ITPP3/4512-623/15/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.), uzupełnionym w dniu 4 stycznia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od tego podatku do czynności wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej na cele osobiste jej wspólników - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od tego podatku do czynności wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej na cele osobiste jej wspólników.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki jawnej (dalej jako "Spółka"). W profilu działalności Spółki jest tylko działalność opodatkowana VAT.

Zgodnie z aktem notarialnym, w dniu... 1997 r. Spółka kupiła nieruchomość znajdująca się w..., gm.... składającą się z:

* udziału wynoszącego połowę w działce numer 201/3 o pow. 443 m² stanowiącej drogę utwardzoną trelinką;

* całość działki numer 201/4 o pow. 9.586 m² stanowiącej teren zabudowany, na którym posadowiony jest murowany magazyn opakowań o kubaturze 2.593 m³, budynek wagi o kubaturze 48,3 m³, budynek transportu o kubaturze 52,5 m³ oraz plac węglowy utwardzony trelinką i płytami drogowymi;

* całość działki numer 201/5 o pow. 2.202 m² stanowiącej teren zabudowany, na którym posadowiony jest magazyn zbożowy o kubaturze 2.593 m³.

Magazyn zbożowy oraz magazyn opakowań stanowią konstrukcyjnie jeden magazyn wraz z dodatkowymi pomieszczeniami przylegającymi. Jednakże na moment zakupu był przedzielony ścianą działową rozdzielającą go na dwie oddzielne części.

Zgodnie z aktem notarialnym, do wartości budynków doliczona została kwota VAT, natomiast grunt był zwolniony od tego podatku. Kwotę VAT od zakupu budynków Spółka rozliczyła - zgodnie z przysługującym jej prawem do odliczenia tego podatku - w deklaracji VAT traktując zakup jako służący działalności opodatkowanej. Nieruchomość ta została wpisana do ewidencji środków trwałych.

W celu usystematyzowania działki zostały podzielone na mniejsze, tj.:

* działka nr 201/4 została podzielona na działki nr: 201/10 o pow. 138 m², 201/13 o pow. 335 m², 201/14 o pow. 1.263 m², 201/15 o pow. 5.511 m² oraz 201/16 o pow. 2.339 m²;

* działka nr 201/5 została podzielona na działki nr: 201/12 o pow. 2.155 m² oraz 201/11 o pow. 47 m².

Na moment wycofania działkami zabudowanymi budynkami lub budowlami będą następujące działki o nowych numerach:

* 201/3 z 50% udziałem w drodze dojazdowej (budowla);

* 201/10, 201/12, 201/13 wraz z magazynem zbożowo-surowcowym;

* 201/15 wraz z budynkiem wagi i transportu oraz utwardzonym placem węglowym (budowla).

W latach 1998-1999 część nieruchomości została wydzierżawiona, tj. część budynku magazynowego, jak i działki (według nowej numeracji) o nr 201/12, 201/11. W 2003 r. część nieruchomości została wydzierżawiona, tj. cały budynek magazynowy oraz działki (według nowej numeracji) o nr 201/10, 201/11, 201/12. W latach 2003-2015 część nieruchomości została wydzierżawiona, tj. działki niezabudowane i nieutwardzone (według nowej numeracji) o numerze 201/14, 201/16. W latach 2006-2009 część nieruchomości została wydzierżawiona, tj. działka niezabudowana i nieutwardzona (według nowej numeracji) o nr 201/16. W latach 2007-2012 część nieruchomości została wydzierżawiona, tj. działka zabudowana budynkiem wagi i transportu oraz placem węglowym (według nowej numeracji) o nr 201/15. W 2011 r. część nieruchomości została wydzierżawiona, tj. część budynku magazynowego, budynek wagi i transportu wraz z placem węglowym (według nowej numeracji) o nr 201/13, 201/15.

W trakcie dzierżawy jeden z dzierżawców - zgodnie z pozwoleniem wydzierżawiającego - usunął część ściany działowej pomiędzy magazynami oraz wybudował na własny koszt dodatkowe pomieszczenie, które w chwili obecnej służy dzierżawcy jako kotłownia. Nakład dokonany przez dzierżawcę nie obciążał, nie obciąża jak i nie będzie obciążał w jakikolwiek sposób kosztów wydzierżawiającego. Zgodnie z informacją uzyskaną od dzierżawcy, koszt wybudowania tego pomieszczenia nie przekroczył kwoty... zł (pomieszczenie kotłowni zostało dobudowane do zasadniczego budynku magazynowego z muru o grubości jednego "suporeksa"). Wartość dobudowanej kotłowni nie przekroczyła 30% wartości początkowej tego budynku. Pomieszczenie kotłowni będzie tak długo wykorzystywane jak długo będzie wydzierżawiana ta część powierzchni. Dla wydzierżawiającego pomieszczenie kotłowni nie stanowi żadnej wartości dodanej.

