ITPP3/4512-277/16/MD - VAT w zakresie zasadności skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 10 czerwca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności skorzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 16 stycznia 2012 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych, sklasyfikowanych według PKD 69.202 - działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe.

Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministerstwo Finansów.

Poprzez biuro rachunkowe świadczy kompleksowe usługi księgowo-kadrowe, nie wykonując usług o charakterze doradczym, nie udzielając porad prawnych (gdyż nie posiada uprawnień do czynności doradztwa podatkowego i nie jest wpisany na listę doradców podatkowych).

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu do wniosku zadano następujące pytania.

* Czy prowadzenie biura rachunkowego co do czynności polegających na:

* Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, może skorzystać ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Według art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzić", w myśl tego Słownika, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Zatem termin "usługi w zakresie doradztwa" użyty w ustawie o podatku od towarów i usług należy rozumieć szeroko.

W treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b nie został zastosowany symbol PKWiU, który odnosiłby się do konkretnych usług doradczych. Kluczowy zatem jest charakter wykonywanych czynności.

Z treści złożonego wniosku wynika, że od 2012 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych (posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministerstwo Finansów). Poprzez biuro rachunkowe świadczy kompleksowe usługi księgowo-kadrowe, nie wykonując usług o charakterze doradczym, nie udzielając porad prawnych (gdyż nie posiada uprawnień do czynności doradztwa podatkowego i nie jest wpisany na listę doradców podatkowych). Jego usługi polegają na:

* prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych, obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (lub w zależności od formy opodatkowania: ewidencji przychodów - ryczałtu) oraz prawnych;

* prowadzeniu ewidencji nabycia VAT i ewidencji dostawy VAT oraz sporządzania i składania deklaracji VAT, informacji miesięcznych i kwartalnych VAT-UE;

* sporządzania dokumentów ZUS;

* prowadzeniu ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ewidencji wyposażenia;

* sporządzaniu list płac pracowników i prowadzenia kart wynagrodzeń pracowników, kart zasiłkowych, prawidłowego rozliczania umów cywilno-prawnych tj. o dzieło, zlecenia;

* prowadzeniu obsługi kadrowej pracowników zatrudnionych na etat;

* sporządzaniu rozliczeń rocznych w zakresie podatku dochodowego zleceniodawcy.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy, że jeżeli nie wykonuje (nie będzie wykonywał) usług doradczych (ani innych usług, które wyłączają prawo do skorzystania z tzw. zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy) oraz w 2015 r. nie przekroczył kwoty 150.000 zł może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zwolnienie to będzie uprawnione do momentu przekroczenia kwoty limitu, o którym mowa w tym przepisie.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Oznacza to, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.