ITPP3/443-629/13/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów gazowych w związku z ich eksportem - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów gazowych w związku z ich eksportem.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną utworzoną na podstawie przepisów polskiego prawa handlowego, z siedzibą w Polsce, będącą czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku akcyzowego, posiadającą status pośredniczącego podmiotu gazowego, który został potwierdzony przez właściwy urząd celny. Spółka zawarła umowę na sprzedaż gazu ziemnego w systemie gazowym (dalej: transakcja) z podmiotem prawa brytyjskiego z siedzibą w... zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, nieposiadającym na terytorium Polski koncesji na dystrybucję, obrót, przesył lub wytwarzanie paliw gazowych oraz nieposiadającym statusu pośredniczącego podmiotu gazowego (dalej: kontrahent). Przedmiotem transakcji jest sprzedaż przez Wnioskodawcę gazu ziemnego w stanie gazowym (CN 2711 21 00). Kontrahent zamierza nabywać przedmiotowe wyroby gazowe w celu odsprzedaży do podmiotu z siedzibą na Ukrainie (odbiorca). Dostawa gazu nastąpi w sieci przesyłowej obsługiwanej przez operatora systemu przesyłowego #8722; spółkę X. Zgodnie z podpisaną umową, dostawa gazu nastąpi pomiędzy punktem wyjścia H kierunek Ukraina, obsługiwanym przez spółkę X, a punktem wejścia do systemu ukraińskiego. Tym samym Spółka będzie odpowiedzialna za eksport paliwa gazowego z terytorium Polski. Podmiotem zlecającym usługę transportu przesyłowego gazu będzie Spółka. Z handlowych raportów przesyłu przedstawianych Spółce przez spółkę X wyniknie, że gaz ziemny zostanie przemieszczony na Ukrainę poprzez system gazowy bezpośrednio od Wnioskodawcy do odbiorcy. W związku z powyższym, Spółka powzięła wątpliwość co do sposobu rozliczenia transakcji na potrzeby podatku akcyzowego.

W związku z wezwaniem tutejszego organu do uzupełnienia elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) Wnioskodawca wskazał:

1. W opisanej transakcji między Spółką a podmiotem prawa brytyjskiego z siedzibą w Wielkiej Brytanii, zgłoszenie dokonanego eksportu może, stosownie do przepisów prawa celnego, dokonać podmiot prawa brytyjskiego lub Spółka, jako podmioty posiadające siedzibę na terytorium Wspólnoty. Z uwagi na sposób zgłaszania wywozu towarów transportowanych systemem przesyłowym, określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z 22 kwietnia 2004 r., w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. z Nr 94, poz. 902 z późn. zm.), zgłoszenie wywozu towarów transportowanych m.in. przy pomocy gazociągów, zasadniczo będzie dokonywane przez Wnioskodawcę, ze względu na posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzę i dokumenty dotyczące sprzedanego towaru. Na obecną chwilę, zgłoszenie nie zostało dokonane przez podmiot prawa brytyjskiego ani Spółkę. Możliwe jest jednak, że zgłoszenia wywozu dokona podmiot brytyjski, który nie przedłoży Spółce stosownych dokumentów potwierdzających dokonanie tej czynności.

2. Jak wskazano w odpowiedzi na pierwsze pytanie, zgłoszenie eksportu wyrobów będzie miało miejsce w najbliższej przyszłości. Zasadniczo, wywóz towaru zgłaszany będzie przez Wnioskodawcę, i to wnioskodawca otrzyma od właściwego urzędu celnego wyprowadzenia towarów, potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Możliwe jest jednak, iż zgłoszenia dokona podmiot prawa brytyjskiego, który otrzyma również właściwe potwierdzenie wywozu. W takim przypadku możliwe jest, iż Spółka nie otrzyma od tego podmiotu dokumentu w formie papierowej lub elektronicznej kopii takiego potwierdzenia, pomimo faktu, iż towar został właściwie zgłoszony i wywieziony poza terytorium UE".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana w przedstawionym "stanie faktycznym" transakcja sprzedaży gazu ziemnego (CN 2711 21 00) w systemie gazowym (systemie przesyłowym), który w ramach tego systemu przesyłany jest z terytorium kraju na terytorium Ukrainy powinna być uznana za eksport w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym i tym samym nie podlegać opodatkowaniu na terytorium kraju.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, przedmiotowa transakcja nie powinna być opodatkowana podatkiem akcyzowym na terytorium kraju i powinna być traktowana jako eksport wyrobów gazowych dokonywany przez Spółkę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

UZASADNIENIE stanowiska.

