ITPP3/4512-228/15/EK - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w drodze egzekucji komorniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., z poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 30 czerwca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w drodze egzekucji komorniczej - jest nieprawidłowe

* opodatkowania sprzedaży licytacyjnej udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne do nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym dłużnika K. Ch. i M. W.-Ch., położonej w S., dla której Sąd Rejonowy, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą oznaczoną nr KW XXX oraz udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej położonej w S., dla której Sąd Rejonowy, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą oznaczoną nr KW xyz. Obie nieruchomość zostały nabyte przez dłużników we wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej.

Prowadzona egzekucja wypełnia dyspozycję zawartą w art. 778 k.p.c., który stanowi, że do egzekucji ze wspólnego majątku wspólników spółki cywilnej konieczny jest tytuł egzekucyjny wydany przeciwko wszystkim wspólnikom.

Postępowanie egzekucyjne prowadzone do obu nieruchomości jest na etapie przygotowania do licytacji publicznej nieruchomości.

Nieruchomości będące przedmiotem egzekucji zostały nabyte przez dłużników w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, na podstawie Aktu Notarialnego sporządzonego przed notariuszem w 2010 r., Repertorium A Numer zzz za cenę 550.000,00 zł brutto od E. A. S. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą: yzy. Nieruchomość zabudowana, oznaczona obecnie XXX, powstała w wyniku odłączenia z księgi wieczystej KW xx1 zabudowanej działki gruntu nr y o obszarze 0,0190 ha.

Celem ustalenia obowiązku podatkowego Komornik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie informacji czy dłużnicy są "płatnikiem podatku VAT" lub innego podatku jak np. od nabycia mienia, posiadania nieruchomości itp. oraz czy korzystał z odliczeń podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości oznaczonej KW XXX oraz xyz. W odpowiedziach, z dnia 3 lutego 2015 r., znak: gzg oraz zgz Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał jedynie, że dłużnicy figurują w rejestrze podatników, posiadają niezamknięte powiązania z działalnością gospodarczą oraz wystąpili jako strony w czynnościach cywilnoprawnych z tytułu nabycia mienia.

Z uwagi na rodzaj i sposób nabycia nieruchomości przez dłużników, do której została skierowana egzekucja zachodzi wątpliwość dotycząca ewentualnej konieczności naliczenia podatku VAT do ceny uzyskanej przy sprzedaży licytacyjnej obu nieruchomości oraz jego właściwej wysokości procentowej. Strony Aktu notarialnego w § 11 pkt 2 i 3 złożyły oświadczenie, że przy tej czynności są czynnymi rejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 i 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W § 11 pkt 4 zbywca oświadczył, że sprzedaży przedmiotowych praw dokonuje z doliczeniem podatku VAT, ponieważ w stosunku do przedmiotów umowy sprzedaży przysługiwało stronie sprzedającej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto należy zauważyć, że w § 11 pkt 5 nabywcy nieruchomości, oświadczyli, że nie są przy tej czynność podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dłużnicy nie współpracują z organem egzekucyjnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny zajętej nieruchomości Wnioskodawca (komornik sądowy) prosi o udzielenie informacji, czy we wskazanych okolicznościach wymagane jest naliczenie podatku VAT do ceny wywołania, a w przypadku takiej konieczności prosi o wskazanie stawki procentowej podatku oraz przytoczenie podstawy prawnej. Jeżeli nie ma obowiązku naliczenia podatku VAT od ceny wywołania Wnioskodawca (komornik sądowy) prosi również o wskazanie stosownej podstawy prawnej takiego stanowiska.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

W odniesieniu do pkt 1a:

Przedmiotowa nieruchomość - działka droga obrębu miasta S. położona jest w terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta S., przyjętym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 października 2007 r. Działka gruntu oznaczona jest w planie symbolem "22 KDW" - ulica wewnętrzna.

1. Przeznaczenie terenu - ulica wewnętrzna obsługująca zespół zabudowy mieszkaniowej;

2. Zasady zagospodarowania terenu:

Działka, stanowiąca wewnętrzną drogę dojazdową o nawierzchni utwardzonej kostką betonową typu "polbruk" i prowadzącą od ulicy N., jest współwłasnością należącą do właścicieli dziesięciu sąsiadujących ze sobą nieruchomości zabudowanych - segmentów domu mieszkalnego w zabudowie szeregowej.

Przedmiotowa nieruchomość wraz z nieruchomościami sąsiadującymi (zwarta zabudowa szeregowa), tworzą jeden wspólny kompleks zabudowany, posiadający własne i trwałe ogrodzenie wraz z zamykaną bramą wjazdową.

W odniesieniu pkt 1b:

Przedmiotowa "droga wewnętrzna" jest budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

W odniesieniu pkt 1c:

Odpowiedzi udzielił biegły sądowy pismem z dnia 26 czerwca 2015 r., do której wykorzystał następujące źródła informacji:

* akt notarialny kupna-sprzedaży nieruchomości Rep. A z dnia 15 grudnia 2010 r.

* operat szacunkowy określenia wartości nieruchomości gruntowej o funkcji drogi wewnętrznej, oznaczonej numerem ewidencyjnym działki o powierzchni 626 m², w udziale 1/10, położonej w obrębie miasta S. z dnia 3 lutego 2015 r.

