ITPP3/4512-187/15/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 17 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 lipca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika w związku ze sprzedażą odpadów (w tym metali) powstałych wyniku rozbiórki budynku, sposobu opodatkowania i udokumentowania tej sprzedaży oraz odliczenia podatku naliczonego z nią związanego - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika w związku ze sprzedażą odpadów (w tym metali) powstałych wyniku rozbiórki budynku, sposobu opodatkowania i udokumentowania tej sprzedaży oraz odliczenia podatku naliczonego z nią związanego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą. Głównym profilem jego działalności gospodarczej jest najem nieruchomości. Do sierpnia 2014 r. Wnioskodawca w ewidencji środków trwałych miał nieruchomość, tj. budynek i grunt (stanowiące jedną działkę). Nieruchomość ta służyła czynnościom opodatkowanym. W sierpniu 2014 r. ww. nieruchomość Wnioskodawca wyprowadził z działalności gospodarczej i przekazał ją na swoje cele prywatne. Ponieważ przy zakupie nie przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT, ani nie poniósł wydatków na ulepszenie tej nieruchomości, nie wystąpił obowiązek opodatkowania przekazania nieruchomości. Po wyprowadzeniu nieruchomości z działalności gospodarczej wydzierżawił "kawałek gruntu" jako osoba prywatna. Z tytułu dzierżawy Wnioskodawca wystawia faktury VAT ze stawką 23% i w deklaracji VAT-7 wykazuje podatek należny.

Obecnie Wnioskodawca zamierza rozebrać budynek. Pozwolenie na rozbiórkę uzyskał kiedy budynek był jeszcze w działalności gospodarczej. Z firmą rozbiórkową zawrze umowę, na podstawie której firma dokona rozbiórki budynku, a w zamian otrzyma materiały z rozbiórki. Będą to pomieszane ze sobą różne elementy, tj.m.in.:

* drewno PKWiU 16.23.11 - okna i drzwi, ościeżnice i progi z drewna;

* 16.23.19.0 - wyroby stolarskie i ciesielskie z drewna oraz 16.29.1 - pozostałe wyroby z drewna;

* papier i tektura PKWiU 17.12.7 - papier i tektura przetworzone;

* tworzywa sztuczne PKWiU 22.21.2 - rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie z tworzyw sztucznych;

* szkło PKWiU 23.13.13.0 - wyroby ze szkła w rodzaju stosowanych do celów stołowych, kuchennych, toaletowych, biurowych, do dekoracji wnętrz;

* odpady z betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów PKWiU 23.61.1, tj. wyroby z betonu do celów budowlanych;

* metale żelazne PKWiU 24.10.23 - pozostała stal stopowa w postaci wlewków lub w pozostałych formach pierwotnych i półwyroby z pozostałej stali stopowej.

Klasyfikacja statystyczna odpadów budowlanych różnego typu powstałych w wyniku rozbiórki sporządzona jest w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Materiały nie będą segregowane na miejscu rozbiórki. Wykonawca usługi zabierze całość i sam dokona segregowania. Prace rozbiórkowe i materiały będą wycenione w równej wartości rynkowej. Każda ze stron transakcji wystawi dokument potwierdzający dokonane czynności. Wykonawca usługi jest czynnym podatnikiem VAT i wystawi fakturę VAT za usługę. Po dokonaniu rozbiórki budynku Wnioskodawca nadal będzie wydzierżawiał grunt. Zamierza zwiększyć powierzchnię dzierżawy o grunt znajdujący się obecnie pod budynkiem. Rozbiórka obiektu prowadzona jest w celu uzyskania gruntu pod dzierżawę.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedając materiały powstałe z rozbiórki budynku Wnioskodawca będzie występował jako czynny podatnik VAT i będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT ze stawką 23%?

2. Czy występując jako czynny podatnik VAT (działając poza działalnością gospodarczą) i wykazując sprzedaż gruzu jako opodatkowaną VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu usługi rozbiórki i prac związanych z przystosowaniem terenu do dzierżawy?

3. Czy sprzedaż odpadów budowlanych powstałych z rozbiórki, które będą składały się z różnego rodzaju pomieszanych, nieposegregowanych tworzyw Wnioskodawca będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%, czy należy zastosować odwrotne obciążenie i wykazać sprzedaż złomu?

Zdaniem Wnioskodawcy: dokonując rozbiórki obiektu i sprzedając materiały powstałe z rozbiórki występuje jako podatnik VAT i ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur za usługę rozbiórki i przygotowanie terenu pod dzierżawę. W przypadku sprzedaży odpadów budowlanych powstałych w wyniku rozbiórki budynku nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia.

W sierpniu 2014 r. Wnioskodawca wyprowadził z własnej działalności gospodarczej nieruchomość na cele osobiste - art. 7 pkt 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika.