Definicja eksportu w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym zawarta jest w art. 2 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z powołanym przepisem, przez eksport należy rozumieć "wywóz wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony przez urząd celny, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów lub samochodów poza terytorium Unii Europejskiej". Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez wyroby akcyzowe należy rozumieć m.in. wyroby energetyczne, do których ustawodawca zalicza, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1b ww. ustawy, wyroby gazowe definiowane jako "wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00". Przez terytorium kraju, stosownie do definicji legalnych ujętych w przepisach ustawy o podatku akcyzowym, należy rozumieć "terytorium Rzeczypospolitej Polskiej" a przez "terytorium Unii Europejskiej #8722; terytorium kraju oraz terytoria państw członkowskich". Transakcje z użyciem wyrobów gazowych mogą być dokonywane odpowiednio przez finalnego nabywcę gazowego lub pośredniczący podmiot gazowy. Finalnym nabywcą gazowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ww. ustawy, jest podmiot, który nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe, niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym (dalej: FNG). Przez pośredniczący podmiot gazowy (dalej: PPG) należy rozumieć, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23d ww. ustawy, podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów gazowych, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności. Przedmiotem opodatkowania w przypadku gazu ziemnego w stanie gazowym, zakwalifikowanego przez ustawodawcę do wyrobów gazowych, jest zamknięty katalog czynności określony w art. 9c ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie zaś z art. 9c ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega sprzedaż takiego wyrobu finalnemu nabywcy gazowemu przez pośredniczący podmiot gazowy. Zgodnie z powyższym, opodatkowanie transakcji sprzedaży możliwe jest jedynie gdy: transakcja ta jest sprzedażą w rozumieniu przepisu 9c ust. 2, nabywcą wyrobów gazowych jest finalny nabywca gazowy. W pierwszej kolejności wskazać należy, że stosownie do art. 9c ust. 2, za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8. Przytoczony powyżej przepis wskazuje, że za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się m.in.: sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. #8722; Kodeks cywilny (dalej: Kodeks). Zgodnie z przepisami art. 535 Kodeksu, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Powyższy przepis podkreśla konsensualny charakter umowy sprzedaży. Wynika bowiem z niego, że zasadniczo do zaistnienia sprzedaży konieczna jest jedynie zgodna wola stron co do istotnych warunków sprzedaży. Jak podnosi się w doktrynie "Ważność umowy zależy więc wyłącznie od zgodnych oświadczeń woli stron, a wydanie rzeczy czy też zapłata ceny są zdarzeniami będącymi wyłącznie przejawami jej wykonania (por. A. Wolter, J. Ignatowicz, K. Stefaniuk, Prawo cywilne, 1998, s. 265; W. Katner, Umowne przeniesienie własności ruchomości w prawie polskim, Warszawa 1992, s. 50-55; J. Ignatowicz, Prawo rzeczowe, Warszawa 2000, s. 96)". Powyższa zasada znajduje potwierdzenie w art. 155 § 1 Kodeksu. Jednocześnie w § 2 wskazanego przepisu, ustawodawca wprowadził wyjątek, zgodnie z którym, umowa sprzedaży przyjmuje charakter realny, jeżeli przedmiotem sprzedaży są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku oraz rzeczy przyszłe. Zgodnie tym przepisem, do wykonania umowy sprzedaży konieczne jest przeniesienie posiadania rzeczy. Jak wskazuje się w doktrynie "Z art. 155 § 2 Kodeksu wynika jednak, że nie ma skutku rozporządzającego sama umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy ruchomych oznaczonych tylko co do gatunku lub rzeczy przyszłych, gdyż w tych wypadkach potrzebne jest ponadto przeniesienie posiadania" (por. A. Wolter, J. Ignatowicz, K. Stefaniuk, Prawo cywilne, 2001, s. 26). Bezsprzecznym jest, iż wyrób gazowy w postaci gazu ziemnego przemieszczanego w systemie gazowym, z racji konstrukcji art. 45 Kodeksu i właściwości fizycznych, nie może być rzeczą oznaczoną co do tożsamości w rozumieniu tej ustawy. W konsekwencji powyżej powołanych przepisów należy uznać, że w przedmiotowej transakcji nie dochodzi do sprzedaży w rozumieniu Kodeksu, a tym samym do sprzedaży w rozumieniu art. 9c ust. 2 w zw. z art. 9a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Należy zatem uznać, że skoro brak jest sprzedaży w rozumieniu art. 9c ust. 2, to nie można przyjąć, że: Spółka dokonuje czynności opodatkowanej wskazanej w art. 9c ust. 1 pkt 2, oraz kontrahent jest finalnym nabywcą gazowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 19a ww. ustawy. W każdym z powyższych, warunkiem koniecznym jest zaistnienie sprzedaży w rozumieniu przepisów szczególnych, tj. art. 9c ust. 2, a nie sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy. Oznacza to, że w przypadku gdy Spółka nie wydaje towaru w postaci określonej ilości gazu ziemnego, do pośrednika (kontrahent), ale poprzez operatora systemu przesyłowego, wydaje ten towar bezpośrednio do odbiorcy, to nie można mówić o sprzedaży w rozumieniu Kodeksu pomiędzy Kontrahentem a Spółką. Wnioskodawca zaznacza, że charakter umowy wiążący Spółkę i kontrahenta odpowiada istocie umowy komisu wskazanej w art. 765 Kodeksu, zgodnie z którym "przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym".

