ITPP3/4512-63/16/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wliczania do kwoty określonej w art. 113 ust. 1 wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wliczania do kwoty określonej w art. 113 ust. 1 wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania tłumaczeń. Korzysta ze zwolnienia podmiotowego w VAT, gdyż wartość sprzedaży w 2014 r., a także w 2015 r. do dnia złożenia wniosku, nie przekroczyła - zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - ustawowego limitu 150 tyś. złotych. W 2015 r. Wnioskodawca rozszerzył zakres swojej działalności o sprzedaż na zagranicznych serwisach internetowych i rozpoczął sprzedaż wysyłkową towarów na rzecz osób fizycznych na terenie Niemiec, które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej. Klienci Wnioskodawcy dokonują zapłaty za zamówione towary w euro, a Wnioskodawca wysyła przedmioty za pośrednictwem... lub kurierów.

Przedmiotem dostawy nie są towary opodatkowane według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, tj. według procedury marży.

Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie przekroczył limitu sprzedaży w wysokości wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej kwocie ustalonej przez Republikę Federalną Niemiec (art. 23 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług). Nie złożył też pisemnego zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z wyboru miejsca opodatkowania na terenie Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca - przy ustalaniu czy podlega zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług przewidzianemu w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - zobowiązany jest doliczyć do wartości dokonanej sprzedaży wartość towarów sprzedanych na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej i wysłanych z terytorium kraju na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Jednocześnie art. 113 ust. 5 przewiduje, że w przypadku gdy wartość sprzedaży zwol¬nionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę 150.000 zł, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Przez sprzedaż, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów.

Uwzględniając przytoczony przepis, co do zasady, wartość wszystkich wskazanych w nim transakcji wpływałaby na wysokość wartości sprzedaży w roku podatkowym, obliczanej dla potrzeb ustalenia, czy przekroczono wskazany limit 150.000 zł.

Szczególną regulację w tym zakresie zawiera jednak art. 113 ust. 2, zgodnie z którym do wartości sprzedaży nie wlicza się:

Aby w pełni zinterpretować powołany przepis dla celów ustalenia skutków prawnych wskazanego stanu faktycznego należy odwołać się także do treści art. 2 ust. 23, w którym znajduje się definicja sprzedaży wysył¬kowej z terytorium kraju jako "dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz: podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozli¬czania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9; innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej".

Wnioskodawca świadczy usługi wykonywania tłumaczeń w Polsce, a także na zagranicznych serwisach sprzedaje towary osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Towary w wyniku sprzedaży przesyłane są na terytorium innego państwa członkowskiego. Wnioskodawca dokonuje więc sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, zdefiniowanej w art. 2 pkt 23 ustawy.

Zgodnie z dyspozycją art. 113 ust. 2 pkt 1 w zw. z ust. 1, do wartości sprzedaży dokonywanej przez podatników i obliczanej dla celów zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług nie wlicza się wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Przepis nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych kryteriów, nie różnicuje także sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na sprzedaż wysyłkową o miejscu świadczenia na terenie Polski oraz sprzedaż wysyłkową o miejscu świadczenia poza terytorium Polski.

Zgodnie z zasadą "lege non distinguente nec nostrum est distinguere" Wnioskodawca zobowiązany jest więc brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży ze świadczonych usług wykonywania tłumaczeń.

Wartość sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - na mocy wyraźnego wyłączenia z art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy - nie powinna tym samym wpływać na przekroczenie limitu zwolnienia podmiotowego od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej zwaną "ustawą" - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Według art. 2 pkt 23 ustawy sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju to dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się - co do zasady - terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2 (art. 23 ust. 1 ustawy).

Jak stanowi art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Jest więc zasadą, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę (sprzedaż) uznaję się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, chyba że wystąpi przypadek określony m.in. w ust. 2 - sprzedaż w kraju.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wykonywania tłumaczeń. Korzysta ze zwolnienia podmiotowego w VAT, gdyż wartość sprzedaży w 2014 r., a także w 2015 r. do dnia złożenia wniosku, nie przekroczyła - zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - ustawowego limitu 150 tyś. złotych. W 2015 r. Wnioskodawca rozszerzył zakres swojej działalności o sprzedaż na zagranicznych serwisach internetowych i rozpoczął sprzedaż wysyłkową towarów na rzecz osób fizycznych na terenie Niemiec, które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca dokonuje więc sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, zdefiniowanej w art. 2 pkt 23 ustawy. Klienci Wnioskodawcy dokonują zapłaty za zamówione towary w euro, a Wnioskodawca wysyła przedmioty za pośrednictwem... lub kurierów. Przedmiotem dostawy nie są towary opodatkowane według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, tj. według procedury marży. Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie przekroczył limitu sprzedaży w wysokości wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej kwocie ustalonej przez Republikę Federalną Niemiec (art. 23 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług). Nie złożył też pisemnego zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z wyboru miejsca opodatkowania na terenie Niemiec.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku wliczania do kwoty określonej w art. 113 ust. 1 wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - przy obliczaniu kwoty uprawniającej go skorzystania ze zwolnienia podatku, o którym mowa art. 113 ust. 1 ustawy (tzw. zwolnienie przedmiotowe), powinien uwzględniać wartość sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego powinien wliczyć do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy sprzedaż, która podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Wliczenie do ww. limitu obrotu ze sprzedaży wysyłkowej opodatkowanej na terytorium kraju ma na celu zapobieżeniu uniknięcia opodatkowania podatkiem VAT tej sprzedaży. Niewliczanie natomiast do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży wysyłkowej podlegającej opodatkowaniu poza granicami kraju ma na celu zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu tej samej transakcji, tj. w kraju, jak i w państwie przeznaczenia towaru.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.