ITPP3/443-532/13/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości otrzymania zwrotu podatku w terminie 25 dni - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 listopada 2013 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony w dniu 13 stycznia 2014 r., dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości otrzymania zwrotu podatku w terminie 25 dni.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W najbliższej przyszłości zamierza Pan zakupić gospodarstwo rolne, w którym będzie prowadził działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. Nr 120, poz. 690 i Nr 171, poz. 1016). Będzie Pan wówczas podlegał ubezpieczeniom społecznym na podstawie przepisów art. 5a ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Ponadto będzie podlegał przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wybierze opodatkowanie tym podatkiem, z uwagi na możliwość uzyskiwania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych, bowiem zamierza zainwestować określone środki finansowe w rozwój gospodarstwa rolnego. Dlatego może zdarzyć się, że uiszczane kontrahentom kwoty wynikające z faktur będą przekraczały jednorazowo 15.000 euro. Również ze względów oczywistych (zapewnienie płynności procesu inwestycyjnego) będzie Pan ubiegał się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie wcześniejszym, tzn. 25 dni. Zakłada Pan, że w trakcie ubiegania się o zwrot VAT będzie wykonywał czynności opodatkowane ptu, od których będzie naliczał podatek należny według właściwej stawki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy będzie Pan obowiązany uiszczać wszystkie płatności wyłącznie za pomocą rachunku bankowego, czy wystarczy jedynie, że faktury za zakupione dobra inwestycyjne będą opłacone w całości gotówką, aby skorzystać z przywileju otrzymania ewentualnego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni z właściwego miejscowo urzędu skarbowego.

Uważa Pan, że bez względu na sposób dokonywania płatności, jako rolnik indywidualny rozliczający się "w VAT" na zasadach ogólnych, będzie miał prawo do zwrotu VAT w terminie 25 dniowym. Wynika to z przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Stanowi on, że na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Według Pana, z przywołanego przepisu wynika, że faktury muszą być w całości opłacone, ale jednocześnie należy uwzględnić przepisy art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Oznacza to, że dla rolnika indywidualnego warunkiem koniecznym, a jednocześnie wystarczającym, jest zapłacenie w całości wierzytelności wynikających z dokonanych zakupów, od których jest odliczany VAT, bez względu na sposób zapłaty. Uwzględnienie (wzięcie pod uwagę) art. 22 dotyczy tylko i wyłącznie przedsiębiorcy, który dokonuje lub przyjmuje płatności związane z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem jego rachunku bankowego w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji, co wynika z przepisu art. 22 uosdg.

Zaznacza Pan, że część zdania po przecinku przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 uptu można stosować do rozliczeń podmiotów będących wyłącznie przedsiębiorcami i to przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów uosdg. Spełnienie przywołanych wyżej warunków jest więc wymagane w odniesieniu do przedsiębiorcy zdefiniowanego w przepisie art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Nie dotyczy to rolnika indywidualnego, bowiem nie jest on objęty regulacjami uosdg na mocy przepisu jej art. 3 ustawy. Wynika z niego, że przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina.

Zwraca Pan uwagę, że trzeba przy tym pamiętać, że przedsiębiorca jest obowiązany zgłosić swoją działalność gospodarczą w odpowiednim rejestrze. Rolnik indywidualny nie ma takiego obowiązku właśnie z tego względu, że nie jest przedsiębiorcą. I jest to pochodna przepisów przywołanych powyżej.

Według Pana, również nie stoi na przeszkodzie zaprezentowanej wyżej wykładni przepis art. 15 ust. 2 uptu, gdzie postanowiono, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie modyfikuje ona bowiem definicji oraz innych regulacji zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Pojęcie działalności gospodarczej dla celów ustawy o podatku od towarów i usług należy uwzględniać przy interpretacji przepisów uptu, jednakże należy mieć na względzie systematykę wewnętrzną ustawy, jak również spójność systemu prawa.

Zauważa Pan, że w innych aktach prawnych, również na ich potrzeby, ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności gospodarczej odmiennie niż ma to miejsce w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, czy też w ustawie o podatku od towarów i usług. Jako przykład może posłużyć ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w przepisie art. 5a pkt 6 dla potrzeb tej ustawy zdefiniowano pojęcie działalności gospodarczej. Z kolei w ustawie - Ordynacja podatkowa w art. 3 pkt 9 również ustawodawca "pokusił się" o definicję działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że ten stan rzeczy nie służy jasnej i jednoznacznej interpretacji przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 uptu w kontekście uregulowań zawartych w art. 22 uosdg.

