ITPP3/443-76/13/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia z mocy prawa prawa własności dróg gruntowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia z mocy prawa prawa własności dróg gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w...., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez sąd rejonowy. Wskazana nieruchomość, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (Uchwała.... z dnia... w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego....), znajduje się w strefie zieleni urządzonej i dopuszczalna jest na niej zabudowa usługowa, przy czym...% powierzchni działki musi obejmować zieleń urządzona.

W dniu. Wojewoda wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012. Na mocy przedmiotowej decyzji część nieruchomości objętej księgą wieczystą (wskazane w decyzji działki gruntu) została przeznaczona pod budowę.... Określone decyzją działki gruntu objęte księgą wieczystą, przeszły z mocy prawa na własność Województwa, zgodnie z art. 24e ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 26, poz..133 z późn. zm.). Za przejęty grunt Wnioskodawca uzyskał odszkodowanie. Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o operaty szacunkowe sporządzone przez rzeczoznawców majątkowych na zlecenie..., której jedynym akcjonariuszem jest Województwo.

Dwie, spośród przejętych przez Województwo w opisanym wyżej trybie działek gruntu stanowią drogi gruntowe - działki gruntu o nr... i... obręb... (drogi te biegną po nasypie, po którym dawnej biegły tory nieistniejącej już...). Trzecia działka o nr... obręb... stanowi natomiast drogę gruntową i skarpę przydrożną zadrzewioną (droga ta również biegnie po nasypie, po którym dawnej biegły tory nieistniejącej już...). Okoliczności te potwierdzają operaty szacunkowe sporządzone przez rzeczoznawców majątkowych na zlecenie... W wykonanych operatach rzeczoznawcy stwierdzili, że działki gruntu o nr... obręb... oraz nr... i... obręb... stanowią drogi gruntowe.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że zgodnie z ewidencją gruntów działki te stanowią tereny zurbanizowane niezabudowane (BP) - działki nr... i... obręb... oraz tereny różne (TR) - działki nr... obręb....

W związku z dokonaną dostawą gruntów Wnioskodawca wystawił w dniu 28 grudnia 2012 r. fakturę VAT, w której jako właściwą dla transakcji wskazał stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%. Jednakże nabywca gruntów - Województwo - poinformowało Wnioskodawcę pismem z dnia 18 stycznia 2013 r., iż dostawa działek gruntu o nr... obręb... oraz nr... i... obręb... (z uwagi na fakt, iż działki te stanowią drogi gruntowe) zwolniona jest od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług i wezwał Wnioskodawcę do dokonania korekty faktury VAT w ten sposób, że dla dostawy działek gruntu o nr... obręb... oraz nr... i... obręb... powinno być zastosowane zwolnienie od tego podatku.

Wnioskodawcy w stosunku do przedmiotowych działek gruntu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również wydatków na ulepszenie przedmiotu dostawy.

Wnioskodawca występował już z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w związku z dostawą gruntów na rzecz Województwa w trybie art. 24e ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 26, poz. 133 z późn. zm.). W wyniku tego wniosku Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną (Wnioskodawca wezwał organ do usunięcia naruszeń prawa, które organ poczynił wydając przedmiotową interpretację, a w razie niezastosowania się przez organ do wezwania, Wnioskodawca złoży skargę do właściwego sądu administracyjnego). Jednakże wniosek o wydanie wskazanej interpretacji nie zawierał w opisie stanu faktycznego, w oparciu o który wydano interpretację informacji, że trzy spośród zbywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Województwa działek gruntu stanowią faktycznie drogi gruntowe. Okoliczność ta - jak podkreślił Wnioskodawca - ma istotne znaczenie dla treści wydanej interpretacji. W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje, że stan faktyczny opisany w niniejszym wniosku nie stanowił jeszcze podstawy do wydania interpretacji indywidualnej przez Ministra Finansów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na okoliczność, że działki gruntu o nr... obręb... oraz nr... i... obręb... stanowią drogi gruntowe, dostawa tych gruntów dokonana na rzecz Województwa korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym na dzień 28 grudnia 2012 r.

