ITPP3/4513-13/15/JK
Pismo z dnia 9 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP3/4513-13/15/JK
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 marca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, w ramach której produkuje energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii (energia wiatrowa). Nie jest nabywcą końcowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W ramach wytwarzania energii elektrycznej, Spółka zużywa także energię elektryczną niezbędną do jej produkcji. Ilość i wartość tej energii określa Operator Systemu Dystrybucyjnego fakturą, w której nie jest naliczana akcyza. Podstawą opodatkowania akcyzą jest m.in. zużycie energii w sytuacji określonej w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy Spółka w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej może korzystać ze zwolnienia od akcyzy określonego w art. 30 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym.
Stanowisko Wnioskodawcy.
Zdaniem Spółki, zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, zwalnia Spółkę z zapłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej zużytej w procesie produkcji energii elektrycznej, na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:
z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy).
Co do zasady, stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.
Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:
upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.
Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1 (art. 24 ust. 2 ustawy).
Zgodnie z art. 30 ust. 6 ustawy, zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej, jak również zużycie tej energii w celu podtrzymywania tych procesów produkcyjnych.
Zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).
W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.
Zgodnie art. 91 ust. 3 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:
wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej, zakupionej na terytorium kraju energii elektrycznej;
energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6 i 7 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9.
Jeżeli brak jest urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe (art. 91 ust. 4 ustawy).
Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 września 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. poz. 1109), zwolnienie, o którym mowa w art. 30 ust. 6 i 7 ustawy, ma zastosowanie, pod warunkiem że podmiot zużywający energię elektryczną:
prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ilości zużytej energii elektrycznej i sposobu jej wykorzystania;
przekazuje do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii, oświadczenie o ilości zużytej energii elektrycznej i sposobie jej wykorzystania.
W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinno zawierać:
nazwę i adres siedziby podmiotu zużywającego energię elektryczną oraz jego identyfikator podatkowy NIP;
ilość zużytej energii elektrycznej;
sposób wykorzystania energii elektrycznej;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.
Należy zauważyć, że z treści art. 30 ust. 6 ustawy wynika, że prawodawca, rozróżnia dla celów zwolnienia od akcyzy dwa rodzaje zużycia energii elektrycznej, zużycie jej do produkcji energii elektrycznej i zużycie do utrzymania (podtrzymania) zdolności do tej produkcji. W pierwszym przypadku zużycie energii elektrycznej następuje bezpośrednio w procesie produkcji, natomiast w drugim przypadku jej zużycie następuje w procesach, bez których proces produkcji energii elektrycznej byłby niemożliwy. Jako przykład może służyć sytuacja, w której określone urządzenie służące do produkcji energii elektrycznej czasowo jej nie produkuje, np. w czasie konserwacji lub naprawy, a energia elektryczna jest zużywana do utrzymania tego urządzenia w stanie umożliwiającym podjęcie produkcji energii elektrycznej po zakończeniu jego postoju.
Zatem przedmiotowemu zwolnieniu od akcyzy podlega zużycie energii elektrycznej w przypadku zużycia tej energii bezpośrednio w procesie produkcji energii elektrycznej oraz jej inne niezbędne zużycie, technologicznie nierozłącznie związane z tym procesem W związku z czym nie można uznać za takie niezbędne zużycie wykorzystanie energii elektrycznej, np. do celów oświetlenia pomieszczeń socjalnych, itp.
Należy jednocześnie zaznaczyć, ze ww. zwolnienie od akcyzy może być zastosowane, jeżeli ilość zużytej energii może być co do zasady dokładnie określona przy pomocy właściwych urządzeń pomiarowych. Jednakże w przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie zużytej energii elektrycznej Spółka może skorzystać ze zwolnienia od akcyzy - przy wypełnieniu pozostałych warunków zwolnienia od akcyzy - jeśli określi jej ilość metodą szacunkową. Zatem można zgodzić się z stanowiskiem Spółki, że będzie mogła korzystać ze zwolnienia w sytuacji - jako to wynika z opisu wniosku - gdy kontrahent określi ilość zużytej w toku produkcji energii elektrycznej. Otrzymana faktura może być podstawą do oszacowania przez Wnioskodawcę ilości energii elektrycznej, która podlega zwolnieniu od akcyzy.
Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.