Pana zdaniem, odwołanie się w art. 87 ust. 6 pkt 1 uptu do brzmienia art. 22 uosdg świadczy o tym, że krajowy prawodawca umieszczając odwołanie się do przepisu z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej chciał zastosować reguły i definicje tam występujące. Jeżeli miałby inny zamiar, na przykład objęcie rolnika indywidualnego nakazem zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego kwot powyżej 15.000 euro w przypadku ubiegania się o zwrot 25-dniowy, dałby wyraz poprzez inne sformułowanie interpretowanego przepisu. Zwraca Pan uwagę na przepis art. 116 ust. 6 uptu, gdzie celem prawodawcy było powiązanie zapłaty dokonywanej przez podatnika z konkretną transakcją zakupu produktów rolnych. Świadczy o tym brzmienie pkt 2 powołanej w zdaniu poprzednim regulacji, gdzie postanowiono, że zapłata należności za produkty rolne, obejmująca również kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku, ma nastąpić na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego nie później niż 14. dnia, licząc od dnia zakupu, z wyjątkiem przypadku, gdy rolnik zawarł umowę z podmiotem nabywającym produkty rolne określającą dłuższy termin płatności. Nie ma tutaj odwołania się do przepisu art. 22, bowiem wiadomym jest, że takiego odwołania, w tym stanie prawnym jaki obowiązuje obecnie, nie mogło być, gdyż jak wcześniej wskazano ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie dotyczy rolników indywidualnych.

Mając na względzie fakt, że krajowy prawodawca podatkowy jest racjonalnym ustawodawcą, oraz że działał z odpowiednim zamiarem, zasadne jest twierdzenie, iż jeżeli chciałby wyłączyć zastosowanie art. 22 uosdg w przepisie art. 87 ust. 6 pkt 1 uptu niewątpliwie by to uczynił. Miał bowiem do tego odpowiednie narzędzia.

W zawiązku z powyższym uważa Pan, że w przypadku ewentualnego ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług w terminie 25 dni nie będzie musiał spełniać warunku zawartego w regulacji art. 22 uosdg.

Jednocześnie, w uzupełnieniu do wniosku, poinformował Pan, że zamieszczony fragment zawarty w Pana stanowisku wskazywał jedynie na tworzenie przez ustawodawcę definicji na potrzeby poszczególnych aktów normatywnych. Nie było Pana intencją uzyskanie interpretacji odnośnie definicji działalności gospodarczej zawartych w innych aktach normatywnych niż związane bezpośrednio z ustawą o podatku od towarów i usług lub przywołane w ustawie albo stanowiące o prawach i obowiązkach podatnika podatku od towarów i usług. Zauważył Pan, że fragment z Pana stanowiska, odnoszący się do innych aktów prawnych (przyp.: art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 3 pkt 9 ustawy - Ordynacja podatkowa), "nie ma związku ze sprawą", dlatego prosi Pan o jego pominięcie przy wydawaniu interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Katalog przesłanek negatywnych uniemożliwiających obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego zawarto w art. 88 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia (art. 87 ust. 2a ustawy).

Szczegółowe zasady składania ww. zabezpieczenia regulują przepisy art. 87 ust. 4a-4f ustawy.

Natomiast stosownie do przepisu art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że na wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowy terminy zwrotu (60 dniowy) może być skrócony do 25 dni. Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

* opłaci wszystkie faktury lub dokumenty celne dokumentujące zakupy rozliczone w deklaracji VAT-7;

* zapłata za te faktury zostanie dokonana z uwzględnieniem przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Przepis ten ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej.

Istota zagadnienia sprowadza się więc do interpretacji art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i jego rozumienia w powiązaniu z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT.

