ITPP3/4512-74/16/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 9 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od tego podatku do dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od tego podatku do dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza przekazać zamiennie na rzecz osoby prawnej prawo własności nieruchomości częściowo zabudowanej częścią starej drogi asfaltowej i częściami ciągów pieszych - chodnikami z płyt (mapa działki nr 20/6 w załączeniu). Prawo własności nieruchomości Gmina nabyła na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30 stycznia 1992 r. (tzw. komunalizacja z mocy prawa). Droga asfaltowa wraz z ciągami pieszymi z płyt wybudowana została prawdopodobnie na przełomie lat 80-tych i 90-tych. Zarówno droga, jak i ciągi piesze nie zostały ujawnione jako środki trwałe na majątku Miasta. Brak dokumentów potwierdzających ponoszenie wydatków na ich ulepszenie. Droga jest drogą wewnętrzną i jest drogą tzw. "ślepą". Zamieniana nieruchomość przeznaczona została w miejscowym planie zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z garażem podziemnym. Przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego spowoduje, że istniejące na części drogi asfaltowej oraz części ciągów pieszych z płyt (chodniki) docelowo zostaną rozebrane przez nowego właściciela.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 9 maja 2016 r. Gmina poinformowała, że fragment przedmiotowej drogi asfaltowej oraz fragmenty ciągów pieszych - chodnik z płyt składają się na całość techniczno-użytkową budowli, stanowiących obiekty liniowe w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290). Droga oraz ciągi piesze zlokalizowane na działce nr 20/6 (własność Gminy) nie były przedmiotem umów dzierżaw lub wydanych zgód. Ponadto Gmina wskazała, że w 1997 r. zostały przebudowane chodniki zlokalizowane m.in. na działce nr 20/6. Inwestorem był ówczesny ZZ. w K. (miejska jednostka organizacyjna, obecnie Z. w K.). W ewidencji środków trwałych Z. w K. ujawniona jest przebudowa chodników. Z. nie posiada danych pozwalających na udzielenie informacji dotyczących przebudowy chodników w zakresie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przez działkę nr 20/6 przebiega czynna sieć kanalizacji sanitarnej oraz deszczowej, która stanowi majątek M. Sp. z o.o. w K. oraz czynna linia kablowa średniego napięcia stanowiąca majątek przedsiębiorstwa....

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości należy traktować jako sprzedaż nieruchomości zabudowanej czy nieruchomości niezabudowanej? Jeżeli nieruchomość należy traktować jako zabudowaną, to czy sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku na podstawie " art. 43 ust. 10 czy art. 43 ust. 10a)" ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. poz. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na częściowe zabudowanie nieruchomości częścią starej drogi i częścią ciągów pieszych (chodnikami) - sprzedaż na rzecz osoby prawnej prawa własności opisanej nieruchomości gruntowej podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z kolei, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W tym miejscu stwierdzić należy, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt I FSK 382/14 stwierdził, że pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako używanie przez pierwszego nabywcę jako użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nim znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina zamierza przekazać zamiennie na rzecz osoby prawnej własność nieruchomości zabudowanej częścią starej drogi asfaltowej i częściami ciągów pieszych-chodnikami z płyt. Droga asfaltowa wraz z ciągami pieszymi z płyt wybudowane zostały prawdopodobnie na przełomie lat 80-tych i 90-tych. Składają się one na całość techniczno-użytkową, stanowiącą obiekty liniowe, w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Prawo własności nieruchomości Gmina nabyła na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30 stycznia 1992 r. Gmina nie posiada dokumentów potwierdzających ponoszenie wydatków na ich ulepszenie. Droga oraz ciągi piesze nie były przedmiotem umów dzierżaw lub wydanych zgód.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy ww. nieruchomości zabudowanej.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy pogląd Gminy, że dostawa budowli posadowionych na nieruchomości opisanej we wniosku korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W tym bowiem przypadku nie została spełniona przesłanka ich pierwszego zasiedlenia wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jako zasadniczej podstawy prawnej zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części. Z drugiej strony, na gruncie niniejszej sprawy nie wystąpiły przesłanki negatywne zastosowania zwolnienia od podatku zasadnie wskazanego przez Gminę, tj. zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, ww. zwolnienie będzie również dotyczyć gruntu związanego z ww. obiektami.

Jednocześnie wskazuje się, że:

* analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Wobec tego Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Gminę. Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonego do niego dokumentu. W związku z tym nie był on przedmiotem merytorycznej analizy;

* niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych,

* analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym niniejszej interpretacji udzielono przy założeniu, że wymienione we wniosku obiekty, stanowią - zgodnie ze wskazaniem - budowle w rozumieniu ww. ustawy - Prawo budowlane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.