ITPP3/4512-447/15/JK - Ustalenie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." -jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina podpisała umowę o dofinansowanie projektu pn. "..." współfinansowanego z EFRR w ramach RPO 2007-2013. W ramach projektu rozbudowano i poprawiono bezpieczeństwo, w tym bezpieczeństwo logiczne i wizyjne miejskiej sieci światłowodowej. Wykonano sieć LAN oraz zamontowano i zmodernizowano PIAP-y. Realizacja projektu pozwoliła miejskim i powiatowym spółkom, instytucjom oraz szkołom na nieodpłatny dostęp do sieci szerokopasmowego internetu.

Wskazane jednostki (szkoły, przedszkola, MOSiR, MOPS,...) są jednostkami budżetowymi Gminy, natomiast MZK Sp. z o.o., P. Sp. z o.o., Miejska Biblioteka Publiczna,. Sp. z o.o.,. Sp. z o.o., są jednostkami posiadającymi osobowość prawną, w których 100% udziałów posiada Gmina (w przypadku MZK Sp. z o.o. Miasto posiada 75% a Gmina 25% udziałów). Podstawą działalności wskazanych jednostek są przepisy ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o gospodarce komunalnej.

Dodatkowo, na terenie prywatnej szkoły wyższej, zainstalowano infokiosk oraz wybudowano węzeł rdzeniowy zgodnie z odpowiednimi warunkami technicznymi, celem dalszej redystrybucji sygnału światłowodowego do miejskich i powiatowych jednostek organizacyjnych. Zgodnie z podpisanym porozumieniem pomiędzy Miastem a szkołą wyższą, uczelnia, która jest właścicielem budynku, udostępniła nieodpłatnie miejsce instalacji infokiosku oraz węzła rdzeniowego wraz z dostępem do energii elektrycznej w zamian za nieodpłatny dostęp studentów do internetu przez węzeł rdzeniowy i infokiosk, zgodnie z założeniami projektu.

Udostępnienie uczelni sieci szerokopasmowej nastąpiło na podstawie porozumienia w sprawie nieodpłatnych świadczeń.

Gmina wskazuje przy tym we wniosku, że pozyskane środki nie są uważane za środki o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia towarów lub usług. Gmina nie czerpie dochodu z tytułu korzystania z powstałej infrastruktury, która jest jej własnością. W związku z realizacją inwestycji, nie wykonuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu VAT, tzn. nie dokonuje sprzedaży dostaw i usług.

Porozumienie z uczelnią niepubliczną zostało zawarte na podstawie art. 33 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 106, poz. 675 z późn. zm.). Zgodnie z ust. 1 cytowanego przepisu: "Właściciel, użytkownik wieczysty nieruchomości lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany umożliwić operatorom, podmiotom, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne, oraz jednostkom samorządu terytorialnego wykonującym działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej w celu niezwiązanym z zapewnieniem telekomunikacji w budynku znajdującym się na tej nieruchomości, w szczególności instalowanie urządzeń telekomunikacyjnych, przeprowadzanie linii kablowych pod nieruchomością, na niej lub nad nią, umieszczanie tabliczek informacyjnych o urządzeniach, a także ich eksploatację i konserwację, jeżeli nie uniemożliwia to racjonalnego korzystania z nieruchomości, w szczególności nie prowadzi do istotnego zmniejszenia wartości nieruchomości". Dostęp do nieruchomości i korzystanie z niej jest odpłatne, chyba że strony umowy postanowią inaczej (art. 33 ust. 2), jak zostało to przyjęte w tym przypadku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu VAT, którego wysokość została ujęta w kosztach wydatków kwalifikowanych, w związku z realizacją opisanego powyżej projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Gminy, realizując ww. projekt nie może odzyskać poniesionego wydatku VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzeniu.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, skoro - jak wskazano we wniosku - w związku z realizacją opisanego powyżej projektu nie wykonuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji tego zadania. Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku naliczonego, gdyż środki wskazane we wniosku nie są środkami, o których mowa w powołanym rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.