ITPP3/4512-578/15/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu i udziału w wysokości #189; w działkach gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2015 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu i udziału w wysokości #189; w działkach gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 22 maja 2015 r. na podstawie jednego aktu notarialnego Wnioskodawca dokonał zakupu 3 działek gruntu i udziału w wysokości 1/2 w innych 31 działkach gruntu. Wszystkie nieruchomości znajdują się w tej samej gminie, w jednym obrębie nr xx miejscowości W. Nieruchomości mają oznaczony sposób korzystania jako R-grunty orne albo Ps-pastwiska trwałe, a niektóre, w których Wnioskodawca nabył udział mniejszy niż 1/2 jako Dr-drogi. Wszystkie nieruchomości są niezabudowane. Mają powierzchnie około 1000 m², maksymalnie około 2000 m². Działki gruntu i udziały w działkach gruntu, które Wnioskodawca nabył, objęte są ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z Uchwałą Rady Gminy z dnia 25 stycznia 2008 r. - opublikowaną w Dz. U. - są to tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wnioskodawca nabył je do majątku odrębnego, gdyż z żoną ma zawartą umowę majątkową małżeńską (akt notarialny z 20 maja 2015 r.). Działki gruntu i udziały w działkach gruntu Wnioskodawca nabył od osób fizycznych, którzy w akcie notarialnym oświadczyli, że z tytułu tych umów sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nabycia dokonał do majątku prywatnego, osobistego, traktując ten zakup jako lokatę kapitału. Wnioskodawca jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, w formie dwóch spółek cywilnych oraz w spółce jawnej. Działalność prowadzi w zakresie takim jak: sprzedaż alkoholi, artykułów spożywczych, usługi budowlane, usługi transportowe. Nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami lub pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Zakupione nieruchomości nie stanowią ani majątku obrotowego, ani majątku trwałego którejkolwiek firmy. Nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Wnioskodawca na nieruchomości zamieścił informację (tabliczkę) o możliwości sprzedaży działek gruntu. Z uwagi na pojawiające się zainteresowanie Wnioskodawca planuje sprzedać kilka działek gruntu i uzyskane pieniądze przeznaczyć na zakup mieszkania, tzn. wydatkować je na własne cele mieszkaniowe (nie ma własnego mieszkania). Sprzedaż "wchodzi w rachubę" w przypadku, gdy oferta ceny będzie wyższa od tej, którą Wnioskodawca zapłacił, bowiem jak wskazał wyżej, zakupu dokonał traktując nieruchomości jako lokatę kapitału, ulokowanie oszczędności. Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych dodatkowych działań na nieruchomościach typu uzbrojenie terenu, utwardzanie dróg itp. Ponadto nie zamierza zlecać sprzedaży agentom lub kupować strony internetowe czy foldery. Nie podejmie żadnych działań marketingowych i reklamowych w tym kierunku. Wnioskodawca umieścił (sam) tylko ogłoszenie na portalu XXX i postawił na działce gruntu zwykłe ogłoszenie - tabliczkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanej we wniosku sytuacji sprzedaż działek gruntu i udziałów w działkach gruntu będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli tak, czy od pierwszej transakcji Wnioskodawca musi naliczyć podatek VAT. Czy kilka nieruchomości, ze sprzedaży których Wnioskodawca sfinansuję zakup mieszkania, może nie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek gruntu i udziałów w działkach gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca sprzedaje je jako osoba fizyczna, a nie przedsiębiorca. Jest podatnikiem VAT czynnym, ale tylko w zakresie sprzedaży alkoholi i art. spożywczych. Przedmiotem działalności gospodarczej dwóch spółek cywilnych i spółki jawnej nie jest handel nieruchomościami. Nieruchomości, których dotyczy wniosek nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości nie są, nie będą i nie były udostępniane innym osobom na jakiejkolwiek podstawie. Wnioskodawca nie poniósł i nie planuje ponosić jakichkolwiek kosztów w celu przygotowania działek gruntu do sprzedaży. Nie podejmuje i nie zamierza podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Żadna z zakupionych nieruchomości nie była i nie będzie wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności. Z tytułu nabycia działek gruntu nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Działki gruntu, o których mowa we wniosku, stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Sprzedaż ich jest realizacją prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na wyrok TSUE w sprawie C-181/10. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Wskazał on także w tej sprawie na swoje wyroki, z których treści wynika, że takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dyrektywy. Ponadto TSUE dokonał wykładni przepisu art. 16 dyrektywy VAT zaznaczając, że zgodnie z jego brzmieniem znajduje on zastosowanie, jeżeli podatek naliczony przy zakupie towaru będącego przedmiotem transakcji albo jego części podlegał w całości lub w części odliczeniu.

Wnioskodawca zauważył, że nie miał przy nabyciu prawa do odliczenia.

Dalej TSUE orzekł, że tylko w przypadku gdy osoba w celu dokonywania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, może być uznana za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika VAT.

W podsumowaniu Trybunał przedstawił następujące wnioski: "Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności".

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku, sprzedaż będzie zwykłym wykonywaniem prawa własności i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców lub/i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą lub wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10)>, który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku działek gruntu oraz udziału w wysokości #189; w działkach gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpania dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w maju 2015 r. zakupił 3 działki gruntu oraz udział w wysokości #189; w 31 działkach gruntu. Przedmiotowe działki gruntu są niezabudowane i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są to tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wnioskodawca przedmiotowe działki gruntu i udziały w działkach gruntu nabył od osób fizycznych do majątku prywatnego. Zakup potraktował jako lokatę kapitału. Wnioskodawca planuje sprzedać kilka działek i uzyskane pieniądze przeznaczyć na zakup mieszkania, gdyż nie ma własnego. Wnioskodawca nie dokonywał, ani nie planuje dokonać czynności zmierzających do przygotowania działek gruntu do sprzedaży. Przedmiotowe działki gruntu nie były i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej oraz nie były i nie będą udostępniane osobom trzecim na jakiejkolwiek podstawie.

Zatem z powyższego opisu sprawy nie wynika aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek, podział nieruchomości, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy), świadczących o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Dodatkowo, analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje skutkujących podniesieniem wartości nieruchomości, czy też zachęceniem potencjalnych nabywców do zakupu tej nieruchomości, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca (Wnioskodawca np. nie uzbroił działek, nie uzyskał decyzji o warunkach zabudowy).

Analiza opisu sprawy oraz treści powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek gruntu i udziałów w wysokości #189; w działkach gruntu nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek gruntu i udziałów w działkach gruntu stanowiących jego majątek prywatny, będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem unormowania ustawy o podatku od towarów i usług do tej czynności nie będą miały zastosowania. Tym samym z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek gruntu i udziałów w wysokości #189; w działkach gruntu Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, zaznacza się, że interpretacja nie ma mocy wiążącej dla współwłaściciela/współwłaścicieli pozostałych 50% udziałów w przedmiotowych działkach gruntu. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania w stosunku do współwłaściciela/współwłaścicieli działek gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.