Zdaniem Spółki, wskazuje to jedynie na brak obowiązku opodatkowania przedmiotowej transakcji podatkiem akcyzowym na terytorium kraju, gdyż przedmiotem opodatkowania nie jest ani umowa komisu wskazana w Kodeksie, ani też inna umowa (nienazwana), której zawarcie Kodeks dopuszcza. Powyższa analiza oraz przedstawiony "stan faktyczny", w ocenie Wnioskodawcy, nie pozostawia wątpliwości, że w przedmiotowej transakcji mamy do czynienia nie ze sprzedażą wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, ale z eksportem w rozumieniu ww. ustawy. Stosownie bowiem do warunków transakcji przedmiotowe wyroby gazowe są przemieszczane za pomocą systemu gazowego na terytorium Ukrainy. Bez znaczenia jest, zdaniem Spółki fakt, że Wnioskodawca dokonuje zbycia gazu na rzecz kontrahenta. Istotne jest, że na Spółce ciąży obowiązek wydania towaru bezpośrednio do odbiorcy za pomocą systemu gazowego obsługiwanego przez operatora systemu przesyłowego (Spółka zaleca usługę przesyłu). Co istotne, Spółka, z uwagi na obiektywne przesłanki techniczne, nie może dokonać wywozu wyrobów gazowych poza terytorium kraju samodzielnie, ze względu na specyfikę towaru (gaz ziemny w stanie gazowym znajdujący się w systemie gazowym) i wywóz może nastąpić jedynie na zlecenie Spółki przy użyciu określonych urządzeń i procedur. Wobec powyższego, przedmiotowa transakcja dla celów podatku akcyzowego powinna być ujęta jako eksport wyrobów gazowych. Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, że z przepisów ww. ustawy nie wynika, iż powinna posiadać potwierdzenie wywozu dokonane przez właściwy urząd celny.

Zdaniem Spółki, dokonana transakcja może być uznana za eksport w rozumieniu ww. ustawy również wtedy, gdy Wnioskodawca nie będzie posiadać potwierdzenia wywozu lub będzie posiadać kopię takiego potwierdzenia. Zgodnie bowiem z przywołanymi przepisami, warunkiem zaistnienia eksportu wyrobów akcyzowych jest jedynie potwierdzenie przez właściwy urząd celny wywozu towarów, a nie posiadanie takiego potwierdzenia przez Spółkę. W związku z powyższym, Spółka nie będzie zobligowana do opodatkowania transakcji z kontrahentem podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ze wskazanej regulacji wynika, iż osoba zainteresowana, to osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Zatem z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, A. Olesińska, M. Masternak, J. Orłowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz, Toruń 2007, s. 78). Wobec powyższego, niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Eksport to wywóz wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej potwierdzony przez urząd celny, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów lub samochodów poza terytorium Unii Europejskiej #8722; art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

* niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy, pośredniczący podmiot gazowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

Zgodnie z art. 9c ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W przypadku wyrobów gazowych, zgodnie z art. 11b ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Podatnikiem akcyzy, zgodnie art. 13 ust. 1 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot:

2a. będący nabywcą lub posiadaczem suszu tytoniowego niebędący podmiotem prowadzącym skład podatkowy, pośredniczącym podmiotem tytoniowym lub rolnikiem, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od tego suszu zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tego suszu;

Z opisu wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada status pośredniczącego podmiotu gazowego. Zawarł umowę na sprzedaż gazu ziemnego w systemie gazowym z podmiotem prawa brytyjskiego z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Przedmiotem transakcji jest gaz ziemny w stanie gazowym (CN 2711 21 00). Kontrahent nabywa przedmiotowe wyroby gazowe w celu odsprzedaży do podmiotu z siedzibą na Ukrainie (odbiorca). Dostawa gazu następuje w sieci przesyłowej obsługiwanej przez operatora systemu przesyłowego. Spółka jest odpowiedzialna za eksport paliwa gazowego z terytorium Polski. Zasadniczo wywóz wyrobów gazowych zgłaszany będzie przez Wnioskodawcę, i to On otrzyma od właściwego urzędu celnego wyprowadzenia towarów potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z handlowych raportów przesyłu będzie wynikało, że gaz ziemny zostanie przemieszczony na Ukrainę poprzez system gazowy bezpośrednio od Wnioskodawcy do odbiorcy.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą uznania dokonanych dostaw towarów za eksport zgodnie z przepisami ustawy o podatku akcyzowym.

W ocenie Spółki, przedmiotowa transakcja powinna być traktowana jako eksport wyrobów gazowych. Zdaniem Spółki, dokonana transakcja może być uznana za eksport w rozumieniu ustawy również wtedy, gdy Wnioskodawca nie będzie posiadał potwierdzenia wywozu lub będzie posiadał kopię takiego potwierdzenia.

Mając na uwadze wskazane przepisy i opis zdarzenia, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy wywóz przedmiotowego wyrobu, z terytorium kraju na terytorium Ukrainy, będzie zgłaszany (dokonywany) przez Wnioskodawcę, i to On otrzyma od urzędu celnego, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie towarów #8722; potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, to transakcja sprzedaży gazu ziemnego (CN 2711 21 00) za pomocą transportu przesyłowego dokonana przez Spółkę, będzie uznana za eksport wyrobów gazowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu akcyzą.

Jednakże wskazać należy, że System Kontroli Eksportu (ECS) pozwala na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych. Co do zasady ECS zapewnia elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów Unii Europejskiej w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwia w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów. System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wystąpieniu towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej (zamiast tradycyjnej papierowej karty 3 SAD), uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej. Ta elektroniczna forma potwierdzania dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599 wydawanego eksporterowi. To właśnie ten dokument, jest dokumentem równorzędnym dla dotychczas stosowanej formy papierowej dokumentów SAD. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie.

W związku z powyższym nie można zgodzić się ze Spółką, że przedmiotowa transakcja może być uznana za eksport, w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, również wtedy, gdy Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu potwierdzenia wywozu lub będzie posiadał kopię takiego potwierdzenia. Bowiem działanie Systemu Kontroli Eksportu (ECS) w swej istocie zakłada, że w przypadku wywozu (eksportu) wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej zgłaszający/eksporter otrzyma w formie dokumentu elektronicznego #8722; komunikatu IE-599 #8722; potwierdzanie dokonanego wyprowadzenia wyrobów gazowych poza granice Unii. Zatem Wnioskodawca jako eksporter i podmiot zarejestrowany w ww. systemie na potrzeby transakcji eksportowych będzie posiadał ww. potwierdzenie przesłane przez urząd celny, który będzie nadzorował faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza granice Unii Europejskiej.

Informuje się, że niniejsza interpretacja ocenia stanowisko w kontekście zadanego pytania w zakresie praw i obowiązków Wnioskodawcy.

Z uwagi na fakt, że tutejszy organ nie mógł zgodzić się ze stanowiskiem Spółki w pełnym zakresie, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.