ITPP3/4512-188/15-3/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 17 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towaru dokonaną poza terytorium kraju - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenie podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towaru dokonaną poza terytorium kraju.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności spółki jawnej (dalej jako "Spółka") jest produkcja urządzeń do wytwarzania styropianu. Urządzenia te są sprzedawane w kraju i za granicą. Spółka dokonuje sprzedaży w całości opodatkowanej, nie występuje sprzedaż zwolniona.

Spółka podpisała kontrakt z firmą francuską na wykonanie urządzeń. Jedno z urządzeń (owijarkę) kupiła od polskiej firmy z G. Po przystosowaniu do potrzeb zamawiającego kontrahenta, miało być ono dostarczone do Francji. Firma z G., będąca również podatnikiem VAT, urządzenie zamówiła w firmie znajdującej się we Włoszech. Ostatecznie ustalono, że skoro urządzenie znajduje się we Włoszech, to Spółka zorganizuje transport bezpośrednio z Włoch do Francji a przeróbek dokona na miejscu (we Francji) i tak też się stało. Urządzenie nigdy nie znalazło się fizycznie na terytorium Polski.

Firma z G. otrzymała od sprzedającego wszystkie dane łącznie z NIP-em UE i wykazała WNT. Spółce wystawiła natomiast fakturę VAT i naliczyła 23% VAT. Spółka wykazała WDT w Polsce. Miała prawo rozporządzać towarem i dostarczyła go do miejsca przeznaczenia w związku z organizacją transportu (posiada potwierdzenie dostarczenia urządzenia do firmy francuskiej).

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT z tej faktury.

Zdaniem Spółki, nie należy odliczać VAT z takiej faktury, ponieważ "ruchoma" część dostawy miała miejsce poza Polską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach (art. 7 ust. 8 ustawy).

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się - co do zasady - terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W tym miejscu podkreślić należy, że podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane - na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m.in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V (Miejsce świadczenia) ustawy.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

(...).

Jak stanowi art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Według art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka podpisała kontrakt z firmą francuską na wykonanie urządzeń. Jedno z urządzeń (owijarkę) kupiła od polskiej firmy z G. Po przystosowaniu do potrzeb zamawiającego kontrahenta, miało być ono dostarczone do Francji. Firma z G., będąca również podatnikiem VAT, urządzenie zamówiła w firmie znajdującej się we Włoszech. Ostatecznie ustalono, że skoro urządzenie znajduje się we Włoszech to Spółka zorganizuje transport bezpośrednio z Włoch do Francji a przeróbek dokona na miejscu (we Francji) i tak też się stało. Urządzenie nigdy nie znalazło się fizycznie na terytorium Polski. Firma z G. wystawiła Spółce fakturę VAT i naliczyła 23% VAT. Spółka wykazała WDT w Polsce. Miała prawo rozporządzać towarem i dostarczyła go do miejsca przeznaczenia w związku z organizacją transportu (posiada potwierdzenie dostarczenia urządzenia do firmy francuskiej). Spółka dokonuje sprzedaży w całości opodatkowanej, nie występuje u niej sprzedaż zwolniona.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do odliczenie podatku naliczonego z faktury dokumentującej dostawę towaru dokonaną poza terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy pogląd Spółki, że nie ma ona prawa - w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie urządzenia (owijarki), o którym mowa we wniosku. Przepis ten wyklucza odliczenie podatku naliczonego w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą (m.in.) nie podlega opodatkowaniu. Hipoteza tego przepisy obejmuje zarówno transakcje podlegające krajowym przepisom z zakresu podatku od towarów, ale z mocy przepisu szczególnego wyłączone od opodatkowania, jak również transakcje z założenia niepodlegające tym przepisom ze względu na obowiązywanie zasady terytorialności w VAT. Na gruncie sytuacji opisanej we wniosku występuje ten drugi przypadek. Skoro bowiem miejsce świadczenia dostawy, w wyniku której Spółka nabyła urządzenia opisane we wniosku, należy ulokować poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ("Urządzenie nigdy nie znalazło się fizycznie na terytorium Polski"), to transakcja ta nie powinna być opodatkowana w kraju. Jeżeli jednak kontrahent niezasadnie ją opodatkował stosując krajową stawkę podatku od towarów i usług, to i tak podatek wykazany na fakturze dokumentującej to zdarzenie nie jest podatkiem dającym prawo do odliczenia. W tej sytuacji "ruchomość", czy "nieruchomość" dostawy nie mogła zaważyć na przeniesieniu miejsca świadczenia ww. transakcji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.