ITPP3/4512-83/16/AP - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja i 1 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży gruntów niezabudowanych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2016 r. został złożony wniosek, uzupełnionym w dniu 10 maja i 1 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 lutego 2007 r. kupiła Pani niezabudowaną działkę rolną nr 147/1 o powierzchni 1,5 ha położonej w Sz. gmina B. W dniu 17 maja 2013 r. kupiła Pani niezabudowaną działkę rolną o powierzchni 926 m² z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkalne w K. gmina O. W dniu 24 marca 2015 r. otrzymała Pani decyzję nr... na budowę domu w Sz. W sierpniu 2015 r. podzielono działkę w Sz. nr 147/1 na dwie działki o powierzchni 1010 m² i 13990 m², ponieważ zamierzała Pani przekazać córce jako darowiznę działkę z "decyzją na zabudowę", tj. działkę o pow. 1010 m². Córka jednak wyszła za mąż i podjęła decyzję o zamieszkaniu w G. Dlatego postanowiła Pani sprzedać tą działkę i kupić mieszkanie z rynku pierwotnego w G. i na ten cel przeznaczyć pieniądze ze sprzedaży działek. W dniu 1 lutego 2016 r. sprzedała Pani działkę w K., z zamiarem przeznaczenia środków pieniężnych również na zakup mieszkania w G.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 maja oraz 1 czerwca 2016 r. poinformowała Pani, że numery ewidencyjne działek gruntu, których niniejszy wniosek dotyczy to:

* działka nr 147/3 o powierzchni 0,1010 ha, położona we wsi Sz., gmina B.,

* działka nr 556 o powierzchni 0,0926 ha, położona we wsi K., gmina O.

Następnie wyjaśniła Pani cel nabycia wyżej wymienionych nieruchomości:

* działka nr 147/1 o powierzchni 1,5 ha, położona w Sz. gmina B. (która została podzielona na dwie działki o nr 147/3 oraz 147/4, została nabyta z zamiarem wybudowania domu i przeprowadzenia się z rodziną do S., ponieważ to są Pani rodzinne strony. W powiecie... mieszka pięcioro Pani rodzeństwa oraz Pani rodzice. W Sz. mieszka również Pani siostra, z którą jest Pani bardzo emocjonalnie związana (stąd pomysł zakupu ziemi i zamieszkania blisko siostry i rodziny). W sierpniu 2015 r. podzieliła Pani niniejszą działkę na dwie mniejsze z zamiarem przekazania działki nr 147/3 w darowiźnie córce, aby mieszkać blisko siebie. Jednak córka wyszła za mąż i podjęła decyzję, że zamierza zostać na stale w G. Dlatego postanowiła Pani sprzedać i kupić mieszkanie z rynku pierwotnego w G. i na ten cel przeznaczyć środki pieniężne ze sprzedaży działki. Aczkolwiek nadal zamierza Pani wrócić do Sz., ponieważ tam są Pani korzenie i Pani bliscy. Obecnie mieszka Pani w G. ponieważ tu pracuje.

* działka nr 556 o powierzchni 0,0926 ha, położona we wsi K. gmina O. została zakupiona w związku z wydarzeniami w życiu zawodowym. W roku 2009 zlikwidowano oddział X w T., w której pracowała Pani od 16 lat, stanęła Pani przed wyborem; pozostać bez pracy w T., albo przenieść się do G. i nadal pracować w X. Wybrała Pani to drugie rozwiązanie, jednak po dwóch latach stwierdziła Pani, że wynajem mieszkania w G. i utrzymywanie domu w T. jest zbyt kosztowne. W październiku 2012 r. dokonała Pani sprzedaży domu. Następnie z uwagi na trudności z zaklimatyzowaniem się w mieszkaniu, postanowiła Pani w 2013 r. kupić działkę w K. z zamiarem budowy domu (dla siebie lub syna). Jednakże ostatecznie postanowiła Pani sprzedać działkę w K., a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na zakup mieszkania w G.

Ponadto dodała Pani, że działki gruntu, które zostały zbyte były nieużytkowane. Nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Wystąpiła Pani o wydanie pozwolenia na budowę domu w odniesieniu do działki nr 147/1 (jak wyżej wskazano w dniu 24 marca 2015 r. otrzymała Pani decyzję nr...). Następnie wystąpiła Pani z wnioskiem o doprowadzenie prądu, chociaż do dnia sprzedaży niniejszej działki, prąd nie został doprowadzony. Na działce nr 556 w K. nie podejmowała Pani żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości działki, ani nie ogłaszała na rynku nieruchomości w celu sprzedaży. Działka nr 147/3 była oferowana do sprzedaży za pomocą portalu ogłoszeniowego ",.