Okoliczność, iż działki gruntu o nr... obręb... oraz nr... i... obręb... stanowią drogi gruntowe potwierdzają operaty szacunkowe sporządzone przez rzeczoznawców majątkowych na zlecenie....

Jak podkreśla Wnioskodawca, droga gruntowa definiowana jest przez Prawo o ruchu drogowym (art. 2 pkt 2 ustawy). Z treści art. 2 pkt 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym wynika, że drogi dzieli się na drogi twarde i gruntowe. Drogą twardą jest droga z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kostkowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamienno-betonowych. Długość takiej nawierzchni musi przekraczać 20 metrów. Inne drogi są drogami gruntowymi. Natomiast prawo budowlane, w art. 3 pkt 3a stanowi, iż droga jest obiektem liniowym. Obiekty liniowe stanowią natomiast, zgodnie z art. 3 pkt 3, obiekty budowlane. Prawo budowlane w żadnym z punktów nie stanowi, że droga gruntowa nie jest drogą lub obiektem budowlanym w jego rozumieniu.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że drogi gruntowe stanowią obiekty budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko, Wnioskodawca powołuje się na treść art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Twierdzi, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma wykładnia tego przepisu. Przepis ten reguluje szczególną sytuację, gdy podatnik dokonuje dostawy dwóch różnych towarów: budynku (budowli lub ich części) oraz gruntu, z którym jest trwale związany. W takiej sytuacji grunt niejako "przejmuje" stawkę podatku od towarów i usług właściwą dla budynku (budowli lub ich części), czyli podlega opodatkowaniu na tych samych zasadach co budynek (budowla lub ich część). Prawidłowość tej interpretacji art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1698/2009.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a wprowadza zasadę, zgodnie z którą dostawa budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przy spełnieniu warunków określonych w tych przepisach.

Wnioskodawca zaznacza, że spełnia wskazane w wymienionych wyżej przepisach warunki, tj. w stosunku do przedmiotowych działek gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie ponosił również wydatków na ulepszenie przedmiotu dostawy. Drogi gruntowe zlokalizowane na przedmiotowych działkach gruntu istniały na nich już w dacie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Zatem, w przekonaniu Wnioskodawcy, uzasadniony jest wniosek, że dostawa działek gruntu o nr... obręb... oraz nr... i... obręb..., stanowiących drogi gruntowe, na rzecz Województwa korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym na dzień 28 grudnia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zauważa się, iż z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w grudniu 2012 r., oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W kontekście powyższego, mając na względzie zasadę powszechności opodatkowania VAT, wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wskazana czynność (przeniesienie prawa własności z nakazu), o ile dokonujący czynności działa jako podatnik tego podatku.

W myśl do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy, stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 wskazanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi art. 43 ust. 7a ustawy.

W oparciu o przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powołanej regulacji wynika, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami rolnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego w rozpatrywanej sprawie, w celu ustalenia, czy dostawa przedmiotowych działek (dróg gruntowych) będzie podlegała opodatkowaniu, czy też zwolnieniu z opodatkowania na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 10 pkt 10, bądź art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy należy rozstrzygnąć kwestię, czy przedmiotowe drogi stanowią budynki, budowle, lub ich części.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl przepisu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), pod pojęciem obiekt budowlany należy rozumieć:

Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach - art. 3 pkt 2 ww. ustawy.

Natomiast przez budowlę - zgodnie z art. 3 pkt 3 tej ustawy - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ww. ustawy, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Dla celów uznania danego obiektu za budynek lub budowlę istotne jest zatem istnienie specyficznych naniesień (elementów wzniesionych, znajdujących się) na gruncie, przesądzających o istnieniu takiego obiektu.

