ITPP3/4512-200/16/MD - VAT w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych dokonywanej w ramach komorniczego postępowania egzekucyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych dokonywanej w ramach komorniczego postępowania egzekucyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych dokonywanej w ramach komorniczego postępowania egzekucyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w... (dalej jako "Komornik") prowadzi egzekucję z nieruchomości, dla której. Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w... prowadzi księgi wieczyste o nr... (działka nr...),... (działka nr...) oraz... (działka nr...).

Nieruchomość położona jest w... przy ul...., gmina....

Kompleks nieruchomości stanowią dwie bezpośrednio sąsiadujące ze sobą działki gruntu nr...i nr... stanowiące odrębne nieruchomości, na których znajdują się fundamenty i ściany fundamentowe budynku (pz - ok. 260 m²) oraz niezabudowana działka gruntu nr... stanowiąca odrębną nieruchomość i będąca wewnętrzną drogą dojazdową do działek nr... i nr..., tworzące razem całość użytkowo-gospodarczą z zapewnionym dostępem do drogi publicznej, będące przedmiotami odpowiednich odrębnych praw własności.

Sposób użytkowania kompleksu nieruchomości: dwie nieruchomości gruntowe niezabudowane obiektami kubaturowymi; nieruchomość gruntowa niezabudowana stanowiąca wewnętrzną drogę dojazdową.

Ww. nieruchomości stanowią współwłasność... (dalej jako "Dłużnik 1") i... (dalej jako "Dłużnik 2") we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Według informacji uzyskanej od Naczelnika. Urzędu Skarbowego w... z dnia... 2013 r., urząd nie odnotował - co do Dłużnika 1 - prowadzenia działalności gospodarczej. Następnie pismem z dnia... 2014 r. ww. urząd poinformował, że Dłużnik 2 prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą... przy ul....,....

Naczelnik. Urzędu Skarbowego w... nie odnotował wpływu zeznań rocznych PIT-36, PIT-38. Podatnicy składali roczne zeznania podatkowe. Według danych nadesłanych przez Naczelnika. Urzędu Skarbowego w... w dniu... 2014 r. ustalono, że Dłużnik 2 prowadzi działalność gospodarczą od dnia... 2007 r. pod firmą... oraz pod firmą Sprzedaż hurtowa sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego.

Z oświadczeń Dłużników złożonych w dniu... 2015 r. wynika, że:

Ponadto oświadczeniem z dnia... 2016 r. Dłużnicy poinformowali, że działki nr... zostały nabyte... 2011 r.

Oświadczyli również, że fundamenty i ściany fundamentowe budynku oraz droga dojazdowa, posadowione na ww. działkach ewidencyjnych nie są budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.) oraz, że Dłużnicy nie ponosili wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Egzekucja z ww. nieruchomości jest zawieszona do czasu wydania interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT powinien zastosować Komornik przy wystawianiu faktury sprzedaży omawianej nieruchomości i dotyczącego jej prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Zdaniem Komornika, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. komornik sądowy wykonujący czynności sądowe w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego jest płatnikiem podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika.

Z obowiązujących przepisów wynika, że komornik dokonując transakcji w imieniu podatnika-dłużnika, prowadzi sprzedaż towarów będących własnością dłużnika i będzie to opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a do rozliczenia podatku zobligowany byłby dłużnik.

W przypadku gdy wykonana czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby z niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Tym samym komornik obowiązany jest do przestrzegania w sytuacji sprzedaży licytacyjnej przepisów ustawy o VAT, a zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju.

Sprzedaż nieruchomości - w sytuacji kiedy nie jest możliwe ustalenie podstawy do zastosowania obniżonej stawki albo zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT - powinno zostać opodatkowana stawką podstawową 23% VAT i zgodnie z art. 106c, Komornik powinien wystawić fakturę w imieniu podatnika. Do opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania powinna zostać zastosowana ta sama stawka VAT co do znajdującego się na gruncie budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(...);

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Komornik prowadzi egzekucję z nieruchomości, na którą składają się dwie bezpośrednio sąsiadujące ze sobą działki gruntu nr... i nr... (znajdują się na nich fundamenty i ściany fundamentowe budynku) oraz niezabudowana działka gruntu nr... będąca wewnętrzną drogą dojazdową. Ww. nieruchomości stanowią współwłasność we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Dłużników. Właściwy urząd skarbowy nie odnotował prowadzenia działalności gospodarczej przez Dłużnika 1. W stosunku do Dłużnika 2 dwa urzędy skarbowe potwierdziły prowadzenie działalności gospodarczej. Dłużnicy oświadczyli, że:

* działki nr... zostały nabyte... 2011 r.;

* działki nr... nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Dłużnika 2;

* przy nabyciu lub objęciu prawa wieczystego użytkowania nieruchomości Dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

* przedmiotowe nieruchomości nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze;

* ww. nieruchomości nie były przedmiotem zasiedlenia (nie ma budynków);

* dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków (nie ma budynków);

* fundamenty i ściany fundamentowe budynku oraz droga dojazdowa, posadowione na ww. działkach ewidencyjnych nie są budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.) oraz, że Dłużnicy nie ponosili wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Na tym tle Komornik powziął wątpliwość dotyczącą zasad opodatkowania dostawy ww. nieruchomości gruntowych dokonywanej w ramach komorniczego postępowania egzekucyjnego.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że zbycie nieruchomości gruntowych (działki ewidencyjne nr...) należących do Dłużników w drodze licytacji komorniczej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby Dłużnicy prowadzili działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (w tym w zakresie najmu lub dzierżawy), w której wykorzystywaliby ww. nieruchomość. W opisanej sytuacji Dłużnicy nie wystąpią w charakterze podatników VAT, a czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisu ustawy. Wobec tego sprzedaż licytacyjna nieruchomości stanowić będzie sprzedaż majątku osobistego Dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

Taka kwalifikacja prawnopodatkowa sprawia, że Komornika nie obciążą żadne obowiązki (w tym ustalenie stawki właściwej dla danej transakcji oraz wystawienie faktury) związane z występowaniem przez niego w charakterze płatnika podatku od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Oznacza to, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.