ITPP3/4512-391/15/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 4 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym - prowadzi egzekucję z nieruchomości dłużnika - C.

Dłużnik dnia 17 sierpnia 2011 r. aktem notarialnym repertorium "A" numer XXX nabył działki o łącznej powierzchni 62,9879 ha, zlokalizowane na terenach związanych z byłym Garnizonem Wojsk XXX. Nieruchomość gruntowa składa się z siedmiu działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi: x/1, x/2, x/3, x/4 x/5 x/6,x/7 z obrębu ewidencyjnego XXX. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla nieruchomości prowadzona jest Księga Wieczysta XXX przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego.

Status dłużnika:

Z informacji zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że dłużnik prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Status nieruchomości:

Działki gruntu nr: x/1, x/2 i x/3 o obszarze 32,3538 ha stanowią nieruchomość gruntową niezabudowaną. W dacie zakupu grunty te miały charakter nieruchomości rolnej. Wypis z Rejestru Gruntów wykazuje ww. działki jako oznaczone: PsVI, ŁIV i PsV oraz opisuje jako: pastwiska trwałe, łąki trwałe, grunty zadrzewione i zakrzewione. Nieruchomość gruntowa niezabudowana obejmująca działki nr: x/1, x/2 i x/3 jest niezagospodarowana i nie jest użytkowana.

Działki gruntu nr: x/4, x/5, x/6 i x/7 w Wypisie z Rejestru Gruntów oznaczono: PsV, Lz-PsV, Bp, dr, N i Bi oraz opisano jako: grunty zadrzewione i zakrzewione, pastwiska trwałe, zurbanizowane tereny niezabudowane, drogi, nieużytki, inne tereny zabudowane. Nieruchomość gruntowa obejmująca działki nr: x/4, x/5 i x/6 jest w części zabudowana budowlami, jak: hangaro-schron, bunkier, place składowe/utwardzone, jezdnia, napowietrzna linia elektroenergetyczna, przebiegająca przez działkę nr x/6 sieć kanalizacyjna i wodociągowa. Działka nr x/7 to droga.

Nieruchomość gruntowa, na której posadowione są budowle jest nieruchomością zabudowaną. Jest niezagospodarowana i nie jest użytkowana.

Nieruchomości gruntowe stanowią własność dłużnika - są własnością osoby prawnej.

Sprzedawca oświadczył, że z tytułu sprzedaży nie jest podatnikiem VAT, więc dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dłużnik wprowadził nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie nieruchomości.

Nieruchomość od 2011 r. jest przedmiotem dzierżawy.

Zgodnie ze specyfikacją przepisów o VAT, w wyniku egzekucji komorniczej dojdzie do sprzedaży gruntów rolnych oraz budowli, którym towarzyszyć będzie sprzedaż gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy sprzedaż w trybie licytacji publicznej nieruchomości gruntowych składających się z siedmiu działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi: x/1, x/2 x/3, x/4, x/5, x/6, x/7 z obrębu ewidencyjnego XXX, dla których prowadzona jest Księga Wieczysta nr XXX podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

2. W przypadku odpowiedzi pozytywnej, jaką stawkę opodatkowania VAT zastosować do poszczególnych działek.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) płatnikami podatku od towarów i usług (VAT) są organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne, w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Zasada ta dotyczy zarówno przypadku gdy przedmiotem dostawy są rzeczy ruchome, jak też nieruchomości.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jako właściciel. Przez towary, zgodnie z definicją ustawowa z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W konsekwencji nieruchomości mogą być przedmiotem dostawy towarów i jako takie podlegać opodatkowaniu VAT.

Na gruncie prawa cywilnego wyróżnia się trzy rodzaje nieruchomości: nieruchomość gruntową, nieruchomość budynkową oraz nieruchomość lokalową.

Co istotne, o ile grunty są nieruchomościami zawsze, to budynki i ich części są nieruchomościami tylko w przypadkach przewidzianych przepisami szczególnymi, bowiem - co do zasady - budynki i ich części są częściami składowymi gruntu (art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów wszystkie rodzaje nieruchomości mogą być przedmiotem dostawy towarów. A zatem dojść może zarówno do dostawy gruntu, dostawy budynku (budowli), jak i do dostawy lokalu.