Mając na uwadze ww. uregulowania należy stwierdzić, iż droga gruntowa nie stanowi budynku ani budowli. Tym samym teren, na którym znajduje się droga gruntowa nie jest terenem zabudowanym. Podkreślenia w tym miejscu wymaga - uwzględniając stanowisko Wnioskodawcy - iż o uznaniu drogi za budowlę nie decydują przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.). Ustawa ta określa bowiem:

Wobec tego akt ten reguluje kwestie związane z ruchem drogowym. W tej sytuacji nieuzasadnione jest więc rozstrzyganie o charakterze drogi gruntowej w kontekście przepisów ustawy - Prawo budowlane w oparciu o przepisy ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Reguły wykładni systemowej zewnętrznej, poprzez odwołanie się do przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym, w takim przypadku nie mogą mieć zastosowania, albowiem prowadziłoby to do absurdalnych wniosków, iż o uznaniu na tle przepisów Prawa budowlanego drogi gruntowej za budowlę decydowałyby przepisy ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Rozstrzygnięcia jaki jest charakter danego obiektu dokonywać należy zatem w kontekście wskazanych wcześniej przepisów ustawy - Prawo budowlane, tym bardziej że na podstawie art. 1 tej ustawy normuje ona działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach. Jednocześnie ustawa ta zawiera dla tych potrzeb stosowne definicje, w tym zawarte w ww. art. 3 pkt 3 i 3a.

Analizując powyższy problem wskazać również należy, że Dyrektywa 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.) w zakresie definicji pojęcia "teren budowlany" odsyła do ustawodawstw krajowych, stanowiąc w art. 12 ust. 3, że "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Z uwagi na brak definicji legalnej pojęć"teren budowlany" oraz "teren niezabudowany bądź przeznaczony pod zabudowę" na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, niezbędnym jest zastosowanie reguł wykładni systemowej zewnętrznej i sięgnięcie do ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647), która posługuje się pojęciem "teren".

Jak wynika z art. 1 tej ustawy, określa ona:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

W świetle art. 15 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Zakwalifikowanie gruntu (terenu) do tej lub innej kategorii wynika z planów gminy co do przyszłej zabudowy. Plany te dotyczą terenów, a nie formy władania gruntem. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest z mocy art. 14 ust. 8 cyt. ustawy aktem prawa miejscowego i jako taki zawiera ustalenia powszechnie wiążące na obszarze, na którym obowiązuje.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

W złożonym wniosku poinformowano, iż Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w..., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez sąd rejonowy. Wskazana nieruchomość, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (Uchwała....) znajduje się w strefie zieleni urządzonej i dopuszczalna jest na niej zabudowa usługowa, przy czym...% powierzchni działki musi obejmować zieleń urządzona. W dniu..... Wojewoda wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012. Na mocy przedmiotowej decyzji część nieruchomości objętej księgą wieczystą (wskazane w decyzji działki gruntu) została przeznaczona pod budowę.... Określone decyzją działki gruntu objęte księgą wieczystą przeszły z mocy prawa na własność Województwa, zgodnie z art. 24e ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012. Za przejęty grunt Wnioskodawca uzyskał odszkodowanie. Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o operaty szacunkowe sporządzone przez rzeczoznawców majątkowych na zlecenie.... Dwie, spośród przejętych przez Województwo działek gruntu stanowią drogi gruntowe - działki gruntu o nr... i... obręb... (drogi te biegną po nasypie, po którym dawnej biegły tory). Trzecia działka o nr... obręb... stanowi natomiast drogę gruntową i skarpę przydrożną zadrzewioną (droga ta również biegnie po nasypie, po którym dawnej biegły tory). Zgodnie z ewidencją gruntów działki te stanowią tereny zurbanizowane niezabudowane (BP) - działki nr... i... obręb... oraz tereny różne (TR) - działki nr... obręb.... Wnioskodawcy w stosunku do przedmiotowych działek gruntu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił również wydatków na ulepszenie przedmiotu dostawy.

