ITPP3/4512-142/15-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniach 29 czerwca oraz 13 lipca 2015 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uzasadniającej zastosowanie 0% stawki podatku do dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 29 czerwca oraz 13 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uzasadniającej zastosowanie 0% stawki podatku do dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem VAT z siedzibą w Polsce i jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka zajmuje się produkcją komponentów do elektrowni wiatrowych. Swoje produkty sprzedaje do podatnika duńskiego podatku od wartości dodanej (nr 1), zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzunijnych, w ten sposób dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przyszłości Spółka chciałaby by jedynymi dokumentami potwierdzającymi wywóz towaru do Danii i uprawniającymi do zastosowania stawki 0% była korespondencja z nabywcą oraz wystawiona faktura sprzedaży z wykazaną ilością, nazwą i ceną towaru. Faktury sprzedaży będą niepodpisane.

Przez korespondencję należy rozumieć dokument "deliever note" (dokumenty wywozowe generowane i drukowane z systemu magazynowo-księgowego sprzedawcy; na kształt dokumentu WZ - wydanie zewnętrzne), na którym wykazane są wywiezione towary, ich ilość oraz ceny z informacją, że zostały one dostarczone, tzn. osoba uprawniona po stronie nabywcy nanosiłaby na tym dokumencie informację "received" (otrzymano) oraz "przybijałaby" datę dostarczenia tych towarów. Dokument ten opatrzony byłby podpisem tej upoważnionej osoby (odbiorca naniesie na tym dokumencie informację, że towar otrzymał w danym dniu i złoży pod tym oświadczeniem swój podpis).

Adres na "deliver note" oraz na fakturze sprzedaży może być inny niż adres doręczenia (może to być przykładowo adres siedziby innego podatnika duńskiego podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzunijnych (nr 2), który jest nabywcą podatnika z Danii (nr 1)). W takim wypadku transakcja odbywa się w ten sposób, że podatnik z siedzibą w Polsce sprzedaje towar podatnikowi w Danii (nr 1), a ten kolejnemu podatnikowi w Danii (nr 2). Polski podatnik organizuje transport i wysyła towar z Polski bezpośrednio do podatnika z Danii (nr 2).

Organizowanie transportu polega na zamawianiu usług transportowych od podmiotów trzecich przez Spółkę (brak własnych środków transportu), podporządkowywanie terminu wysyłek pod wyniki produkcyjne. Na podstawie planów produkcyjnych Spółka wie kiedy dokona wyprodukowania określonego produktu i pod ten termin ustala transport. Podmiot z Danii nie bierze jakiegokolwiek udziału przy organizacji transportu, ponosi jednak jego koszty.

Z korespondencji z nabywcą (podatnik z Danii nr 1) jednoznacznie będzie wynikać, że towary sprzedane przez Spółkę dotarły do kraju przeznaczenia jakim jest Dania. Pracownik uprawniony po stronie nabywcy potwierdzi fakt otrzymania tych towarów swoim podpisem.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

Czy w związku z art. 42 ust. 3 oraz 11 ustawy o VAT, Spółka na podstawie posiadanej dokumentacji będzie miała prawo do zastosowania stawki 0%?

Jeśli nie:

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 42 ust. 3 oraz 11 ustawy o VAT, będzie miała prawo do zastosowania stawki 0%. W sytuacji bowiem gdy Spółka nie dysponuje dokumentami z ust. 3 może odnieść się do dokumentów wskazanych w ust. 11.

Zdaniem Spółki z dokumentów, które posiada i będzie posiadała wynika, że towar został wywieziony do innego kraju członkowskiego, gdyż podatnik z Danii oświadcza, że towar dotarł do miejsca przeznaczenia.

W jej opinii, w przypadku gdy korespondencja handlowa okaże się niewystraczająca, do zastosowania stawki 0% wystarczające będzie posiadanie niepodpisanego dokumentu CMR a jako jego uzupełnienie posiadana korespondencja z nabywcą (przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego). Z kompletu takiej dokumentacji jednoznacznie bowiem wynika, że towar został wywieziony do innego kraju Unii Europejskiej. Fakt, że nabywca (nr 1) potwierdzał będzie otrzymanie towarów nawet wówczas gdy dostawa miała miejsce do nabywcy nr 2 nie ma znaczenia, gdyż podmioty te pozostają ze sobą w stałym kontakcie i podmiot nr 1 jako sprzedawca dla podmiotu nr 2 jest w posiadaniu dokładnej informacji o dacie dostawy do podmiotu nr 2 towarów transportowanych z Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej zwaną "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się - co do zasady - terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7. (art. 13 ust. 6 ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42;

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi ust. 11 ww. artykułu, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym istotne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że dany towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju.

Dla zastosowania 0% stawki w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów. W świetle bowiem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W rozpatrywanej kwestii należy odwołać się do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - dalej Dyrektywa - zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z powołanych przepisów Dyrektywy wyprowadzić można wniosek, że zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (ewentualnie stawki 0%) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w tych przepisach Dyrektywy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że jeżeli dokumenty, którymi będzie dysponowała Spółka (tekst jedn.: dokumenty wywozowe generowane i drukowane z jej systemu magazynowo-księgowego oraz faktury) w związku z realizowaną sprzedażą wewnątrzwspólnotową, będą jednoznacznie potwierdzać - jak zadeklarowano we wniosku - faktyczne dostarczenie towaru do nabywcy unijnego (podmiot z Królestwa Danii) na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, mogą być wystarczającą podstawą do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% (art. 42 ust. 3 w zw. z ust. 11 ustawy), nawet w sytuacji gdy Spółka nie będzie dysponowała dokumentem przewozowym. Jednak aby wykluczyć potencjalne wątpliwości co do faktycznego dostarczenia towaru (komponentów do elektrowni wiatrowych) do nabywcy unijnego (podmiot z Królestwa Danii) na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, Spółka powinna dołożyć wszelkiej staranności w celu uzyskania dokumentu przewozowego. W przypadku Spółki nie powinno być to nadmiernie uciążliwe skoro sama będzie zlecać wywóz towarów podmiotowi trzeciemu.

Na tle rozpatrywanej kwestii niezbędne jest zastrzeżenie, że:

* powyższa kwalifikacja prawnopodatkowa sprawia, iż bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w zakresie pozostałych zagadnień przedstawionych we wniosku w postaci pytań alternatywnych, a odnoszących się do zdarzenia przyszłego;

* to czy posiadane przez Spółkę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.