W związku z tym, że przy nabyciu nieruchomości nie został odliczony VAT i Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości, nie był zobowiązany do opodatkowania przekazania nieruchomości na cele prywatne. Obecnie nieruchomość stanowi jego majątek prywatny. Ponieważ jednak najem lub dzierżawa są objęte zakresem opodatkowania i stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT, z tytułu dzierżawy gruntu jest podatnikiem VAT i odprowadza podatek należny. Rozbiórka obiektu związana jest z zamiarem prowadzenia na odzyskanym gruncie sprzedaży opodatkowanej, tj. dzierżawy gruntu.

Aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionego wydatku, wystarczy, aby jego związek z czynnościami opodatkowanymi był zamierzony. Takie rozumienie prawa do odliczenia VAT prezentuje m.in. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83. Skoro więc nabywana usługa jest niezbędna do wykonywania czynności opodatkowanych, również sprzedaż gruzu powstałego z rozbiórki ma związek z działalnością opodatkowaną VAT. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że sprzedając materiały z rozbiórki budynku występuję jako podatnik VAT i jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur za usługę rozbiórki i przygotowanie terenu pod dzierżawę.

Mimo, że przedmiotowe odpady będą zawierały elementy metalowe (np. "uzbrojony gruz" ze stropów budynku), to jednak odpady te będą się również składały z wielu innych, różnego rodzaju elementów, tj. przemieszanych ze sobą odpadów organicznych, ziemi, tworzyw sztucznych, szkła, drewna, gumy, itp. Odpady budowlane sprzedawane przez Wnioskodawcę będą nadawały się do recyklingu, ale będą wymagały dalszej obróbki.

W związku z powyższym - jego zdaniem - odpadów budowlanych będących przedmiotem transakcji nie należy traktować jako towarów wymienionych w załączniku 11 do ustawy o VAT, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokona została dostawa ściśle określonego towaru (wyrobu).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W świetle art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą. Głównym profilem jego działalności gospodarczej jest najem nieruchomości. Aktualnie dzierżawi nieruchomość zabudowaną i z tytułu tej dzierżawy wystawia faktury VAT ze stawką 23% oraz wykazuje podatek należny w deklaracji VAT-7. Obecnie Wnioskodawca zamierza rozebrać budynek posadowiony na ww. nieruchomości. Rozbiórka obiektu będzie dokonana w celu uzyskania dodatkowego gruntu pod dzierżawę. Wnioskodawca zawrze z firmą rozbiórkową umowę, na podstawie której firma dokona rozbiórki budynku, a w zamian otrzyma materiały z rozbiórki. Prace rozbiórkowe i materiały będą wycenione w równej wartości rynkowej. Materiały nie będą segregowane na miejscu rozbiórki. Wykonawca usługi zabierze całość i sam dokona segregowania. Każda ze stron transakcji wystawi dokument potwierdzający dokonane czynności. Wykonawca usługi jest czynnym podatnikiem VAT. Po dokonaniu rozbiórki budynku Wnioskodawca nadal będzie wydzierżawiał grunt. Zamierza zwiększyć powierzchnię dzierżawy o grunt znajdujący się obecnie pod budynkiem.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą praw i obowiązków w tym podatku związanych ze sprzedażą odpadów (w tym metali) powstałych wyniku rozbiórki budynku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy, że:

* w związku ze sprzedażą materiałów powstałych z rozbiórki budynku wskazanego we wniosku będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i jako podatnik niekorzystający z tzw. zwolnienia podmiotowego (jak zadeklarował jest czynnym podatnikiem VAT) będzie zobowiązany do wystawienia faktury z obowiązującą stawką podatku;

* będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usługi rozbiórki i prac związanych z przystosowaniem terenu do oddania gruntu w dzierżawę. Zakupy te będą bowiem związane ze sprzedażą opodatkowaną, tj. czynnością polegająca na wykorzystywaniu towaru (gruntu) w sposób ciągły (dzierżawa) dla celów zarobkowych;

* do sprzedaży odpadów budowlanych powstałych z rozbiórki budynku wskazanego we wniosku, na które będą składały się różnego rodzaju nieposegregowane tworzywa, nie będzie miało zastosowania tzw. odwrotne obciążenie. Odpady te bowiem, czy to rozpatrywane jako całość, czy też rozpatrywane osobno (na co wskazują klasyfikacje statystyczne podane przez Wnioskodawcę) nie są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, do którego to załącznika odwołuje się art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy regulujący mechanizm odwrotnego obciążenia w obrocie krajowym.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji wyrobów dokonanej przez Wnioskodawca w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował sprzedawane przez siebie towary do odpowiedniego grupowania PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tutejszy organ nie jest uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.