ITPP3/4512-459/16-1/AP - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu dnia 22 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W odniesieniu do działki nr 286 o pow. 1,73 ha na podstawie umowy przeniesienia własności (akt notarialny rep.... z dnia...) Gmina nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własności z przeznaczeniem na cele rekreacyjne. Ponieważ działka była zabudowana kilkoma budynkami, Gmina w 2004 r. przystąpiła do podziału ww. działki celem podzielenia jej na mniejsze zabudowane poszczególnymi budynkami działki. Na podstawie decyzji nr... z dnia.... powstało 11 samodzielnych działek zabudowanych. Działki te ze względu na małe zainteresowanie nabywców nie zostały rozdysponowane. Ze względu na zły stan techniczny budynków została wówczas podjęta decyzja o rozebraniu budynków i podzieleniu terenu po rozbiórce na mniejsze działki. Ponieważ na przedmiotowy teren Gmina nie posiada opracowanego planu zagospodarowania przestrzennego, to dla potrzeb wykonania podziału geodezyjnego w dniu 12 sierpnia 2008 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy nr.... Na podstawie prawomocnej ww. decyzji działki nr od 286/1 do nr 286/11 zostały podzielone. Zostało to potwierdzone decyzją nr... z dnia.... Wskutek tej decyzji po podziale powstało 17 odrębnych działek w tym drogi i tereny pod zabudowę o numerze działki od 425 do 441 oznaczonych w ewidencji gruntów symbolem Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy). Spośród tych 17 - stu działek jest 11 działek przeznaczonych do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do ceny sprzedaży nieruchomości niezabudowanych oznaczonych jako działki od nr 425 do nr 441 należy doliczyć podatek VAT?

Zdaniem Gminy decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla działek o nr ewidencyjnych od 286/1 do 286/11, zgodnie z którą działki miały określony kształt i powierzchnię. Po dokonaniu ponownego podziału działki otrzymały nowe nr ewidencyjne od 425 do 441, mają inny kształt, powierzchnię i rodzaj użytku. Wobec czego należy uznać, że decyzja o warunkach zabudowy wydana dla działek o nr od 286/1 do 286/11 nie może się odnosić do nowych działek oznaczonych nr od 425 do 441. W związku z tym Gmina uważa, że przy sprzedaży działek o nr od 425 do 441 nie powinien być doliczany podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści art. 2 pkt 33 ustawy, wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Gmina zamierza dokonać sprzedaży 11 nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Ponieważ na przedmiotowy teren Gmina nie posiada opracowanego planu zagospodarowania przestrzennego, to dla potrzeb wykonania podziału geodezyjnego w dniu 12 sierpnia 2008 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy. Na podstawie prawomocnej ww. decyzji działki nr od 286/1 do nr 286/11 zostały podzielone. Zostało to potwierdzone decyzją nr... z dnia.... Wskutek tej decyzji o podziale powstało 17 odrębnych działek w tym drogi i tereny pod zabudowę o numerze działki od 425 do 441 oznaczonych w ewidencji gruntów symbolem Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy).

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro dla działek będących przedmiotem sprzedaży wydana została decyzja o warunkach zabudowy i nadal funkcjonuje w obrocie prawnym, to do dostawy tej, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż w myśl powołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 33 ustawy, nieruchomości gruntowe przeznaczone do sprzedaży stanowią tereny budowlane.

Zatem z uwagi na fakt, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, nie przewidują zwolnienia od podatku bądź opodatkowania stawką obniżoną dla czynności sprzedaży nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, Gmina będzie zobowiązana do opodatkowania tej czynności stawką podatku w wysokości 23% VAT.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.