Dokonując analizy przytoczonych powyżej przepisów należy stwierdzić, że art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie stawia ograniczeń co do formy zapłaty należności. Tym samym dopuszczalna jest każda z form zapłaty, o ile zgodna jest z przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Należy jednak pamiętać, że powyższa zasada, w pewnych określonych prawem okolicznościach, doznaje ograniczenia, jeżeli podatnik chce skorzystać z możliwości skrócenia terminu do zwrotu nadwyżki podatku. W sytuacji określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, gdy płatność wynikająca z jednorazowej transakcji przekracza 15.000 euro, bezwzględnie należy dokonać tej zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego. Cytowany przepis bowiem w sposób jednoznaczny i bardzo czytelny wskazuje, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro, przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Zatem, aby konieczne stało się dokonanie zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego, muszą być spełnione kumulatywnie dwie przesłanki. Podmiot dokonuje transakcji, pociągającej za sobą konieczność zapłaty, a nadto jednorazowa wartość takiej transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro. Należy w tym miejscy zwrócić uwagę, że przymus dokonania rozliczeń w opisanej sytuacji za pośrednictwem rachunku bankowego jednocześnie wyklucza przeprowadzenie tego rodzaju czynności w innej formie, np. w drodze zapłaty gotówką.

W złożonym wniosku poinformowano, że w najbliższej przyszłości zamierza Pan zakupić gospodarstwo rolne, w którym będzie prowadził działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina. Wybierze Pan opodatkowanie podatkiem od towarów i usług z uwagi na możliwość uzyskiwania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z tytułu poniesionych wydatków inwestycyjnych. Zamierza Pan zainwestować określone środki finansowe w rozwój gospodarstwa rolnego. Dlatego może zdarzyć się, że uiszczane kontrahentom kwoty wynikające z faktur będą przekraczały jednorazowo 15.000 euro. Również ze względów oczywistych (zapewnienie płynności procesu inwestycyjnego) będzie Pan ubiegał się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie wcześniejszym, tzn. 25 dni. Zakłada Pan, że w trakcie ubiegania się o zwrot VAT będzie wykonywał czynności opodatkowane ptu, od których będzie naliczał podatek należny według właściwej stawki.

Pana wątpliwości budzi kwestia możliwości otrzymania ewentualnego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni z właściwego miejscowo urzędu skarbowego w kontekście przedstawionego sposobu regulowania płatności w związku z planowaną inwestycją.

Podkreślić należy, że chcąc skorzystać z uprawnienia szczególnego, tzn. otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, jest Pan zobowiązany dokonać zapłaty gotówką lub przelewem za faktury dotyczące transakcji poniżej 15.000 euro oraz wyłącznie przelewem z rachunku bankowego w odniesieniu do transakcji dokumentowanych fakturami, gdy należność przekracza kwotę 15.000 euro.

Wobec tego, jeżeli wystąpi Pan o zwrot wykazanej w deklaracji nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, to na moment złożenia tej deklaracji wszystkie Pana zobowiązania udokumentowane fakturami, z którymi związane będą kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji, będą w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, to będzie uprawniony do otrzymania zwrotu ww. nadwyżki w terminie skróconym 25 dni od dnia złożenia deklaracji wraz z wnioskiem.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że przy spełnieniu wszystkich przesłanek z art. 87 ust. 6 ustawy, będzie miał Pan prawo do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia wniosku wraz z deklaracją. Tym samym - wbrew Pana stanowisku - dokonanie zapłaty za faktury w formie gotówkowej uniemożliwi otrzymanie zwrotu w przyspieszonym terminie, jeżeli jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekroczy równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji. Zaznaczenia wymaga bowiem, że to przepisy prawa podatkowego decydują o prawach i obowiązkach podatników. O prawach i obowiązkach takich nie mogą jednak przesądzać postanowienia przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, o ile ustawodawca wprost nie nakaże stosowania (bądź odpowiedniego uwzględnienia) dla potrzeb prawa podatkowego konkretnych jednostek redakcyjnych tej ustawy. W przedmiotowej sprawie miało miejsce to na tle art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z art. 22 (nie zaś z art. 3) ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Stąd powołany przez Pana art. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie może zmienić dokonanej oceny.

Natomiast, jeżeli jednorazowa wartość transakcji nie przekroczy ww. kwoty 15.000 euro, dokonanie zapłaty w formie gotówkowej nie pozbawi Pana przedmiotowego prawa do zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym w terminie 25 dni, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki do zwrotu, o których mowa w art. 87 ust. 6 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.