W trakcie użytkowania nieruchomości Spółka nie prowadziła żadnych nakładów zwiększających wartość środków trwałych, z wyjątkiem zwykłych remontów utrzymujących "konsystencję" środka trwałego.

W oparciu o zgodną uchwałę wspólnicy (z 50% prawem do udziału w zyskach) dwuosobowej spółki jawnej zamierzają wycofać z działalności gospodarczej na cele osobiste całą ww. nieruchomość, składającą się z działek 201/3, 201/12, 201/11, 201/10, 201/13, 201/15, 201/14 wraz z budowlami i budynkami. Czynność ta będzie nieodpłatna i zostanie udokumentowana: uchwałą podjętą przez wspólników, fakturą wewnętrzną oraz - z uwagi na przedmiot czynności i konieczność dokonania zmian wpisów w księdze wieczystej - aktem notarialnym. Po wycofaniu ze Spółki ww. nieruchomości, jej właścicielem będzie:

* dla działki nr 201/15 oraz 201/13 wraz z budynkami i ich częściami oraz budowlami - jeden ze wspólników;

* dla pozostałej - drugi ze wspólników.

Zgodnie z planem podziału wartość nieruchomości przypadająca dla każdego ze wspólników będzie taka sama. Wobec tego dla takich warunków, wkład wspólników w Spółce nie ulegnie obniżeniu. Ponadto, Spółki posiada zaświadczenie urzędu gminy stwierdzające, że działki gruntu, co do których wnosi się interpretację podatkową, nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy w rozumieniu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy wycofanie (z punktu widzenia spółki) środków trwałych na cele osobiste wspólników będzie zwolnione od VAT?

Zdaniem Spółki, wycofanie nieruchomości zabudowanej jak i działek gruntu niezabudowanego ze Spółki, nie będzie opodatkowane VAT, gdyż znajdzie tutaj zastosowanie zwolnienie od VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10 stanowi, że zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Natomiast ust. 10a tego artykułu stanowi, że dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Ponadto art. 2 pkt 14 określa, że poprzez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W przypadku Spółki, w zakresie opodatkowania VAT wycofania budynku oraz związanym z nim gruntem, przez pierwsze zasiedlenie należy uznać - zgodnie z aktem notarialnym - datę dostawy (zakupu) nieruchomości z dnia... 1997 r. W tym dniu nastąpiło bowiem oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla określenia daty pierwszego zasiedlenia nie ma - zdaniem Spółki - znaczenia fakt wydzierżawiania części nieruchomości, jak i nakłady poczynione przez dzierżawcę, ponieważ w trakcie użytkowania Spółka, jako właściciel, nie ulepszała nieruchomości a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W odniesieniu natomiast do czynności wycofania gruntów niezabudowanych art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawodawca określił, że dla ustawy o podatku od towarów i usług przez teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak wskazano w opisie "stanu przyszłego" Spółka posiada takie zaświadczenie. Wyczerpuje to warunki do uznania dostawy tychże gruntów niezabudowanych jako zwolnionej od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - dalej jako "k.c." - rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Według art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 k.c. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Współwłaścicielom przysługują idealne udziały we wspólnym prawie własności. Współwłasność przedstawia się zatem jako prawo własności składające się z zespolonych udziałów (Edward Gniewek, "Kodeks cywilny. Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe". Komentarz, Zakamycze 2001, komentarz do art. 195).

W konsekwencji współwłasność nie cechuje się fizycznym rozgraniczeniem własności w określonej rzeczy. Nie można przypisać jej określonego fizycznego składnika w rzeczy wspólnej.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 cyt. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.).

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - dalej jako "Dyrektywa".

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z tym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu lub budowli należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* Jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 2 pkt 14a ustawy, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Aby zatem doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług;

* przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa;

* przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy, zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako "TSUE") wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong TSUE zaznaczył, że "celem art. 5 (6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT" (pkt 15 wyroku).

Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że "celem art. 5 (6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju" (pkt 21 wyroku).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się zatem od podatku:

* dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy);

* dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Z treści art. 2 pkt 33 ustawy wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie "pierwszego zasiedlenia", przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce wówczas, gdy wybudowany albo zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem dostawy albo będzie oddany w najem, dzierżawę, leasing, itp. Zarówno bowiem dostawa (nawet zwolniona od podatku), jak też najem, dzierżawa, albo leasing są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 1997 r. Spółka (czynny podatnik VAT) kupiła dwie działki zabudowane o nr 201/4 i 201/5 (znajdowały się na nich murowany magazyn opakowań, magazyn zbożowy, budynek wagi, budynek transportu oraz plac utwardzony) oraz udział w działce 201/3 stanowiącej drogę. Zgodnie z aktem notarialnym, do wartości budynków doliczona została kwota VAT (grunt był "zwolniony" od tego podatku). Kwotę VAT od zakupu budynków Spółka rozliczyła - zgodnie z przysługującym jej prawem - w deklaracji VAT traktując zakup jako służący działalności opodatkowanej. Działka nr 201/4 została podzielona na działki nr 201/10, 201/13, 201/14, 201/15 oraz 201/16. Działka nr 201/5 została podzielona na działki nr 201/12 oraz 201/11. Od 1998 r. część nieruchomości (działki zabudowane i niezabudowane) była wydzierżawiana. W trakcie dzierżawy jeden z dzierżawców usunął część ściany działowej znajdującej pomiędzy magazynami oraz wybudował na własny koszt dodatkowe pomieszczenie, które w chwili obecnej służy jemu za kotłownię. Wartość dobudowanej kotłowni nie przekroczyła 30% wartości początkowej tego budynku (magazyn zbożowy oraz magazyn opakowań stanowią konstrukcyjnie jeden magazyn, który jednak na moment zakupu był przedzielony ścianą działową rozdzielającą go na dwie części). W trakcie użytkowania nieruchomości Spółka nie dokonywała żadnych nakładów zwiększających wartość środków trwałych, z wyjątkiem zwykłych remontów. Na podstawie uchwały wspólnicy Spółki zamierzają wycofać z działalności gospodarczej na cele osobiste całą ww. nieruchomość wraz z budowlami i budynkami. Czynność ta będzie nieodpłatna. Na moment wycofania działkami zabudowanymi budynkami lub budowlami będą: działka nr 201/3 z 50% udziałem w drodze dojazdowej (budowla); działki nr 201/10, 201/12, 201/13 wraz z magazynem zbożowo-surowcowym; działka nr 201/15 wraz z budynkiem wagi i transportu oraz utwardzonym placem węglowym (budowla). Spółki posiada zaświadczenie urzędu gminy stwierdzające, że działki gruntu, których dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy w rozumieniu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do czynności wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej przez nią prowadzonej na cele osobiste jej wspólników.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że nieodpłatne (w sensie cywilistycznym) przekazanie przez Spółkę wspólnikom nieruchomości, o których mowa we wniosku, będzie zrównane - na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy - z odpłatną dostawą towarów, tylko w takim zakresie w jakim w stosunku do przedmiotu tego przekazania Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (w całości lub części). Z treści wniosku wynika, że warunek ten został spełniony tylko w odniesieniu do budynków znajdujących się pierwotnie na dwóch działkach ewidencyjnych (tekst jedn.: 201/4 i 201/5), a po ich podziale - na czterech działkach ewidencyjnych (tekst jedn.: 201/10, 201/12, 201/13 oraz 201/15). Zatem tylko dostawa tych budynków (wraz z gruntem z nimi związanym) będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako czynność zrównana z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wniosek ten nie oznacza, że to podlegające ustawie o VAT przekazanie nieruchomości (w analizowanej powyżej części) będzie wiązało się z wygenerowaniem podatku należnego. Wystąpią bowiem przesłanki - jak słusznie w tym zakresie oceniła Spółka - do zastosowania zwolnienia od podatku. Ww. budynki w momencie ich dostawy będą miały bowiem status zasiedlonych w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, choćby tylko w związku z ich opodatkowanym nabyciem przez Spółkę w 1997 r. Przy czym od tego zasiedlenia miną niewątpliwie dwa lata, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym ten ostatni przepis będzie podstawą zwolnienia od podatku dostawy tych budynków. Przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, zwolnienie to dotyczyć będzie także dostawy gruntu związanego z tymi budynkami.

W pozostałej części nieodpłatne (w sensie cywilistycznym) przekazanie przez Spółkę wspólnikom nieruchomości nie będzie - wbrew stanowisku Spółki - w ogóle podlegało przepisom ustawy o VAT. Zarówno bowiem od działki niezabudowanej (działek niezabudowanych), która będzie miała (będą miały) taki status na moment przekazania wspólnikom Spółki, jak i od budowli (udziału w nich) znajdujących się na nieruchomości opisanej we wniosku, Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Tym samym nie jest spełniony konstytutywny warunek opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

Wobec tego stanowisko Spółki - jako całość - należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że w zakresie zagadnienia dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. nr 1 z wniosku) w dniu 30 grudnia 2015 r. tutejszy organ wydał postanowienie nr... o odmowie wszczęcia postępowania. Wobec tego zagadnienie to-podtrzymane przez Wnioskodawcę w uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. - nie mogło być przedmiotem ponownej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.