ITPP3/4512-338/16/BJ - Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "X" - jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w okresie 31 marca 2009 - 31 października 2013 r. zrealizował ww. projekt. Projekt realizowany był w ramach Osi Priorytetowej "Infrastruktura transportowa" działanie 5.1. Rozbudowa i modernizacja infrastruktury transportowej warunkującej rozwój regionalny, poddziałanie 5.1.4 Infrastruktura portowa RPO... lata 2007-2013.

Wartość projektu:

Całkowita wartość projektu: X zł (słownie: x).

Koszty kwalifikowane Xzł (słownie: x).

Koszty niekwalifikowane -Xzł (słownie:X).

Całkowita wartość dotacji: X zł (słownie: X).

Przedmiotem projektu była budowa nowoczesnego portu pasażerskiego z pełnym zapleczem w granicach portu tj. ogólnodostępne obiekty, urządzenia i instalacje, który przyczyni się do wzrostu popytu na przewozy pasażerskie. W szczególności na główny produkt jakim jest X złożyły się następujące "podprodukty":

* powstanie nowych 4 miejsc pracy oraz 8 miejsc sezonowych;

* wyremontowany i zmodernizowany budynek główny o powierzchni użytkowej 2431,60 m²;

* wybudowany sanitariat o powierzchni użytkowej 412,70 m²;

Z punktu widzenia Beneficjenta do najważniejszych rezultatów realizacji projektu zaliczyć można powstanie 4 nowych miejsc pracy oraz 8 miejsc sezonowych.

Realizacja projektu w sposób pośredni wpłynęła na podniesienie atrakcyjności gospodarczej i turystycznej województwa X. Realizacja inwestycji poprzez aktywizacje przestrzeni i jej jakościową zmianę przyczyniła się do wniesienia wkładu w budowanie silnej pozycji X i X na krajowym i międzynarodowym rynku turystycznym. Wybudowana w ramach przedsięwzięcia infrastruktura służy świadczeniu usług w ścisłym znaczeniu tego słowa.

Właścicielem projektu po jego zakończeniu jest Gmina Miejska X, która jest jego inwestorem i beneficjentem. Jednostką bezpośrednio nadzorującą wdrażanie projektu jest Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w X. Eksploatacją X zajmował się Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Działalność jednostki, a tym samym bieżąca eksploatacja X, finansowana była m.in. z dochodów uzyskanych z tytułu świadczenia usług w X. Podmiotem realizującym projekt jest Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem VAT. Środki na bieżące utrzymanie produktów projektu pochodziły z budżetu miasta.Na dzień dzisiejszy Gmina Miejska X nie wprowadziła jednolitych zasad w zakresie wspólnych rozliczeń podatku VAT. Zarówno Gmina jak i jej poszczególne jednostki organizacyjne występują jako odrębni podatnicy podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż prowadzenie działalności z zakresu kultury fizycznej i turystyki jest zadaniem własnym Gminy. W jej imieniu działalność tą prowadzi Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji, który jest podległą jednostką budżetową. W dniu 7 października 2010 r. Gmina oddała Miejskiemu Ośrodkowi Sportu i Rekreacji nieruchomość w trwały zarząd. Jednostka ta udostępniała odpłatnie korzystanie z tego obiektu. Pobierana odpłatność stanowi jej przychód, który przeznaczony będzie na sfinansowanie bieżących kosztów utrzymania obiektu. Realizacja projektu nie będzie zatem związana z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy.

W związku z nieodpłatnym przekazaniem obiektu Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania w ramach przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poniesionego kosztu VAT, którego wysokość została określona w kategorii kosztów kwalifikowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina miała możliwość dokonania odliczeń podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, beneficjentem projektu była Gmina. Inwestycję zrealizowała Gmina, ale nie dokonywała czynności podlegających opodatkowaniu, w związku z powyższym nie mogła dokonać odliczenia podatku VAT, dlatego podatek ten jest kosztem kwalifikowanym. Nie jest także możliwe odzyskanie podatku naliczonego poprzez jego zwrot w trybie przewidzianym w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.). Środki Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego są środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej, wobec czego nie są uznawane za środki finansowe bezzwrotnej pomocy zagranicznej w rozumieniu wymienionego rozporządzenia.

Ponieważ inwestycję zrealizowała Gmina - czynny podatnik VAT, ale nie czyniła czynności podlegających opodatkowaniu, nie mogła dokonać odliczenia podatku VAT i dlatego podatek ten jest kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzeniu.

Powyższa kwestia w analogiczny sposób uregulowana była:

* od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. w rozdziale 9 i § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z pó4źn. zm.),

* od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. w rozdziale 9 i § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.),

* od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. w rozdziale 9 i § 7 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.),

* od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. w rozdziale 10 i § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 2012, poz. 1336, z późn. zm.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że nie jest spełniony warunek, o którym mowa w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż poniesione wydatki w ramach ww. projektu nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją.

Nie przysługiwało również prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowiło środków wskazanych w powołanych rozporządzeniach.

Tut. Organ zaznacza, że rozstrzygnięcie w rozpatrywanej sprawie będzie nieaktualne, o ile Gmina zgodnie z wnioskami płynącymi z wyroku TSUE w sprawie C-276/14 dokona "scentralizowania" w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług, tj. będzie rozliczać cały podatek należny, jak i podatek naliczony powstały w wyniku działań realizowanych przez swoje jednostki organizacyjne.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.