ITPP3/4512-379/16/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 12 marca 2009 r. aktem notarialnym ojciec obdarował Pana majątkiem osobistym w udziale 5/12 części działki rolnej, nr geodezyjny..., o powierzchni 2,4555 ha, położonej w miejscowości K. Teren, na którym znajduje się działka został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta K., zatwierdzonym uchwałą Nr.. Rady Miasta K. z dnia 27 marca 2008 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów przy ulicy D. w miejscowości K. Zgodnie z ww. uchwałą tereny objęte planem przeznaczone zostały pod zabudowę jednorodzinną. Urząd Miasta na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. z dnia 27 marca 2008 r. zlecił wykonanie i zatwierdził projekt podziału działki rolnej nr..., a decyzją Burmistrza Miasta z dnia 8 lipca 2009 r. z niezabudowanej nieruchomości o nr geodezyjnym..., o pow. 2,4555 ha, zostało wyodrębnionych 29 działek, z których siedem stało się Pana własnością i majątkiem osobistym, na podstawie aktu notarialnego - umowy zniesienia współwłasności z dnia 21 sierpnia 2009 r., Repertorium A Nr../2009. Proces zmiany przeznaczenia gruntów rolnych oraz wyodrębnienie z nich poszczególnych działek budowlanych oraz dróg dojazdowych odbył się z inicjatywy Władz Miasta. Pana zaangażowanie polegało na stawiennictwu oraz wyrażaniu opinii i woli współpracy z właściwymi organami administracyjnymi i władzami Miasta w realizacji uchwały Rady Miasta z dnia 27 marca 2008 r. Po spełnieniu wymaganych prawem warunków oraz uiszczeniu opłaty adiacenckiej, postanowił Pan sprzedać część niezabudowanych działek budowlanych, stanowiących Pana majątek osobisty. Uzyskane w ten sposób środki finansowe postanowił przeznaczyć na zakup mieszkania w budownictwie wielorodzinnym, jedynie w celu poprawienia swoich warunków mieszkaniowych. Nigdy nie wykorzystywał Pan działek stanowiących majątek osobisty do jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Przy sprzedaży nie podejmował Pan działań marketingowych, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia o zamiarze sprzedaży. Działki nie były przez Pana ogrodzone, ani uzbrojone w "media". Ma Pan 59 lat i obecnie mieszka w małej kawalerce o pow. 27 m² w bloku, na 4 piętrze, na osiedlu spółdzielczym. Sprzedaż majątku osobistego jest dla Pana jedynym sposobem pozyskania środków na ww. cel i poprawę standardu życia. Pana dochody są niższe od minimalnego miesięcznego wynagrodzenia. Utrzymuję się Pan z pracy dorywczej, a naliczenie podatku VAT od sprzedaży majątku stanowiłoby niepowetowane straty i poważne utrudnienie w realizacji planów życiowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle aktualnie obowiązujących przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, będzie Pan zobligowany do uiszczenia podatku VAT od sprzedaży niezabudowanych działek budowlanych należących do majątku osobistego, leżących przy ul. D... w K...?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT powinien być płacony wówczas, gdy osoba fizyczna wykazuje aktywność marketingową przekraczającą czynności zwykłego zarządu majątkiem osobistym, a sposób i częstotliwość nabywania nieruchomości i zwiększanie wartości jednoznacznie wskazuje na systematyczną działalność handlową, polegającą na wielokrotnie powtarzających się w ciągu roku aktach kupna i sprzedaży. Jeśli powyższe okoliczności nie występują, to takie zachowanie nie powinno być potraktowane jako działalność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) zwanym dalej "podatkiem" podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. uległo zmianie brzmienie treści art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Wskazać należy, że w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług - w świetle przywołanego orzeczenia TSUE - jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza treści wniosku, przywołanych regulacji prawnych oraz orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C 181/10, prowadzi do wniosku, że w związku ze sprzedażą działek budowlanych nie działa Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z treści wniosku wynika bowiem, że nie podjął Pan szeregu zorganizowanych czynności zmierzających do sprzedaży przedmiotowego gruntu. Ww. grunt otrzymał Pan w darowiźnie od ojca, a podział gruntu odbył się z inicjatywy Władz Miasta. Nie podjął Pan działań wskazujących na profesjonalny obrót nieruchomościami (tekst jedn.: działań marketingowych, wykonania przyłączy wodnych, energetycznych, gazowych, ogrodzenia). Z tego powodu uznać należy, że nie działał Pan jak profesjonalny handlowiec, zajmujący się obrotem gruntami. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. czynności stanowiły działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. Tym samym sprzedaż działek budowlanych z majątku osobistego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.