Rozważenia zatem wymaga, czy decyzja o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012 wydana w trybie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 26, poz. 133 z późn. zm.) określa sposób przeznaczenia danego terenu (działki), podobnie jak decyzja o lokalizacji i warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy uważać zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycji celu publicznego - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ostatnio wymienionej ustawy, celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

W oparciu o przepis art. 23 ust. 1 ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012, decyzję o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięć Euro 2012, na wniosek spółki celowej lub innego właściwego podmiotu, wydaje wojewoda w terminie 1 miesiąca od złożenia wniosku.

W myśl art. 24 ust. 1 pkt 6 ustawy, decyzja o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012 zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Nieruchomości, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa własnością odpowiednio Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012 stała się ostateczna - art. 24a ust. 3 ustawy.

Natomiast, stosownie do treści art. 24e ust. 1 tej ustawy, za nieruchomości oraz ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, o których mowa w art. 24a ust. 3 oraz w art. 24d ust. 3, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między spółką celową lub innym właściwym podmiotem, a dotychczasowym właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości.

Dlatego też, należy uznać, iż w przypadku realizacji inwestycji związanej z budową... w trybie przepisów wskazanej ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012, decyzja o ustaleniu lokalizacji przedsięwzięcia EURO 2012 wydana na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy przy tym mieć na uwadze przepis art. 24f ustawy, który stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Ostateczna decyzja Wojewody, na mocy której ustalona została lokalizacja przedmiotowej inwestycji przesądziła o charakterze tej działki jako przeznaczonej pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że dostawa niezabudowanych nieruchomości (działek) - dróg gruntowych - na rzecz Województwa w zamian za odszkodowanie (art. 24e ust. 1 ustawy o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012), jako przeznaczonych pod zabudowę, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczone były jako znajdujące się w strefie zieleni urządzonej, gdzie dopuszczalna jest zabudowa usługowa (przy czym...% powierzchni działki musi obejmować zieleń urządzona), w chwili wydania ostatecznej decyzji o lokalizacji tej inwestycji nie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznym brak było podstaw prawnych dla przyjęcia, iż omawiana we wniosku dostawa działek mogła korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10, bądź art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, albowiem w tej sytuacji drogi gruntowe nie stanowiły budowli. Odpowiednio zatem nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie norma art. 29 ust. 5 ustawy.

W konsekwencji, wskazana we wniosku czynność podlegała opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, iż interpretacja zagadnień sprowadzających się do ustalenia: jakie kryteria powinna spełniać droga, aby mogła zostać uznana za obiekt budowlany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług wykracza poza dyspozycję art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przyjętym w sprawie rozstrzygnięciu dokonano natomiast interpretacji wyłącznie przepisów prawa podatkowego, przy czym na potrzeby tej wykładni analizowano także przepisy innych ustaw, niż ustawy podatkowe, celem dokonania stosownej subsumcji przedstawionego stanu faktycznego do powołanych w interpretacji norm prawa podatkowego.

Końcowo, odnosząc się do spostrzeżeń Wnioskodawcy, nawiązujących do otrzymanej uprzednio indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydanej na Jego wniosek, w której zawarto informacje odmienne od przedstawionych w niniejszym wniosku w odniesieniu do przedmiotowych trzech działek gruntu informuje się, iż stosownie do treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Polemika na tle tego wniosku w odniesieniu do kwestii dotyczącej istnienia, bądź nieistnienia podstaw do wydania uprzednio otrzymanej przez Wnioskodawcę interpretacji jest bezprzedmiotowa w toku postępowania o wydanie niniejszej interpretacji. Zastrzega się w tym miejscu, że skoro w świetle powołanego powyżej przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej Wnioskodawca obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia, zgodnie z rzeczywistością, bądź zamiarem, wszelkich okoliczności towarzyszących zagadnieniu mającemu być przedmiotem interpretacji (stan faktyczny, zdarzenie przyszłe), to wydana interpretacja dotyczy ściśle określonych okoliczności, nie zaś odmiennych od zwartych we wniosku i weryfikowanych po wydaniu interpretacji, ze wszelkimi tego konsekwencjami prawnopodatkowymi dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.