Sprzedaż gruntu, a także przeniesienie prawa użytkowania wieczystego dokonane przez podatnika, podlega co do zasady opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23%. Wyjątkiem od tej zasady jest dostawa gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W niektórych przypadkach dostawa gruntu może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane objęta jest zwolnieniem z opodatkowania. Ze zwolnienia korzystają: grunty rolne, leśne i pod stawami oraz inne grunty nieprzeznaczone pod zabudowę. O przeznaczeniu gruntu decyduje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu, wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Problem zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży pojawia się wówczas, gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt o różnym przeznaczeniu: w części grunt rolny, a w części przeznaczony pod zabudowę.

Szczególna sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy dochodzi do sprzedaży gruntu wraz z położonym na nim budynkiem (budowlą). Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W konsekwencji, o ile na gruncie prawa cywilnego sprzedaż budynków (budowli) towarzyszy co do zasady sprzedaży gruntu, o tyle na gruncie VAT to sprzedaż gruntu towarzyszy co do zasady sprzedaży budynku, budowli. Obecnie obowiązujący zakres zwolnień od podatku VAT w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości zabudowanej pozwala zastosować jedno z dwóch zwolnień uregulowanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Z pierwszego z nich podatnicy mogą zrezygnować i wybrać opodatkowanie.

Pierwsze zasiedlenie:

Zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Pierwsze zasiedlenie zdefiniowano w art. 2 pkt 14 ustawy jako oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Ulepszenie powyżej 30% wartości początkowej obiektu zostało zrównane z wybudowaniem (lub kupieniem "na nowo") obiektu. W przypadku przekroczenia tych 30% ulepszenia, należy od nowa stosować reguły dotyczące pierwszego zasiedlenia. Warto także zwrócić uwagę na to, że "pierwsze zasiedlenie" obejmuje zawsze pierwsze czynności (sprzedaż lub najem) po wybudowaniu lub ulepszeniu. Natomiast zwolnienie nie obejmuje także kolejnych sprzedaży (przez następnego właściciela), jeżeli dochodzi do nich w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia. Oznacza to, że jeżeli nabywca nieruchomości chce ją odsprzedać następnemu nabywcy, musi minąć okres dwuletni od pierwszego zasiedlenia przez zbywcę, tj. od pierwszej sprzedaży opodatkowanej lub pierwszego wynajęcia obiektu. Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o który mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Zdefiniowanie terenów budowlanych powoduje, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje swym zasięgiem wszystkie grunty, nawet budowlane, jeżeli ich przeznaczenie pod zabudowę nie jest przewidziane w planie miejscowym zagospodarowania terenu lub decyzji o warunkach zabudowy.

Nieruchomości gruntowe niezabudowane oraz nieruchomości zabudowane oddane są w dzierżawę. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie (moment oddania/wydania budowli) miało miejsce.

W ocenie Wnioskodawcy (komornika sądowego) sprzedaż egzekucyjna nieruchomości gruntowej niezabudowanej obejmująca działki nr: x/1, x/2, x/3 - łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty zadrzewione i zakrzewione, stanowiące grunty rolne, nieprzeznaczone pod zabudowę, korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast sprzedaż egzekucyjna nieruchomości gruntowej zabudowanej, na której posadowione są budowle i drogi utwardzone, obejmująca działki nr: x/4, x/5, x/6 i x/7, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, bowiem nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Wnioskodawca (komornik sądowy) obowiązany będzie wystawić fakturę "metodą kasową" na sprzedaż zwolnioną z VAT (podstawa zwolnienia to art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wskazania wymaga, że przedmiotem interpretacji były wyłącznie zagadnienia objęte zadanym pytaniem, co oznacza, że inne kwestie zawarte we wniosku, nie były przedmiotem oceny tut. organu. Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia,

w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ

nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia

tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga

na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.