Poinformowała Pani również, że działka nr 556 o powierzchni 0,0926 ha zgodnie z wydanym zaświadczeniem przez Wójta Gminy O. w dniu.... o nr..., zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy O. przeznaczona była pod tereny rolne. Plan stracił ważność w dniu 31 grudnia 2003 r., a zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy O. zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy O. nr... z dnia..., przedmiotowa nieruchomość znajduje się w obszarze o wiodącej funkcji budownictwa mieszkaniowego. Na ww. działkę nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Z kolei działka o powierzchni 3000 m² nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego i stanowi tereny rolne.

Końcowo zauważyła Pani, że nie planuje obecnie zbycia innych nieruchomości poza sprzedanymi już wcześniej: działką nr 147/3 położonej w Sz. oraz działki nr 556 położonej we wsi K. Jeśli zdarzy się, że zmieni Pani decyzję o zbyciu działki 3000 m², to przede wszystkim wystąpi Pani o podział nieruchomości działki 147/4. Sprzedaż oferować będzie Pani za pomocą portalu ogłoszeniowego....

W chwili obecnej zamierza Pani zakupić mieszkanie od dewelopera, który jest "płatnikiem VAT".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług od sprzedaży wyżej opisanych działek (czy ewentualna sprzedaż działki o powierzchni 3000 m² jest zwolniona od VAT)?

2. Jeśli będzie Pani zmuszona do zapłaty podatku od towarów i usług, to czy może Pani odliczyć podatek od zakupu mieszkania, garażu oraz materiałów budowlanych na wykończenie mieszkania od podatku należnego od sprzedaży działek?

Stanowisko Wnioskodawcy, uzupełnione pismem z dnia 1 czerwca 2016 r.:

Ad. 1

Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie jest "płatnikiem podatku VAT", w związku z tym powinna Pani być zwolniona z obowiązku zapłaty podatku VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W Pani opinii "działka 3000 m² jest zwolniona z podatku VAT".

Ad. 2

Jest Pani obywatelem Polski i uczciwie płaci wszystkie zobowiązania wobec Skarbu Państwa. Pieniądze pochodzące ze sprzedaży działek zostały przeznaczone na zakup mieszkania. Od zakupu mieszkania zapłaciła Pani podatek VAT w wysokości 17.000 zł. Jeśli podatku nie mogłaby Pani odliczyć od podatku należnego, to byłoby bardzo niesprawiedliwe, ponieważ będąc przedsiębiorcą miałaby Pani takie prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy-rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż: działki nr 147/3 położonej w Sz. oraz działki nr 556 położonej we wsi K. należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy i która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotnym faktem jest to, że przed sprzedażą nieruchomości dokonała Pani z własnej inicjatywy podziału działki nr 147/1 na dwie działki nr 147/3 i 147/4, następnie wystąpiła z wnioskiem o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Dodatkowo wnioskowała Pani o doprowadzenie prądu do nieruchomości oraz oferowała działkę nr 147/3 do sprzedaży za pomocą portalu ogłoszeniowego....

Powyższe działania podjęte przez Panią - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku-świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, stwierdzić należy, że dokonując czynności sprzedaży działek w sposób opisany we wniosku, działała Pani jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Działania podejmowane przez Panią nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem dostawy terenu przeznaczonego pod zabudowę nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, lecz z uwagi na jej zorganizowany charakter, spełnione zostały warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w ramach działalności gospodarczej.

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o kornych mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że działka nr 556 położona we wsi K. będąca przedmiotem sprzedaży, nie leży w obrębie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano dla tej nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro opisana wyżej działka nie stanowiła w momencie sprzedaży terenów budowlanych, w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy, to dostawa ta mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odnosząc z kolei powyższe do sprzedaży wydzielonej działki nr 147/3 zauważyć należy, że uzyskała Pani dla tej nieruchomości decyzję o warunkach zabudowy.

Zatem dokonana przez Panią dostawa wydzielonej działki nr 147/3, stanowiącej tereny budowlane, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy (dla niniejszej działki wydano decyzję o warunkach zabudowy), podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podobnie, w sytuacji podjęcia w przyszłości decyzji o sprzedaży działki o pow. 3000 m², z uwagi na fakt, iż stanowi ona część działki nr 147/1, dla której uzyskała Pani decyzję o warunkach zabudowy, dostawa tej nieruchomości podlegać będzie również opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dotyczących zakupu przez Wnioskodawcę mieszkania wraz z garażem, która była przedmiotem zapytania nr 3 niniejszego wniosku, zauważyć należy co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, w świetle którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem jedynie w przypadku gdyby mieszkanie wraz z garażem, które Pani zakupiła wykorzystywane było do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przysługiwałoby Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących jego zakupu, po uprzednim zarejestrowaniu się Pani jako podatnika VAT czynnego, zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy oraz pod warunkiem niezaistnienia przesłanek określonych w art. 88 ustawy.

W związku z tym, że ze stanu faktycznego nie wynika, iż przedmiotowe mieszkanie służyło czynnościom opodatkowanym, nie przysługuje Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zakup mieszkania, garażu oraz materiałów budowlanych dotyczących wykończenia tego mieszkania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.