką można również wliczyć w koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wskazał WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 3 maja 2014 r., I SA/Po 873/13: "W orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażono trafny pogląd, według którego ustawodawca posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania". Naukę w szkole psychoterapii oraz studia rozpocznę w celu poszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Stwierdza więc, że rozpoczęcie edukacji jest działaniem świadomym, zamierzonym i przemyślanym mającym doprowadzić do osiągnięcia przychodów z tego tytułu. Jej zdaniem, mimo że w tej chwili nie osiąga przychodu związanego z planowanym rozszerzeniem działalności, to o wszystkie koszty związane z kształceniem może obniżyć przychód uzyskiwany z obecnej przeważającej działalności, ponieważ ukończenie szkoły jest niezbędne do osiągnięcia kwalifikacji i rozpoczęcia działalności w nowym obszarze i uzyskania dochodu z innego źródła. Ponadto koszty te nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i istnieje możliwość zaliczenia tych kosztów, jako kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od 18 kwietnia 2008 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przeważającą działalnością jest działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej (kod PKD 61.10.Z) i z tego tytułu osiąga przychód. Wnioskodawczyni planuje rozszerzyć działalność o usługi w zakresie zdrowia psychicznego świadczone przez psychologów i psychoterapeutów (kod PKD 86.90.E). W związku z tym konieczne jest ukończenie przez Wnioskodawczynię minimum trzech lat odpowiedniego szkolenia przed rozpoczęciem prowadzenia działalności w tym zakresie, czyli przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu. Zatem w Jej przypadku pierwszy dochód z tej działalności zostanie osiągnięty nie wcześniej niż w 2023 r. W celu osiągnięcia odpowiednich kwalifikacji dnia 16 lipca 2020 r. zawarła umowę o kształcenie w Szkole Psychoterapii oferującej kompleksowe przygotowanie do wykonywania zawodu psychoterapeuty. Łączny koszt pierwszego roku szkolenia to 9 999 zł, z czego 3 499 zł stanowi opłata za wpis na listę uczestników i została przez Wnioskodawczynię zapłacona w momencie podpisania umowy. Pozostała kwota 6 500 zł stanowi czesne, płatne w 10 miesięcznych, równych ratach, począwszy od 10 października 2020 r. Opłata za kolejne lata kształtować się będzie na podobnym poziomie. Równocześnie z nauką w Szkole Psychoterapii zamierza podjąć studia licencjackie na kierunku psychologia w trybie niestacjonarnym na Akademii.... Za świadczone przez Uczelnię usługi edukacyjne pobierane jest czesne. W pierwszym i drugim roku akademickim wynosi ono 5 040 zł i rozłożone jest na 12 miesięcznych rat po 420 zł. Natomiast w trzecim roku akademickim wynosi 5 580 zł i rozłożone jest na 9 miesięcznych rat po 620 zł. Termin wpłaty pierwszej raty czesnego to 5 października 2020 r. Studia te, choć na obecny stan prawny w Polsce, nie są niezbędne do wykonywania usług z zakresu psychoterapii, to znacząco poszerzą Jej zakres wiedzy o psychice człowieka i podniosą jakość wykonywanej usługi. Ponadto ukończenie studiów jest warunkiem uzyskania członkostwa w. Towarzystwie Psychologicznym, które potwierdzi Jej kompetencje i jakość oferowanych usług psychoterapeutycznych w postaci wydawanych przez...Towarzystwo Psychologiczne rekomendacji, licencji i certyfikatów, a tym samym znacząco zwiększy szansę na uzyskanie przychodu. Dodatkowo nadmienia, że istnieje możliwość, że ukończenie studiów kierunkowych może stać się wymagane do pracy psychoterapeuty, jeśli wejdzie w życie obecny projekt ustawy o zawodzie psychoterapeuty. Wydatki związane z obiema ww. formami edukacji będą pokryte z własnych środków i nie zostaną zrefundowane w żaden sposób.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Podkreślić należy, że działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Zaznaczyć należy, że ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik w związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym podejmowanym przez podmiot.

Możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość poniesionych kosztów. Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

Wnioskodawczyni wskazała we własnym stanowisku, że "naukę w szkole psychoterapii oraz studia rozpocznę w celu poszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej", dodała następnie że "rozpoczęcie edukacji jest działaniem świadomym, zamierzonym i przemyślanym mającym doprowadzić do osiągnięcia przychodów z tego tytułu", " (...) ukończenie szkoły jest niezbędne do osiągnięcia kwalifikacji i rozpoczęcia działalności w nowym obszarze uzyskaniu dochodu z innego źródła".

W ocenie Organu w przedstawionej sytuacji wydatki ponoszone w związku z podjęciem nauki w Szkole Psychoterapii i na studiach licencjackich na kierunku psychologia nie spełniają kryterium celowości wynikającego z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe wydatki mają charakter wydatków osobistych, związanych przede wszystkim z podnoszeniem ogólnego poziomu "wiedzy i kwalifikacji" z zakresu psychologii i psychoterapii, celem zdobycia przez Wnioskodawczynię kwalifikacji - niezwiązanych jednak z prowadzoną działalnością w zakresie telekomunikacji przewodowej. Nie można ich bowiem uznać za wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem Organu - prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą w ww. zakresie nie jest konieczne ukończenie Szkoły Psychoterapii i studiów licencjackich na kierunku psychologia.

W konsekwencji, przedmiotowe wydatki na opłaty za naukę (wpisowe, czesne), koszty dojazdu i noclegów oraz koszty pomocy naukowych, zarówno tych już poniesionych, jak również tych, które będą ponoszone w przyszłości, nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. związku przyczynowo-skutkowego, z którego wynika, że poniesione wydatki powinny obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni prowadzi działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej, które pozostają bez związku z wydatkami związanymi z podjęciem nauki w Szkole Psychoterapii i na studiach licencjackich na kierunku psychologia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.