* scalone Normatywy do wycen budynków i budowli,

* oględziny terenowe, z których wynika, że cała powierzchnia działki utwardzona jest kostką betonową typu "polbruk".

Dane wyjściowe:

* powierzchnia działki - 626 m²,

* udział przypadający dłużnikom - 1/10,

* cena zakupu (grudzień 2010 r.) - 2.300 zł,

* wartość rynkowa (luty 2015 r.) - 5.700 zł,

* powierzchnia utwardzona kostką betonową (cała działka) - 626 m²,

* jednostkowy koszt utwardzenia (katalog cen) - 145 zł/m²,

* koszt utwardzenia działki nr 181/15 w udziale 1/10 - 9800 zł, (626 m²x145 zł/m² 0,10),

* średnia cena jednostkowa gruntu z roku 2010 - 134,90 zł/m²,

* średnia cena jednostkowa gruntu z roku 2015 (operat) - 151,80 zł/m²,

* wzrost cen w okresie 2010-2015 - 12%.

Na podstawie powyższych danych biegły określił procentowy udział nakładów na przedmiotową nieruchomość gruntową drogową, w udziale 1/10 przypadającym dłużnikom.

Procentowy udział nakładów w ujęciu rynkowym: wynosi 121%.

Procentowy udział nakładów w ujęciu kosztowym: wynosi 380%.

Biegły stwierdził, że wartość nakładów poniesionych przez dłużników na ulepszenie nieruchomości przekracza 30% jej wartości początkowej.

W odniesieniu pkt 1d:

Dłużnicy nie współpracują z organem egzekucyjnym, a przez to udzielenie odpowiedzi jest znacznie utrudnione. Należy jednak mieć na uwadze, że zakupu przedmiotowego udziału w nieruchomości dokonał podmiot prowadzący działalność gospodarczą będący przy tej czynności zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a przysporzenia majątkowego na rzecz spółki dokonał na podstawie umowy kredytu inwestycyjnego dla posiadaczy rachunków bieżących B.......

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek naliczenia podatku VAT od ceny wywołania przy sprzedaży obu nieruchomości w drodze licytacji publicznej?

W przypadku istnienia takiego obowiązku Wnioskodawca (komornik sądowy) prosi o wskazanie właściwej stawki procentowej podatku oraz przytoczenie stosownej podstawy prawnej. Jeżeli nie ma obowiązku naliczenia podatku prosi o wskazanie stosownej podstawy prawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zgromadzonych w aktach postępowania egzekucyjnego dokumentów, w opisanych okolicznościach jest obowiązek naliczenia podatku VAT do ceny wywołania, a w przypadku zbycia do ceny uzyskanej ze sprzedaży obu nieruchomości dłużników w drodze licytacji publicznej, a przez to powstanie obowiązek przekazania właściwemu Urzędowi Skarbowemu podatku VAT z tytułu ewentualnej ceny uzyskanej ze sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w drodze egzekucji komorniczej,

* prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży licytacyjnej udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - dalej jako "k.c." - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 k.c. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 cyt. przepisu).

W zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność,jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z tym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu lub budowli należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony, ponieważ oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "oddanie do użytkowania", o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwość dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że aby sprzedaż nieruchomości lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli, oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że do sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej - nabyte przez dłużników we wspólności łącznej wspólników spółki cywilnej, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - będą miały zastosowanie unormowania zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług.

Odnośnie sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, nabytej przez dłużników w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, będzie przysługiwało prawo do zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, a planowaną dostawą budynku mieszkalnego - jak wynika z treści wniosku - upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Powyższe zwolnienie od podatku - przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy - będzie miało również zastosowanie do zbycia gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy budynek.

Natomiast planowana sprzedaż udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej - jak wskazano w uzupełnieniu wniosku - działka gruntu oznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem "22 KDW" ulica wewnętrzna, która jest budowlą w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.), nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. W związku z faktem, że nastąpiło ulepszenie powyżej 30% wartości początkowej, jest to ponownie budowla przed pierwszym zasiedleniem, zatem planowana dostawa udziału 1/10 drogi wewnętrznej - jak wskazano we wniosku budowla w rozumieniu ustawy Prawa budowlanego - dokonana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W tej sytuacji należy rozważyć czy zwolnienie dla tej czynności przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a. Z wniosku wynika, że dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie przedmiotowego udziału w drodze, gdyż zbywca, przy sprzedaży przedmiotowego prawa, dokonał z doliczeniem podatku VAT, ponadto obie strony transakcji były podatnikami VAT czynnymi. Warunki o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a muszą być spełnione łącznie, dlatego też zwolnienie na podstawie tego artykułu nie przysługuje. Z okoliczności sprawy nie wynika także by przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, zatem jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji planowana sprzedaż udziału 1/10 niewydzielonej części nieruchomości gruntowej niezabudowanej o funkcji drogi wewnętrznej będzie opodatkowana stawka podatku w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentów załączonych do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku.

Wskazania wymaga, że przedmiotem interpretacji były wyłącznie zagadnienia objęte zadanym pytaniem, co oznacza, że inne kwestie zawarte we wniosku, nie były przedmiotem oceny tut. organu.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.